Այսօր Հայաստանի Հանրապետության Անկախության հռչակագրի ընդունման 33-րդ տարեդարձն է: Այդ առիթով ու մեկը մյուսից հետո հայտարարություններ, ուղերձներ տարածվեցին փաշինյանական իշխանության տարբեր ներկայացուցիչների անունից՝ ՀՀ նախագահ, ԱԺ նախագահ և այլն: Ու, երբ նշվածների ուղերձներում գործածվում է պետականություն բառը, կարծես ծաղր լինի, որովհետև հազիվ թե կարելի է գտնել այլ գործիչների, որ այդքան վնաս պատճառած լինեն, այդքան խարխլած լինեն Հայաստանի ինքնիշխան պետականությունը, քան Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա ենթականերն են, լինի դա Վահագն Խաչատուրյանը, թե, առավել ևս՝ հայ մարդկանց վրա թքելու մանիա ունեցող Ալեն Սիմոնյանը:

Բայց չշեղվենք գլխավոր նիկոլականից՝ Նիկոլ Փաշինյանից: Նա հավատարիմ մնաց ամեն ինչ խեղաթյուրելու, նենգելու, Հայաստանի պետականության դեմ գործելու իր անշեղ գծին: Շատերը, ոչ միայն մենք, անգամ ուղղակիորեն փաշինյանական իշխանության շահերն սպասարկող քարոզչամիջոցների մեկնաբանները հիմնականում այն տպավորությունն ստացան, որ Նիկոլ Փաշինյանը նպատակադրվել է «խմբագրել» կամ փոփոխել Հայաստանի Հանրապետության հիմնարար փաստաթուղթը՝ Անկախության հռչակագիրը:

Օբյեկտիվորեն, Նիկոլ Փաշինյանի այսպես կոչված ուղերձը հենց այդ նպատակն էլ արտացոլում է: Այսինքն՝ Հայաստանի զինանշանը, դրոշը, օրհներգը փոխելու, իսկ իրականում վերացնելու նպատակներ հռչակելուց հետո, Արցախի, Հայաստանի անվտանգային կառուցվածքը, պաշտպանունակությունը, մեր հայրենիքի տարածքները «խմբագրելուց», փոփոխելուց, փլուզելուց հետո, Փաշինյանը, օրինաչափորեն իր կործանարար ձեռքերը կամ ճանկերը մեկնել է դեպի Անկախության հռչակագիրը:

Ու ասում է, օրինակ. «Հռչակագրի տեքստի քննական վերլուծությունն ի ցույց է դնում, որ մենք ի վերջո ընտրել ենք այնպիսի խոսույթ եւ բովանդակություն, որի հիմքում դրված է մեզ Խորհրդային Միություն մաս դարձրած բանաձեւը. խոսքը տարածաշրջանային միջավայրի հետ կոնֆրոնտացիոն խոսույթի մասին է, որ մեզ անընդհատ կոնֆլիկտների մեջ էր պահելու մեր հարեւանների հետ»:

Գաղտնիք չէ, որ Անկախության հռչակագրի հիմքում դրված է Արցախի ինքնորոշման իրավունքի իրացման նպատակը, Արցախի ու Մայր Հայաստանի վերամիավորման գաղափարը: Նաև՝ Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման խնդիրը:

Ու պարզից էլ պարզ է, որ Փաշինյանը հենց այդ մասին է ակնարկում, հենց դրանից է բողոքում, նեղվում, ու տրտնջում հարևանների հետ կոնֆրոնտացիայի մասին: Այսինքն, Փաշինյանը, որ հայտարարում է, թե իր նշած «խաղաղության օրակարգը» հենց անկախության օրակարգ է, իրականում հանդես է գալիս թուրքակա՛ն օրակարգով: Նա բացահայտ մատնում է իր առանցքային նպատակը, այն է՝ ոչնչացնել Հայաստանի Հանրապետությունը և այն վերածել թուրքական վիլայեթի (Ալիևը «Արևմտյան Ադրբեջանի» ախորժակ ունի):

Նիկոլ Փաշինյանի թուրքական օրակարգի համաձայն, հենց միայն այն, որ առհասարակ գոյություն ունի Հայաստանի Հանրապետություն, արդեն իսկ անընդունելի է: Ու ոչ թե պատահական չէ, այլ միանգամայն օրինաչափ է, որ Նիկոլ Փաշինյանը քացահարում է ՀՀ հռչակման հիմնարար փաստաթուղթը:

Նիկոլ Փաշինյանի այսօրվա ուղերձը որոշակի իմաստով հենց թշնամական, թուրքական հարձակում է Հայաստանի Հանրապետության հռչակման վկայականի վրա՝ այնտեղ արտացոլված նպատակները թույլ չտալու, խաթարելու, մեծ հաշվով Հայաստանը կործանելու բացահայտ նպատակադրությամբ:

Սա է: Եվ Նիկոլ Փաշինյանը, թուրքական ու ադրբեջանական անթաքույց աջակցությամբ, դա անելու է: Եթե նրան ոչ ոք չկանգնեցնի, իշխանությունից չհեռացնի: Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա ՔՊ-ն պատուհաս են, որոնցից օր առաջ ազատվելը արդեն ոչ թե քաղաքական, այլ գոյաբանական հրամայական է:

Կշարունակվի՞ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը, նշանակում է՝ կդադարի Հայաստանի Հանրապետության գոյությունը: Ամեն ինչ առավել քան պարզ է:

Արմեն Հակոբյան