Կա՞ մեկ այլ ժողովուրդ, մերինից բացի, որ այդքան շատ ու այդքան դաժան ու ահավոր հարվածներ ստացած լինի «աշխարհի մեծերի» հետ հույսեր կապելու իր անընկալելի դյուրահավատության հետևանքով, բայց շարունակի էլի ինչ-որ հիմար հույսեր փայփայել: Մի ամբողջ ազգ, գոնե իր մեծամասնության մեջ, մի տեսակ շունչը պահած, հետևում էր ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի հրատապ նիստի ընթացքին:

Տարբեր երկրների ներկայացուցիչների ելույթներն էին ծանրութեթև անում կեսգիշերին, «խորիմաստ» վերլուծում, «դարակազմիկ» հետևություններ անում, անգամ՝ անակնկալի գալի՜ս: Այսինքն՝ Հայաստանում կային ինքզինքը միանգամայն բանական համարող մարդիկ, որոնք ՄԱԿ-ի ԱԽ նիստից լրջորեն ակնկալիք ունեին: Նման դեպքերի համար են մեր մեծերը հեգնել՝ «ձյուն գա գլխիդ...»:

Ախր, ի՞նչ կարելի էր ակնկալել: Ո՛չ մի բան էլ հնարավոր չէր ակնկալել ՄԱԿ-ի ԱԽ նիստից մի իրավիճակում, երբ որպես Հայաստանի ղեկավար ներկայացողը Արցախը հանձնել-պրծել է: Ավելի ճիշտ՝ հանձնել է Արցախը, ուրացել է Արցախը, ու հիմա նրա՝ Նիկոլ Փաշինյանի ու իր «նիկոլփփաշինյանների» միակ հոգսուցավը Արցախից առհասարակ պրծնելն է:

Նիկոլ Փաշինյանն Արցախը ճանաչել է Ադրբեջանի անբաժանելի մաս, Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մեջ, կազմում, ասեք՝ ինչպես կուզեք, բայց իմաստը նույնն է: Եվ ՄԱԿ-ում դա ընդամենը արձանագրվեց:

Նստել, լուրջ դեմքերով վերլուծում են ոմանք, թե որ երկրի ներկայացուցիչն ինչ ասաց իր ելույթում: Ով էր «մեր կողմից», ով էր ադրբեջանական ջրաղացին ջուր լցնում: Ու մոռանում, մոռացության են մատնում, որ Ադրբեջանի ջրաղացին առաջին ջուր լցնողը Նիկոլ Փաշինյանն է:

Ու այդ համատեքստում, երբ Նիկոլ Փաշինյանի ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանը աշխարհից ողորմություն աղերսողի կեցվածքով խոսում է Արցախում տիրող խայտառակ ու օրհասական վիճակից, դա երեսպաշտության ու ցինիզմի ծայրակետն է:

Տարիներ, եթե ոչ մեկուկես հարյուրամյակ մեր քաղաքական բառարանը համալրվել է «թղթե շերեփ» արտահայտությամբ: Իմացողները գիտեն, թե ինչ առիթով, չիմացողներին էլ անիմաստ է բացատրել:

Հիմա, Նիկոլ Փաշինյանի 5 տարվա ավերիչ ու կործանարար կառավարման հետևանքով, թվում էր, թե մնացել ենք բացառապես «թղթե շերեփի» հույսին: ՄԱԿ-ի ԱԽ նիկստը եկավ հաստատելու, արձանագրելու, որ արդեն անգամ այդ «թղթե շերեփը» չունենք:

«Երկաթե շերեփը», որ զրկանքների գնով 25-30 տարի ձուլել էինք, Նիկոլ Փաշինյանը ոչնչացրեց: «Թղթե շերեփն» էլ է հեչ արել: Եթե Հայաստանի ղեկավար համարվողը թշնամու շահերն է սպասարկում, ի՜նչ շերեփ-մերեփ, ի՜նչ բան:

ՄԱԿ-ի ԱԽ նիստում արձանագրվեց Հայաստանի՝ որպես պետականության չգոյությունը, ոչնչությունը, ողորմելիությունը:

Դա յուրօրինակ ազդանշան է նաև մեր թշնամիներին, որ է՛լ ավելի ագրեսիվ շարունակեն Հայաստանի ու հայության դեմ ոտնձգությունները:

Այս մղձավանջից դուրս գալու թեկուզ փոքր շանս ունենալու միակ տարբերակը, միակ ձևը Նիկոլ Փաշինյանին հեռացնելն է, նրա ու նրա քպ-ոների իշխանությանը վերջ տալն է: Ուրիշ տարբերակ չկա: Եթե որևէ մեկն իսկապես ցանկանում է իրավիճակ փոխել, պետք է սկսի իշխանությունը փոխելուց:

Մնացածը անտեղի «լյա-լյա-լու-լու»-ներ են:

Արմեն Հակոբյան