Կան կերպարներ, որոնց անհնար է ներել: Այն, որ, իբր «ձրի համերգ» էր տալիս Հանրապետության հրապարակում, հայրենասիրական կոչեր անում, «թավիշ» ողջունում...

Խոսքը «System of a Down» խմբի մենակատար Սերժ Թանկյանի մասին է: Վաղուց նրանից ձայն-ձուն չկար: Եվ մեկ էլ՝ լրահոսում հայտնվեց մի տեղեկություն, որ Սերժ Թանկյանը քննադատել է Ադրբեջանում ելույթ ունեցող փոփ-աստղերին, որոնք մասնակցում են «ադրբեջանական բռնապետության կերպարն սպիտակեցնելու» գործին:

Թանկյանը սոցցանցերից մեկում, արձագանքելով իր երկրպագուի հարցին, մասնավորապես նշել է. «Ես, իսկապես, հիասթափված եմ, որ գործընկեր-արվեստագետներին և սպորտային լիգաներին օգտագործում են Ադրբեջանի ռազմական հանցագործությունները, մարդու իրավունքների խախտումները և ոտնձգությունները սպիտակեցնելու համար: Այս ֆաշիստական, ռասիստական, օլիգարխիկ ընտանեկան նավթային դիկտատուրան արժանի չէ «Ֆորմուլա 1»-ին կամ @badgalriri-ի (Ռիհաննա) նման արտիստներին, որպեսզի լավ երևա աշխարհի աչքերում»: News.am-ը մեջբերել է Թանկյանի խոսքերը. «Այս իրադարձություններից յուրաքանչյուրը և այս արվեստագետներից յուրաքանչյուրը պատասխանատու են Ադրբեջանում մարդու իրավունքների հետագա խախտման համար»:

Ոսկե արտահայտություններ են, մեր մեջ ասած: Թե՛ հիասթափվածության, թե՛ պատասխանատվության մասով: Լավ է, որ Սերժ Թանկյանը նման կոչեր է ուղղում այլոց: Բայց մեկը լիներ, իրե՛ն թեթևակի որոշ բաներ հիշեցներ:

Ինքը՝ Սերժ Թանկյանը, անձամբ (դեռ այն դերասանուհի տիկնոջը չենք էլ ցանկանում հիշեցնել, ինչպես իր ռեժիսոր ամուսնուն) բացահայտ աջակցել է Նիկոլ Փաշինյանի «թավշյա» երկրաքանդությանը: Ենթադրենք՝ ոգևորված էր, մոլորված էր, հուզված էր և այլն: Մարդը սխալական է, առհասարակ:

Բայց հետո՛: Հետո, հետագայում, նա մի՞թե չի տեսել, թե իր աջակցած Նիկոլ Փաշինյանն ի՛նչ աղետներ բերեց ու շարունակում է բերել Արցախի ու Հայաստանի Հանրապետության գլխին, մեր երկրի քաղաքացիների գլխին:

Սերժ Թանկյանն ալիևների օլիգարխիկ-ֆաշիզմը տեսնում է, իսկ Նիկոլ Փաշինյանի արյունահեղ, գրոտեսկային բռնապետիզմը չի՞ տեսնում:

Սերժ Թանկյանը մի անգամ ծպտուն հանե՞լ է, երբ իր սիրելի փաշինյանական հակամարդ ու հակահայ ռեժիմը, օրինակ, մարդ է բանտարկում և այդ մարդը բանտում հացադուլից մեռնում է:

Սերժ Թանկյանը քանի՞ անգամ է ելույթ ունեցել կամ մի բան ասել, երբ իր սիրելի Նիկոլ Փաշինյանի ավտոշարասյան մեքենայի անիվների տակ սպանվեց երիտասարդ հղի կինը՝ Սոնա Մնացականյանը՝ իր չծնված երեխայի հետ:

Սերժ Թանկյանը գոնե հասկանո՞ւմ է, որ իր լռությամբ իր սիրելի Փաշինյանի հետ հավասարապես թաթախված է «Եռաբլուրված» հազարավոր հայ տղաների արյամբ ու ինքն էլ է մտել այդ արյան աններելի մեղքի տակ:

Նա հասկանո՞ւմ է, թե դա ինչ է: Թե՞ մենակ բեմից «բու-բու-բում» անելն է իրենը: Նա հասկանո՞ւմ է, որ այլևս առհավետ ատելի ու մերժելի էակ է դարձել նույնիսկ իր բեմարվեստի երբեմնի սիրահարներից շատերի համար:

Հա, ի՞նչ եղավ, այն տունը, որ Երևանում Թանկյանը պիտի գներ, ինչպես խոստացել էր, դեռ չի գնե՞լ: Թե դեռ չի գնել, թող դիմի Փաշինյանի խմբակցության հանրահայտ օլիգարխներից մեկին, նա վարկով կօգնի:

Սերժ Թանկյա՛ն, ո՞նց ես, քեզ լա՞վ ես զգում, կատարվե՞լ է հոգուդ թաքուն երազանքը, դո՞ւ էլ ես Արցախը ճանաչում «Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության» մեջ:

Սերժ Թանկյա՛ն, ենթադրվում է, որ հայերեն կարդալ գիտես: Գնա, Ռափայել Պատկանյանի «Հայերուս թուքը» կարդա, այ սիստեմդ չբլի:

Արմեն Հակոբյան