«Փաստ» օրաթերթը գրում է․ Արդեն անհնար է չնկատել, որ ամենատարբեր տրամաչափի «նիկոլականների», եթե կուզեք՝ քպականների ու քպական իշխանության ներկայացուցիչների կողմից «խաղաղ բնակչության» նկատմամբ բռնությունները, հարձակումները համակարգային բնույթ են կրում: Դրանք, հնարավոր է, դեռևս համակարգված չեն, բայց համակարգային են՝ իրենց բնույթով և էությամբ: Վերջին շրջանում նմանօրինակ դեպքերն ու դրանց մասին ահազանգերը, բացահայտումները հաջորդում են մեկը մյուսին: Այսպես, Դիլիջանի ոստիկանության «քրեականի պետը» բացահայտ հարձակվել էր հյուրանոցներից մեկի երիտասարդ, ըստ հրապարակումների՝ անչափահաս աշխատակցի վրա ու նրա նկատմամբ բռնություն գործադրել: Երեկ լրահոսում հայտնվեց քաղաքացու հայտարարությունն առ այն, որ գործով մտել է Գյումրու քաղաքապետարան, որտեղ նրա վրա հարձակվել են և բռնություն գործադրել:

Իսկ դրանից մեկ օր առաջ էլ Արագածավանում էին բուռն կրքեր բորբոքվել: Դեպքի նկարագրությունն ու մանրամասնությունները իսկապես էլ վրդովեցուցիչ են: Եթե հակիրճ ի մի բերենք այս աղմկահարույց միջադեպի վերաբերյալ տարբեր հրապարակումներում արծարծված մանրամասնությունները, ապա ձևավորվում է հետևյալ պատկերը: Մոլի «նիկոլական», ՔՊ անդամ և միմիայն դրա համար Թալինում ինչ-որ պաշտոն ստացած անձնավորությունը տևական ժամանակ քեն է պահել համագյուղացի մի երիտասարդի դեմ: Ապա նախօրեին, նրան մենակ բռնացնելով, նախ փորձել է համոզել, որ նստի իր մեքենան, ինչից երիտասարդը հրաժարվել է, ինչից հետո Սուրեն Թ.-ն «գազի բալոնչիկից» գազ է ցայտել էպիլեպսիա հիվանդություն ունեցող երիտասարդի աչքերին, հարձակվել է նրա վրա ու մահակով հարվածել տուժողի գլխին՝ պատճառելով վնասվածքներ:

Հնարավոր է, նիկոլականը նպատակ է ունեցել սպանել երիտասարդին կամ պատճառել շատ ավելի ծանր վնասվածքներ, սակայն իր մտադրությունները չի կարողացել լիովին իրականացնել, ինչպես իրավաբանները կնշեին՝ իրենից անկախ պատճառներով: Պարզ ասած՝ ձայների վրա մարդիկ են մոտեցել, վրա են հասել և ընդհատել են քպականի կողմից համագյուղացու նկատմամբ բռնության գործադրումը: Այդ միջադեպը տակնուվրա էր արել Արագածավանը: Կատարվածի մասին իմանալով՝ համագյուղացիները ճանապարհն էին փակել, քպականի տունն էին շրջապատել, Արագածավան մեծ թվով ոստիկաններ էին բերվել: Մի խոսքով՝ լարված իրավիճակ էր ստեղծվել: Ի վերջո, հաղորդագրություն եղավ, որ մոլի նիկոլականին ձերբակալել են: Բայց դատելով հրապարակումներից՝ բորբոքված կրքերը դեռ երկար ժամանակ չեն հանդարտվի: Է՛լ ավելին, աղմկահարույց միջադեպի պատճառ դարձած քպականի ֆեյսբուքյան էջից տեսանյութ սկսեց շրջանառվել, ինչն էլ ավելի սաստկացրեց մարդկանց վրդովմունքը:

Նշված նիկոլականը պատմում է, թե ինչպես է մի օր ճանապարհին հանդիպել 7-8 տարեկան մի տղայի, որը գնում էր ֆուտբոլի պարապմունքի, առաջարկել է նստել իր մեքենան, որ տանի, հընթացս հետաքրքրվել է, թե տղան որտեղացի է, որովհետև խոսվածքը տարբերվել է: Երեխան էլ ասել է, որ Արցախից է, իսկ հարցին, թե ինչու է այստեղ, պատասխանել է, որ դավաճան Նիկոլը Արցախը հանձնել է, շուտով Երևանն էլ կհանձնի: Դե, երդվյալ նիկոլականը շատ ծանր է տարել 7-ամյա տղայի անկեղծ ու շիտակ խոսքերը, սկսել է սպառնալիքներ տեղալ նրա ծնողների հասցեին, իսկ տղային էլ, իր իսկ պատմածով, մեքենայից դուրս է բերել և թողել չոլերում...

Կան բնորոշումներ, բառեր, որոնք ինքնին ծանր են: Օրինակ՝ մարդատյաց, հայատյաց, բարոյական արգելակներ ու նորմեր չունեցող, ընտանիքի, երեխայի արժեքն ու հարգը չիմացող, արժեքային նման կողմնորոշիչներ չունեցող: Հա, բայց բոլոր այդ արտահայտությունները գունատ ու թույլ են թվում՝ նման դեպքերի ու դրանց հեղինակների բնութագրման, բնորոշման համար: «Դե, եթե մարդը ցածր մակարդակի վրա է, բռի է ու անկիրթ, հնարավոր է, որ նման դրսևորումներ ունենա»,-հնարավոր է՝ այդպես արձագանքեն տարբեր մարդիկ ու հարցնեն, թե ի՞նչ կապ ունի այստեղ «համակարգայինը»: Կապ ունի: Այն էլ ինչպես ունի: Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա ՔՊ-ի իշխանության էներգետիկ սնուցիչը ատելությունն ու չարությունն են, սուտն ու բանսարկությունը: Ատելություն միմյանց նկատմամբ, ատելություն «նախկինների», «սևերի», արցախցիների նկատմամբ, ատելություն բոլորի նկատմամբ, ով Նիկոլ Փաշինյանին, մեղմ ասած՝ «փրկիչ» ու աստված (մեղա՜) չի համարում:

Այդ ատելությունը սերմանվել է տարիներով: Իսկ վերջին 4-5 տարին սերմանվում է պետական մակարդակով: Ի լրումն՝ ագրեսիան, որ ուղղակի հորդում է իշխանության ամենավերին օղակից, լինի դա «ասֆալտին ծեփել, պատին փռել...» տարբերակով, թե մուրճ ճոճելով: Մատնելով թերարժեքության, արհամարհվածության, մարգինալության իրենց բարդույթներն ու դրանցով խտացված չարացածությունը՝ Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա քպականներն ամեն կերպ ձգտում են ընդգծել, որ հիմա իրենց դեմ «խաղ չկա»: Հենց այդ՝ «մեր դեմ խաղ չկա»-ի, կներեք, աշխարհընկալմամբ են պայմանավորված բոլոր այլանդակությունները, որ անընդհատ տեղի են ունենում քպականների մասնակցությամբ՝ շարքային լինի, կիսաշարքային, թե, ասենք, պատգամավոր:

Սա նրանց ընդհանրական տեսակն է, իսկ վերը նշված բնորոշումները շատ հատուկ են հենց նիկոլականություն կոչվող հիվանդությամբ տառապողներին: Անմարդկային: Մարդատյաց: Հայատյաց: Չար: Ընտանիք ու այլ արժեքներ չճանաչող: Անհայրենիք... Այո, բառերը թույլ են: Մյուս կողմից: Թե՛ Նիկոլ Փաշինյանը, թե՛ նրա թիմից շատ-շատերը հրաշալի գիտակցում են, թե ինչեր են արել և շարունակում անել: Հրաշալի գիտակցում են, որ վաղ թե ուշ այդ ամենի համար, հազարավոր տղաների կոտորածի մատնելու համար, Արցախն ուրանալու համար, Հայաստանը թշնամու ոտքի տակ նետելու համար պատասխանատվության են ենթարկվելու: Եվ, բնականաբար, վախենում են այդ «վաղ թե ուշ»-ից, ու նաև այդ վախերով պայմանավորված՝ ավելի են չարանում մնացած բոլորիս նկատմամբ: Իսկ այդքան չարությունն ու ատելությունը չեն կարող ժամանակ առ ժամանակ ամենատարբեր դրսևորումներ չունենալ...