Եթե Հայաստանը չկա, ապա չի լինի նաև այն սուբյեկտ, որը կարող է Փաշինյանին պատասխանատվության կանչել
Փաշինյանը երկրորդ անգամ անընդմեջ իր ասուլիսը փաստացի նվիրում է ոչ թե Արցախի, այլ Հայաստանի ապագային։ Նա արդեն մտովի փակել է Արցախի ու նրա անկախության էջը, հիմա հերթը Հայաստանինն է։
Եվ եթե նախկինում նա խաբում էր ժողովրդին ԼՂՀ ապագայի վերաբերյալ, ապա հիմա հերթը հայ-ռուսական հարաբերություններին է։
Որոշումը վերջնական տեսք ստացավ Պրահայում 2022 թվականի հոկտեմբերի 6-ին և Նիկոլի այս տարվա առաջին մամուլի ասուլիսի ժամանակ՝ հունվարի 10-ին։ Պրահայում, ճանաչելով Բաքվի ինքնիշխանությունը Արցախի նկատմամբ, նա պայմաններ ստեղծեց ոչ միայն Լաչինի միջանցքի շրջափակման, այլև Արցախից ռուս խաղաղապահների հետագա դուրսբերման համար (եթե Արցախն ադրբեջանական է, ապա այլ զորքեր այնտեղ չեն կարող լինել, իհարկե, բացի ադրբեջանական և թուրքական զորքերից): Իսկ արդեն հունվարի 10-ին իր հայտարարությամբ, թե «102 ռազմաբազան վտանգ է ներկայացնում Հայաստանի անվտանգությանը», նա մեկնարկեց ՀԱՊԿ-ից երկրի դուրս գալու եւ Հայաստանից ռուսական զորքերի դուրսբերման գործընթացը։
Այսօր Փաշինյանը շարունակեց այս քաղաքական կուրսի իրականացումը հերթական մանիպուլյատիվ հայտարարությամբ, թե «ՀԱՊԿ-ն է հեռանում Հայաստանից»։
Միայն այս կուրսի իրականացումը թույլ կտա նրան ձեռք բերել Արևմուտքում «նոր Սվետլանա Տիխանովսկայայի» կարգավիճակ։ Նա նաև գիտի, որ ռուսական զորքերի դուրսբերումը հղի է Հայաստանի փլուզմամբ (Դա գիտի նաև Իլհամ Ալիևը, ինչի հիման վրա էլ խոսում է «Արևմտյան Ադրբեջանի» մասին։ Իրենք իրենց համար պատմական շանս են տեսնում հենց հայ-ռուսական հարաբերությունների խզման մեջ)։
Վերլուծելով Փաշինյանի գործողությունները՝ հասկացեք մի բան՝ եթե Հայաստանը չկա, ապա չի լինի նաև այն սուբյեկտ, որը կարող է նրան պատասխանատվության կանչել։
Հասկացեք սա և վերջապես հասկացեք, թե ինչ գլոբալ սպառնալիք է կախված բոլորիս գլխավերևում:
Եթե Հայաստանը չկա, ապա չի լինի նաև այն սուբյեկտ, որը կարող է Փաշինյանին պատասխանատվության կանչել