Նիկոլը կապիտուլյացիայի է տանում Հայաստանը, հանձնել է Արցախը, պայքարում է Ռուսաստանի դեմ, չի հիշում Իրանին, վախենում է Ադրբեջանից, հավատում է Թուրքիային
Նիկոլի այսօրվա ասուլիսում, մեծ հաշվով, նոր միտք չհնչեց։ Նորությունն այն էր, որ նա բաց տեքստով միացավ «ծռիստների», ՀՀ–ում թուրքական 5–րդ շարասյան կոչերին՝ Գյումրիի ռուսական ռազմաբազան համարելով սպառնալիք մեր երկրի անվտանգությանը։
Մյուս նորությունն այն էր, որ նա հրաժարվում է Հայաստանում ՀԱՊԿ զորավարժություններ անցկացնելուց, քանզի, ինչպես ինքը բացատրեց, չի ուզում նյարդայնացնել թուրք–ադրբեջանական տանդեմին։
Եթե կարճ, ապա Նիկոլ Փաշինյանը ոչ թե անոնս արեց (անոնսի վերջին ակորդը նա արդեն արել էր Նոր տարվա գիշերը), այլ տվեց Հայաստանի կապիտուլյացիայի մեկնարկը։
Ինչ վերաբերում է նրա մյուս ասածներին, ապա ունենք հետևյալ պատկերը՝
1․Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և վե՛րջ,
2․Լաչինի միջանցքի պահով Հայաստանն անելիք չունի, քանզի 2020–ի նոյեմբերի 9–ի փաստաթղթի 6–րդ կետում բան չկա գրված Հայաստանի մասով (այստեղ Նիկոլը հավատում է թղթի վրա գրածին),
3․Ադրբեջանը ոչ միայն Ղարաբաղն է ուզում, այլ նաև Հայաստանը ու եթե խաղաղության պայմանագիր ստորագրվի, ապա դա չի նշանակում, որ դրա հաջորդ օրը պատերազմ չի սկսի (այստեղ Նիկոլը կուզենար, բայց չի հավատում թղթի վրա գրածին),
4․Ադրբեջանը Հայաստանի վրա հարձակվում է Ռուսաստանի պատճառով, քանզի հարձակվելը ներկայացնում է որպես ռուս–հայկական, իբր, սպառնալիքի դեմ կանխարգելիչ քայլ, հետևաբար, եզրակացնում է Նիկոլը, ռուսական զորքն է մեղավոր, որ Ադրբեջանը հարձակվում է և ուրեմն՝ կորչի Գյումրիի ռազմաբազան,
5․Նիկոլը քննադատում է ռուսներին, բայց հավատով է լցված Թուրքիայի հանդեպ ու չի տալիս Իրանի անունը, որի շնորհիվ է, որ Սյունիքը դեռ կա,
6․Նիկոլը Ղարաբաղը համարում է ադրբեջանական՝ փոխարենն ակնկալելով Ադրբեջանից ու Արևմուտքից Հայաստանի 29.800 քառակուսի կիլոմետր, բայց դա չի ստանում, բայց ամեն դեպքում գնալու է Ղարաբաղը հանձնելու ճանապարհով,
7․Ինքը երաշխիք չունի, որ զիջումները կբերեն խաղաղության ու Հայաստաանը չի կապիտուլացվի, բայց ամեն դեպքում գնում ու գնալու է հանձնելու ճանապարհով,
8․Նիկոլը չի հասկանում կամ իրեն չհասկացողի տեղ է դնում Լաչինի միջանցքի պահով, քանզի չի հասկանում կամ իրեն չհասկացողի տեղ է դնում Պրահայում իր տված համաձայնության հետևանքների պահով․ Պրահայում նա համաձայնել է Ղարաբաղը հանձնել Ադրբեջանին, ինչով հնարավորություն է տվել Ալիևին շրջափակել «իր» Ղարաբաղը։
Նիկոլի ասուլիսը ևս մեկ անգամ ցույց տվեց, որ Նիկոլ Փաշինյանը դավաճան է և պետական հանցագործ։ Նա Հայաստանի ու Արցախի անվտանգության և գոյության թիվ մեկ սպառնալիքն է։ Նրան հեռացնելն անվտանգության ու մեր երկրի գոյության անհրաժեշտ նվազագույն նախապայմանն է։
Կորյուն Մանուկյան
Հ․Գ․ Այսօր գրեթե նույն ժամին Ալիևն էր հարցազրույց տալիս մի քանի լրատվամիջոցի։ Ալիևի ու Փաշինյանի դրսի կուրատորներն ակնհայտորեն նույնն են ու նրանց գաղափարն է եղել երկուսին միաժամանակ եթեր բաց թողնելը։ Մանավանդ որ թեմաները նույնն էին՝ 1.Ղարաբաղն Ադրբեջանինն է, 2.ռուսները պետք է հեռանան այս տարածաշրջանից։
