Նիկոլը հայտարարեց, որ պետք է դեռևս 2018-ին ասեր, որ Արցախը պատկանում է Ադրբեջանին: Դրանով նա ընդունեց, որ 2018-ի, այսպես կոչված, թավշյա հեղափոխությունը հանուն Արցախի հանձնման է եղել: Դրանով իսկ նա արդեն բացահայտում է, թե ինչու է փակուղի մտցրել Արցախի հարցով բանակցային գործընթացը, ինչու է նպաստել պատերազմին, ինչու է մերժել պատերազմը կանգնեցնելու Պուտինի բազմաթիվ առաջարկները, ինչու է Արցախի հարցով խաբել 2021-ի արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ: Այս ամենն ավարտվել է 2022-ի հոկտեմբերի 6-ին Պրահայում Արցախն Ադրբեջանի մաս ճանաչմամբ, Արցախի շրջափակմամբ, ապա՝ Արցախի հայաթափմամբ:

Եվ այսպես, Նիկոլի գլխավոր առաքելությունը 2018-ին եղել է Արցախի հանձնումը և նրա բոլոր քայլերը եղել են հաշվարկված, միտումնավոր:

Հիմա նա մյուս առաքելությունն է իրականացնում՝ Հայաստանը դարձնել մանրադրամ արևմտաթուրքական ուժերի ձեռքում՝ հակառուսական ու հակաիրանական քաղաքականության շրջանակներում: Դրա գինն արդեն լինելու է Հայաստանը, և նա դա նույնպես խոստովանեց այսօր:

«Մայր Հայաստանը» կողմ է խաղաղ ու անցնցում իշխանափոխության գործընթացին, և մենք ամեն ինչ անում ենք դրա համար, սակայն Նիկոլը զարգացումները տանում է ցնցումների ուղղությամբ: Մեզ պետք է հզոր Հայաստան, իսկ իրեն՝ հզոր ցնցումներ: Այս պայմաններում «Քաղաքացիական պայմանագրի» յուրաքանչյուր անդամ պետք է պատասխանի մի կարևոր հարցի՝ ինքն ուզու՞մ է կիսել Փաշինյան Նիկոլի պետական հանցագործության պատասխանատվությունը: Հարցն ամենևին էլ հռետորական չէ, և գալու է յուրաքանչյուրի անհատական պատասխանատվության պահը: