Երևանի ավագանու ընտրությունները մոտենում են, սակայն դեռ մեծ անորոշություն կա մասնակիցների, քաղաքական կոնֆիգուրացիաների մասով։

Մեկ բան հստակ է՝ իշխանությունները, նրանց կցված հաճախորդ–թեկնածուները փորձելու են ընտրություններին տալ տեխնիկական տեսք։ Այսինքն՝ խոսել զուտ քաղաքի թեմայով, տալ սուտ, նյուվասյուկիստական խոստումներ մետրոյի, Երիտասարդական պալատի և այլնի թեմաներով։ Նիկոլ Փաշինյանն ուզում է Երևանի ընտրություններին մասնակցել իր դրածո Ավինյանով և իր քաղաքական թերմացքներով, որոնց հետ ժամանակին դաշինք է կազմել, համատեղ աշխատել կամ պարզապես օգտագործել այս կամ այն առիթով։

Իշխանությանը ձեռնտու է չնկատելու տալ, որ մեր երկրի թիվ մեկ խնդիրն անվտանգային է, որ Երևանում ասֆալտ անելու համար պետք է դեռ պայքարել, որ մեր մայրաքաղաքը «Էրիվան» չդառնա։

Եթե որևէ քաղաքական ուժ կամ թեկնածու չի նկատում, որ Նիկոլ Փաշինյանի վարած քաղաքականության արդյունքում Արցախը դառնում է ադրբեջանական և հարցականի տակ է հայտնվում Հայաստանի գոյությունը, ապա հստակ է, որ գործ ունենք ֆեյք ուժի հետ՝ անկախ այն հանգամանքից, թե ինչպիսի խոսքեր կհնչեցվեն Տիգրան Ավինյանի հասցեին։

Ճիշտ հակառակ գնահատականը պետք է տալ այն դեպքում, երբ Երևանի ընտրությունները դիտարկվում են նախ և առաջ որպես քաղաքական գործընթաց և իշխանափոխության հասնելու միջոց։ Ովքեր այս սկզբունքով են դիտարկում ընտրությունները, իրական ընդդիմադիր ուժեր են։

Խիստ անհրաժեշտ է, որ հանրային մթնոլորտ ձևավորվի իշխանափոխության և Հայաստանի ներքին ու արտաքին քաղաքականության փոփոխության գաղափարի շուրջ։ Մթնոլորտի ձևավորման պարագայում, հակաիշխանական դաշտն ավտոմատ կերպով կմիավորվի, ֆեյք ուժերն էլ կհայտնվեն լուսանցքում։

Կորյուն Մանուկյան