Մամուլից տեղեկանում ենք, որ 2018 թվականին հիմնադրված «Հպարտ քաղաքացի» ՍՊԸ-ից ՀՀ պետական իշխանության տարբեր մարմինները միլիարդների հասնող գնումներ են կատարել։ Մասնավորապես, այս ընկերությունից 2019 թ. մայիսի 21-ից մինչ օրս կատարվել է 33 գնում, որոնց ընդհանուր գումարը կազմում է 328 մլն 125 հազար դրամ։ Այս ՍՊԸ-ից գնումներ են կատարել գրեթե բոլոր պետական մարմինները՝ Ազգային ժողովը, նախարարությունները, բուհերը, ծառայությունները և այլն։ Վերջին գնումը կատարել է վարչապետի աշխատակազմը՝ փետրվարի 12-ին․ մոտ 19 միլիոն դրամով գնել են համակարգիչներ:

Շատերը կասեն, թե՝ ինչ զարմանալի բան կա, հնարավո՞ր չէ, որ այդ ընկերությունը լինի աշխարահռչակ, ունիվերսալ բնույթի, որն ունակ է սպասարկել գրեթե բոլոր պետական ատյանների պահանջները:

Նախ պետք է ասել, որ մեկ ընկերությունից այս չափի գնումներն արդեն կասկածելի են, քանի որ մեկ ընկերություն, որը հիմնադրվել է ընդամենը 2018-ին, փաշինյանական հեղափոխությունից հետո, արդեն կասկած է առաջացնում:

Սակայն դա չէ ամենազարմանալին:

Պարզվում է, որ այդ ընկերությունը ոչ մի աշխարահռչակություն չունի, ավելին, այն պատկանում է մեկ անձի և, որ ամենազարմանալին է, պարզվում է՝ այդ «հզոր» ընկերությունում աշխատում է ընդամենը…մեկ մարդ:

Նույնիսկ երկրում գործող շարքային սեղանիկը հարկայինին ցույց է տալիս մեկից ավելի գրանցված աշխատող, իսկ ահա «հպարտ քաղաքացին» դրա կարիքը չունի: Այս ամենից հետո Փաշինյանի կողմից թալանի մասին խոսելը պարզապես զարհուրելի փարիսեություն է:

Այսպիսի թալանի օրինակ, Հայաստանի վերջին 30 տարվա պատմության ընթացքում չի գրանցվել: Ոչ թե այն պատճառով, որ նախկինները սուրբ էին, ո՛չ իհարկե, պարզապես ոչ ոք երևակայություն չի ունեցել այս աստիճանի ծաղրել Հայաստանի ժողովուրդին:

Իսկ ինչո՞ւ այդպես ստացվեց, նույնպես պարզ է, որովհետև Հայաստանի ժողովուրդը ժամանակին, կամովին իր համար հռկակեց կուռք,և դրանից հետո այդ «կուռքը» ամեն օր, ամեն ժամ, ամեն րոպե ծաղրում է այդ նույն ժողովուրդին, հեգնանքով իրենց ներկայացնելով, որպես «երեք միլիոն վարչապետեր»:

Երբ առաջինը քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն ընդունած ժողովուրդը մոռանում է քրիստոնեական ամենակարևոր պատգամներից մեկը՝ «կուռք մի՛ սարքիր»-ը, ապա արդյունքը լինում է այնպես, ինչպես նշված է գրքում՝ 2000 տարի առաջ: Իսկ դրանից հետո, նույն այդ ժողովուրդը պիտի բավարար չափով պատժվի, քանզի 21 դարում բացարձակորեն անգրագետ մնացած հանրությունը պետք է իր մաշկի վրա զգա բոլոր այդ նվաստացումները, որպեսզի հետագայում նոր կուռքեր չսարքի:

Այն, որ Փաշինյանի ծաղրանքը մարդկանց նկատմամբ վիրավորական է հանրության խելամիտ հատվածի համար, պարզ է:

Մնում է հասկանալ, թե ինչպես է հանրության այդ խելամիտ հատվածը համատեղ ապրելու փաշինյանական «զանգվածի» հետ, իշխանափոխությունից հետո:

Չէ՞ որ այս նվաստացումների հիմքը հենց այդ «զանգվածներն» են ապահովել: Հակառակ դեպքում, ո՞վ ռիսկ կաներ բացահայտորեն ծաղրել ամբողջ երկրի բնակչությանը, այն էլ՝ նման գռեհիկ ձևով:

Սա՛ է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

Աղբյուրը՝ Zham.am