Նիկոլը կապիտուլյացիայի է տանում Հայաստանը, հանձնել է Արցախը, պայքարում է Ռուսաստանի դեմ, չի հիշում Իրանին, վախենում է Ադրբեջանից, հավատում է Թուրքիային
Նիկոլի այսօրվա ասուլիսում, մեծ հաշվով, նոր միտք չհնչեց։ Նորությունն այն էր, որ նա բաց տեքստով միացավ «ծռիստների», ՀՀ–ում թուրքական 5–րդ շարասյան կոչերին՝ Գյումրիի ռուսական ռազմաբազան համարելով սպառնալիք մեր երկրի անվտանգությանը։
Մյուս նորությունն այն էր, որ նա հրաժարվում է Հայաստանում ՀԱՊԿ զորավարժություններ անցկացնելուց, քանզի, ինչպես ինքը բացատրեց, չի ուզում նյարդայնացնել թուրք–ադրբեջանական տանդեմին։
Եթե կարճ, ապա Նիկոլ Փաշինյանը ոչ թե անոնս արեց (անոնսի վերջին ակորդը նա արդեն արել էր Նոր տարվա գիշերը), այլ տվեց Հայաստանի կապիտուլյացիայի մեկնարկը։
Ինչ վերաբերում է նրա մյուս ասածներին, ապա ունենք հետևյալ պատկերը՝
1․Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և վե՛րջ,
2․Լաչինի միջանցքի պահով Հայաստանն անելիք չունի, քանզի 2020–ի նոյեմբերի 9–ի փաստաթղթի 6–րդ կետում բան չկա գրված Հայաստանի մասով (այստեղ Նիկոլը հավատում է թղթի վրա գրածին),
3․Ադրբեջանը ոչ միայն Ղարաբաղն է ուզում, այլ նաև Հայաստանը ու եթե խաղաղության պայմանագիր ստորագրվի, ապա դա չի նշանակում, որ դրա հաջորդ օրը պատերազմ չի սկսի (այստեղ Նիկոլը կուզենար, բայց չի հավատում թղթի վրա գրածին),
4․Ադրբեջանը Հայաստանի վրա հարձակվում է Ռուսաստանի պատճառով, քանզի հարձակվելը ներկայացնում է որպես ռուս–հայկական, իբր, սպառնալիքի դեմ կանխարգելիչ քայլ, հետևաբար, եզրակացնում է Նիկոլը, ռուսական զորքն է մեղավոր, որ Ադրբեջանը հարձակվում է և ուրեմն՝ կորչի Գյումրիի ռազմաբազան,
5․Նիկոլը քննադատում է ռուսներին, բայց հավատով է լցված Թուրքիայի հանդեպ ու չի տալիս Իրանի անունը, որի շնորհիվ է, որ Սյունիքը դեռ կա,
6․Նիկոլը Ղարաբաղը համարում է ադրբեջանական՝ փոխարենն ակնկալելով Ադրբեջանից ու Արևմուտքից Հայաստանի 29.800 քառակուսի կիլոմետր, բայց դա չի ստանում, բայց ամեն դեպքում գնալու է Ղարաբաղը հանձնելու ճանապարհով,
7․Ինքը երաշխիք չունի, որ զիջումները կբերեն խաղաղության ու Հայաստաանը չի կապիտուլացվի, բայց ամեն դեպքում գնում ու գնալու է հանձնելու ճանապարհով,
8․Նիկոլը չի հասկանում կամ իրեն չհասկացողի տեղ է դնում Լաչինի միջանցքի պահով, քանզի չի հասկանում կամ իրեն չհասկացողի տեղ է դնում Պրահայում իր տված համաձայնության հետևանքների պահով․ Պրահայում նա համաձայնել է Ղարաբաղը հանձնել Ադրբեջանին, ինչով հնարավորություն է տվել Ալիևին շրջափակել «իր» Ղարաբաղը։
Նիկոլի ասուլիսը ևս մեկ անգամ ցույց տվեց, որ Նիկոլ Փաշինյանը դավաճան է և պետական հանցագործ։ Նա Հայաստանի ու Արցախի անվտանգության և գոյության թիվ մեկ սպառնալիքն է։ Նրան հեռացնելն անվտանգության ու մեր երկրի գոյության անհրաժեշտ նվազագույն նախապայմանն է։
Կորյուն Մանուկյան
Հ․Գ․ Այսօր գրեթե նույն ժամին Ալիևն էր հարցազրույց տալիս մի քանի լրատվամիջոցի։ Ալիևի ու Փաշինյանի դրսի կուրատորներն ակնհայտորեն նույնն են ու նրանց գաղափարն է եղել երկուսին միաժամանակ եթեր բաց թողնելը։ Մանավանդ որ թեմաները նույնն էին՝ 1.Ղարաբաղն Ադրբեջանինն է, 2.ռուսները պետք է հեռանան այս տարածաշրջանից։