Մարտի 24-ին «Արմեն Մազմանյանի անվան բեմարվեստի ազգային փորձարարական «Գոյ» կենտրոն» պետական ոչ առևտրային կազմակերպության աշխատակիցները չեն կարողացել մուտք գործել թատրոն. դռան վրա փակցված է եղել, որ ներս կարող են մտնել Սունդուկյան թատրոնի ծառայողական մուտքից՝ անձը հաստատող փաստաթուղթ ներկայացնելուց հետո։

«Գոյ» թատրոնի դերասանները Սունդուկյան թատրոնի ծառայողական մուտքի մոտ փորձել են պարզել, թե ինչու չեն թույլատրում թատրոնի մուտքով մտնել շենք, սակայն հստակ պատասխան չեն ստացել։

168.am–ի հետ զրույցում «Գոյ» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, ռեժիսոր Արթուր Սահակյանն ասաց, որ բազմիցս հայտարարել են, որ մտադրություն չունեն միանալ Սունդուկյան թատրոնին և փակել «Գոյ» թատրոնը։

«Այս ամենի մասին տեղյակ ենք պահել Ոստիկանությանը, Մարդու իրավունքների պաշտպանին, սակայն որևէ տեղից արձագանք չկա։ Այս երկրում սրանք ձևական բաներ են դարձել։ Հիմա ուզում ենք հասկանալ՝ եթե այս երկրում արդարադատություն չկա, պետք է բոլորի համար պարզ լինի։

Տեսեք ինչ են արել՝ մեր թատրոնը հանել են պետական ռեգիստրից, առանց մեր թատրոնի՝ ընդունում-հանձնում են իրականացրել, մեր թատրոնից ոչ ոք որևէ բան չի ստորագրել։ Հիմա ամբողջ խնդիրն այն է, որ արդեն երրորդ ամիսն է՝ թատրոնը աշխատավարձ չի ստանում, իրենք չեն կարողանում մեզ աշխատավարձ փոխանցել, քանի որ մեր տվյալները չունեն։ Մեզ ասել են, որ փոխանցենք տվյալները, որպեսզի աշխատավարձ տան, մենք էլ պատասխանել ենք՝ եթե դուք ընդունում-հանձնում եք արել, նշանակում է՝ այդ տվյալներն ունեք։ Սա ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս, որ հանձնում-ընդունում տեղի չի ունեցել, այդ ամենը ձևական բնույթ է կրել, ապօրինի է եղել, հակառակ դեպքում մեր տվյալները կունենային։ Ուզում են ամեն կերպ մեր կուտակված աշխատավարձերը փոխանցեն, որ հանկարծ խնդիրներ չունենան օրենքի հետ»,-նշեց Արթուր Սահակյանը։

Նրա խոսքով՝ երբ կիրակի օրն առավոտյան գնացել են «Գոյ», տեսել են, որ դռան վրա դրսից փակցված է, որ թատրոն կարող են մտնել Սունդուկյանի ծառայողական մուտքից։

«Հիմա որպեսզի փաստացի մեր տվյալները ստանան, մեր դուռը փակել են ու ասում են՝ եկեք Սունդուկյանի մուտքով գնացեք, բայց պիտի ներկայացնեք ձեր անձնագրերը, որ բեյջեր տանք։ Այսինքն՝ ամեն ինչ անում են, որ մենք մեր տվյալները տանք, որպեսզի աշխատավարձ փոխանցեն, որպեսզի ցույց տան, թե ընդունում-հանձնումը նորմալ է եղել, խնդիր չկա։ Այս ամենն արվում է զուտ նրա համար, որ ստանան մեր տվյալները։ Ամեն գնով սրանք իրենցն են առաջ բրթում՝ «հըռկոպալի»»,-շեշտեց Արթուր Սահակյանը։

Ըստ Արթուր Սահակյանի, արդեն մեկ տարուց ավելի է՝ քաշքշուկների մեջ են, խաթարվել է թատրոնի բնականոն ստեղծագործական կյանքը, պատկան մարմինները ոչինչ չեն անում։ Սակայն, այս ամենով հանդերձ, թատրոնում հաստատակամ են՝ չեն եթարկվելու կառավարության՝ Սունդուկյան թատրոնին միանալու ապօրինի որոշմանը։

«Այս ամենը քաղաքական ենթատեքստ ունի, պատվիրված է։ Մեզ մեր աշխատանքից զրկում են՝ պետք է պայքարենք, մեզ մեր երկրից զրկում են՝ պետք է պայքարենք, այլ տարբերակ չկա։ Պայքարի մեթոդները վաղուց պետք է փոխվեին, եթե մենք հասկանում ենք, որ այս մեթոդները գործուն չեն, իրենք էլ հաստատ գիտեն։ Հիմա ինձ հարկադրաբար ստիպում են աշխատել ինձ համար անընդունելի տեղում։ Ինչ վերաբերում է բուհերի ու այլ կենտրոնների միավորմանը, ապա գառների նման չպետք է լռեն, պետք է աղաղակեն, ու բոլոր պայքարողները պետք է միավորվեն։

Մեր թատրոնը հիմա դարձել է բարիկադ, այս մարդկանց համար որևէ չափանիշ չկա, որոշել են՝ վիզ դրած պետք է անեն, սրանց մոտ պատվախնդրության մասին խոսելն անիմաստ է։

Ես միշտ ասել եմ՝ իրենք չպետք է որոշեն մեր անելիքը, իրենք բախտի պատահմամբ բերվել-դրվել են այստեղ, իրենք ժամանակավոր են։ Թատրոնը մեզ համար տուն է, իսկ իրենց համար՝ աշխատավայր, մենք գաղափարներ ունեք, եթե պետք լինի, մենք այլ աշխատավայր կգտնենք, բայց մենք չենք ուզում զրկվել մեր տնից։

Սարսափելի է, երբ բախվում ես չկայացած մարդկանց վրեժխնդրությանը, չկայացածներն ուղղակի մարդկության գլխին պատուհաս են դառնում»,-եզրափակեց Արթուր Սահակյանը։

Հիշեցնենք՝ նախորդ տարվա գարնանը Կառավարության հերթական նիստից հետո հայտնի դարձավ, որ որոշել են «Արմեն Մազմանյանի անվան բեմարվեստի ազգային փորձարարական «Գոյ» կենտրոն» պետական ոչ առևտրային կազմակերպությունը միավորել Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոնին։ Այս հարցը մեծ դժգոհություններ առաջացրեց «Գոյ» թատրոնում, արդյունքում՝ թատրոնը որոշեց դատական կարգով վիճարկել հարցը։