Հարավային Կովկասի և Վրաստանի ճգնաժամի հարցերով Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը մի շարք հետաքրքիր հայտարարություններ արեց նախօրեին: Ամենից առաջ, իհարկե, ուշադրություն գրավում այն բացարձակ ցինիզմը, որով արվում են այդ հայտարարությունները: Ճիշտ է, ցինիզմը փորձ է արվում պարուրել «անկեղծության» քողով:

Հա, բայց կոնկրետ ինչե՞ր հայտարարեց ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո, հազար ներողություն արտահայտության համար՝ Կլաաարը: Ի դեմս սույն պարոնի, Արևմուտքը բացահայտ ասաց, որ ընդունում է Ալիևի պահանջները՝ Բերձորի (թշնամական տարբերակով՝ Լաչինի) միջանցքով անցնող բեռները լրացուցիչ զննելու վերաբերյալ: Կլաարի խոսքով՝ ադրբեջանական կողմի պահանջն իրավաչափ է, ու Եվրամիությունը չի ցանկանում, որ այդ միջանցքով տեղափոխվեն «լարվածությունը մեծացնող բեռներ»:

Միանգամից հարցեր են ծագում` իսկ ի՞նչ է, ԵՄ-ն նման «քար ծակող» ապացույցնե՞ր ունի, որ «լարվածությունը մեծացնող բեռներ» են տեղափոխվե՞լ, ասենք՝ տանկեր, հրանոթներ, արկեր, զենք-զինամթերք: Թե՞ Տոյվո Կլաարն էլ, որպես երդվյալ թուրք, օրինակ, ալյուրը, պարենը, դեղորայքը, կենսապահովման համար անհրաժեշտ բեռները համարում է «լարվածություն մեծացնող»:

Ավելին, կա Հաագայի դատարանի որոշումը, որով Ադրբեջանի առաջ պահանջ է դրվում դադարեցնել Բերձորի միջանցքով անցնող ավտոճանապարհի շրջափակումը, ինչը հումանիտար աղետի է մատնել Արցախի հայությանը: Արևմուտքի ներկայացուցիչներին հարցնում են՝ Ադրբեջանի նկատմամբ պատժամիջոցներ կկիրառվե՞ն: Արագ-արագ պատասխանում են, թե բա գիտե՜ք, հիմա դրա ժամանակը չէ:

Այսինքն, ինչպեսև պետք էր ենթադրել, Հաագայի դատարանի որոշումը ոչ մի բան չէ, անգամ թղթե շերեփ չէ: Այնպես՝ Նիկոլ փաշինյանին զուտ ներքին քարոզչության համար տրված թեթևակի ֆորա, որ խաղարկի: Ու դա այնպես է խաղարկվում, որ հիմա եթե փողոցում հարցում անցկացնես, հնարավոր է՝ հարցվողների կեսը վստահ նշի, թե «էն դատարանի որոշումից հետո, ճամբեն բացվել է», ինչն, իհարկե, այդպես չէ:

Ավելին, իրենց նման պատասխաններով Արևմուտքի ներկայացուցիչները Ալիևին ոգևորում են, որ է՛լ ավելի սաստկացնի Արցախի հայության դեմ ցեղասպանական բնույթի գործողությունները: Մանավանդ, որ «հիմա պատժամիջոցների ժամանակը չէ»:

Բայց է՛լ ավելի շքեղ բաներ կան: Նույն Կլաարը հայտարարում է, թե հակամարտության հետևանքները վերացնելու առումով Ալիևը «հավատարիմ է այդ գործընթացին», իսկ այ, Նիկոլ Փաշինյանը «պարտավորություններ ունի»: Պետք է հասկանալ, որ Նիկոլ Փաշինյանը կոնկրետ պարտավորություններ է ստանձնել, որոնք կա՛մ չի կատարել, կա՛մ չի շտապում կատարել, բայց՝ ստանձնել է:

Եթե խոսքն Արևմուտքի, Եվրոպայի, ԱՄՆ-ի մասին չլիներ, հիմա Հայաստանում սորոսական փողերով «արևմտամետ» աշխատող ոչ անհայտ կերպարները մի այնպիսի՜ վայնասուն կբարձրացնեին, իրենց մարմնի որոշակի տեղերը կպատառոտեին, թե բա՝ հասե՜ք, Թուրքիայի հետ դավե՜ր են նյութում Հայաստանի ու հայության դեմ: Բայց ոչ, այդ նույն կերպարները հիմա իրենց լեզուն մտցրել են մարմնի՝ վերը ակնարկված մասը և քըրթ պապանձվել, ձայն-ծպտուն չկա: Մինչդեռ դավադրությունը ոչ միայն ռեալ է, այլ փաստացի՝ գործողության մեջ:

Եվ այնուամենայնիվ, այդ ի՞նչ պարտավորություններ ունի Նիկոլ Փաշինյանը: Կարո՞ղ է խոսքը, օրինակ, Ռուսաստանին պատերազմ հայտարարելու պարտավորություն է վերցրել կամ, առնվազն, Հայաստանից ու Արցախից ռուսական ռազմական ներկայությունը դուրս մղել է պարտավորվել՝ եվրոպական տերերի մոտ:

Եվ ինչո՞ւ Նիկոլ Փաշինյանը «ժողջան»-ին չի հայտնում իր վերցրած պարտավորությունների մասին: Գուցե պարտավորվել է, օրինակ, Կո՞նդն էլ հանձնել Ալիևին, թող ասի, գոնե մարդիկ իմանան:

Թաքուն-թաքուն պարտավորություններ են ստանձնում, Ալիևի ու Կլաաարների հետ բան-ման են պայմանավորվում, հետո էլ, թե՝ թափանցիկության աշխարհքի չեմպիոն են, ժողովրդավարության չգիտեմինչ են: Թե՞ չեն ասում, որ Հայաստանի վերացումից առաջ Պողոսենց տրամադրությունը չընկնի:

Արթուր Խայթ