Ի՞նչ տվեցին Բրյուսելում Եվրախորհրդի նախագահ Շառլ Սիշելի «բարձր հովանու ներքո» Ադրբեջանի ղեկավար Ալիևի ու ադրբեջանաթուրքական շահերի սպասարմամբ զբաղված Նիկոլ Փաշինյանի հանդիպում-բանակցությունները: Սկզբունքորեն, այդ հանդիպումը չէր կարող որևէ բան տալ Հայաստանին, առավել ևս՝ Արցախին: Իսկ ի՞նչ կարող է տալ Հայաստանին ու, առավել ևս՝ Արցախին մի հանդիպում, որտեղ ո՛չ Հայաստանի, ո՛չ Արցախի, ոչ էլ հայության շահերը ներկայացված չեն ու ներկայացնող էլ չկա: Այդ ո՞վ պիտի ներկայացներ, Նիկոլ Փաշինյա՞նը: Ինչպե՞ս կարող է մեկը ներկայացնել հայկական շահեր, եթե նա հայտարարում է, որ Արցախը ադրբեջանական է: Նա, առավելագույնը, կարող է սպասարկել թշնամիների շահերը, հանուն իր՝ ոչ մի արժեք չունեցող ֆիզիկական գոյության ու իր մաշկի անվտանգության ապահովման: Նաև՝ անձնական շահի:

Ինչևէ, առանց հայկական ներկայության, թշնամիները սեղանին են դրել Հայաստանն ու Արցախը և դանակն առած, փրթում ու կտրտում են, ինչպես քեֆները տա:

Շառլ Միշելը հայտարարում է, թե ինքը նշել է Աղդամով հումանիտար մատակարարումներ անելու Ադրբեջանի պատրաստակամությունը: Չէ, դուք հասկանո՞ւմ եք, 21-րդ դարի երրորդ տասնամյակում ավելի քան 100 հազար մարդու, բացառապես ազգային պատկանելության պատճառով սովամահության ու առհասարակ, մահվան մատնող տոտալ բլոկադայի ենթարկող ադրբեջանական իշխանության «ջանքերը» ինչ-որ եվրոպական առաջնորդ բարձր է գնահատում, հատուկ նշում է անում:

Եվ ամեն պարագայում. Բրյուսելը նշում է այս դժոխքի հիմնական մեղավորին կամ պատասխանատուին: Դա Նիկոլ Փաշինյանն է: Նա է, քանի որ նա՛ է ճանաչել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունն ու այդ ամբողջականության մեջ՝ Արցախը, ինչից հետո որևէ այլ բանի մասին խոսելն անիմաստ է ու վերածվում է «Ադրբեջանի ներքին խնդիրների» քննարկման:

Գրեթե նույն բանը հայտարարում է նաև Արևմուտքի հետ թշնամական հարաբերություններ ունեցող Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն: Ավելի պարզ հնարավոր չէ ասել կամ «դուզ խոսքն էշին են ասում» տարբերակով: Այսպես ՌԴ ԱԳՆ-ն: Խնդրեմ, հիացեք. «2022թ. հոկտեմբերին և 2023թ. մայիսին Եվրամիության հովանու ներքո անցկացված գագաթաժողովներում Հայաստանն ընդունել է Լեռնային Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի տարածքի մաս։ Մենք հարգանքով ենք վերաբերվում հայկական ղեկավարության ինքնիշխան որոշմանը, սակայն դա արմատապես փոխել է հիմնարար պայմանները, որոնց պարագայում է ստորագրվել Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների 2020թ. նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը, ինչպես նաև Ռուսական խաղաղապահ զորակազմի տեղակայման որոշումը»:

Հասկանալի՞ է: Բոլոր կորուստների, մահերի, սպանությունների, աղետների համար գնացեք ու լպստելով շնորհակալություն հայտնեք ձեր սիրելի կուռք Նիկոլ Փաշինյանին, ումի՞ց եք ի՞նչ ուզում: Հա, ու չասեք, թե՝ «էս ռուսնե՞րն ինչու մի կողմ քաշվեցին»:

Մարդիկ ասում են՝ ձեր Նիկոլ Փաշինյանը ճանաչել է, իրավիճակը արմատապես փոխվել է:

Հիմա. ուզո՞ւմ եք շարունակել մնալ դժոխքում, ուզո՞ւմ եք կոտորվել, ձեր իրավունքն է: Ի դեպ, ոմանք կարծում են, թե շատ լավ կլինի, որ Ռուաստանը տարածաշրջանից հեռանա: Էհ, Ռուսաստանն այնքա՜ն հեռանալու տեղեր ունի, որ էլ ասելու չէ: Եվ իսկապես էլ՝ լավ կլինի... թուրքերի, ադրբեջանական թուրքերի համար: Իսկ հայերի... Իսկ հայեր չեն լինի, ու Հայաստան էլ չի լինի, եթե այս ամենը հանդուրժենք:

Արմեն Հակոբյան