Մեկնաբանություն

10.03.2023 17:00


Վրաստանին զուգահեռ՝ Հայաստանում էլ լյուստրացվեցին «ինոագենտները»

Վրաստանին զուգահեռ՝ Հայաստանում էլ լյուստրացվեցին «ինոագենտները»

Վրաստանում, ինչպես հայտնի է, արդեն մի քանի օր է, ինչ բորբոքված վիճակ է, ինչի շարժառիթներին, պատճառներին ու պատրվակներին հընթացս անդրադարձել ենք: Վրաստանում հուզումներ հրահրելու պատրվակը «օտարերկրյա գործակալներին» վերաբերող օրինագիծն էր, որն իշխանությունները որոշեցին «հետ կանչել»: Զուգահեռաբար, կարելի է ասել, վրացական իշխանություններն իրենց համար հավելյալ ու ակնառու բացահայտեցին խնդրո առարկա «օտարերկրյա գործակալներին» կամ, որ նույնն է՝ «ինոագենտներին»:

Կարելի է ասել, որ Վրաստանին զուգահեռ՝ Հայաստանում էլ մի լրացուցիչ անգամ նրանք բացահայտվեցին: Համենայն դեպս, այն շրջանակներին, որոնք սկսեցին հրապարակավ իրենց աջակցությունը հայտնել Վրաստանի գործող իշխանության դեմ հանդես եկող ուժերին, կարող են համարվել նրանց հետ նույն օտարերկրյա առուներից «ջուր խմողներից»:

Ճիշտ է, այլ տարբերակով ոգևորվողներ էլ կան, այն առումով, թե՝ տեսե՛ք, վրացական ընդդիմադիրներն ինչեր են անում, ոնց են քարուփետով հարձակվում ոստիկանների վրա և այլն, բա չէ՝ Հայաստանի նման: Սակայն դա մի փոքր այլ պատմություն է:

Իսկ այ, ուղղակիորեն վրացական «ինոագենտներին» աջակցողների պահը որոշակի առումով հետաքրքրական է:

Մի կողմից, իհարկե, կարող է հարց ծագել, որ մի՞թե Հայաստանում դեռ լյուստրացվելու, բացահայտվելու բան է մնացել: Եվ հետո, մի՞թե Հայաստանում առանց օրենքների էլ պարզ չէ, թե ովքեր են ու որտեղ են այդ՝ օտարերկրյա ֆինանսավորմամբ ու ազդեցությամբ գործողները: Նրանց մեծ մասը դեռ 2018-ին է իշխանության մեջ կամ Փաշինյանի իշխանությանը սատարողների շարքերում: Կարճ ասած՝ Հայաստանում նրանց փնտրեք պարգևավճարվողների և նրանց «ծափ տվող» «արա»-ների շարքերում:

Հենց այնպես չէ, որ «շպյոն Օնիկի» մասին անեկդոտը հայկական է...

Մեկ այլ երևույթ էլ է աչքի զարնում:

Հայաստանում, գաղտնիք չէ, կան «հանուն Ուկրաինայի» իրենց պատառոտողներ, Ռուսաստանի դեմ ցույցերի կոչեր ու ցույցեր անողներ: Իսկ հետաքրքրականն այն է, որ նման դիրք ցուցադրողներն իրենց հակառուսականության մեջ շատ ավելի մոլեռանդ հակառուսական են, քան նույնիսկ արևմտաուկրաինացիներից շատերը:

Հիմա էլ, մոտավորապես նույն կոնտինգենտը անցել է վրացական ցուցարարներին բարոյական աջակցություն ցուցաբերելուն: Եվ էլի՝ «պապից ավելի կաթոլիկ» դիրքավորմամբ:

Մոտավորապես էլի նույն շրջանակները, երբ Արցախի, Հայաստանի անվտանգության և պաշպանվելու խնդիր է ծագում, դիրքավորվում են թուրքից ավելի թուրք տարբերակով: Համենայն դեպս, դրանց ամեն մի ռեպլիկից այնպիսի՜ ատելություն ու մաղձ է թափվում Հայաստանի ու հայության հասցեին, որ երևի ամենամոլի «գորշգայլական» թուրքերը չեն արտահայտի:

Այստեղ, ի դեպ, տարբերություններ կան: Ուկրաինական արևմտամետականները, ինչ էլ չլինի, ավելի ուկրաինացին են, քան հայկականները՝ հայ: Կամ օրինակ, վրացիները: Այս օրերին իրենց կառավարության դեմ ելած վրացիները իրենց ազգային ու պետական շահին ամեն դեպքում ավելի մոտ են, քան հայկական «արևմտամետները»՝ Հայաստանի շահերին: Վերջիններիս համար կարևորն այն է, որ արդարացնեն իրենց հերթական գրանտափայ ստանալը, իսկ թե ի՞նչ կկատարվի երկրի ու մարդկանց հետ, իրենց համար ընդհանրապես ոչ մի նշանակություն չունի:

Վրացական, ուկրաինական և այլ «ակծիվիստները» ինչ էլ անեն, գոնե պետության կամ հայրենիքի զգացողությունը որոշ չափով պահում են, իսկ հայկականները, դատելով իրենց վարքից, դիրքավորվում են որպես հայրենիքից ու ազգային ինքնությունից զուրկ երևույթներ:

Չէ, բայց Հայաստանում հայկական իշխանություն վերականգնելուց հետո հաստատ «ինոագենտների» մասին կոշտ օրենք է պետք ընդունել: Եվ կիրառել:

Արմեն Հակոբյան

Այս խորագրի վերջին նյութերը