Արդեն 23 օր է փակ է Լաչինի միջանցքը։ Արցախը շրջափակված է։ Շուրջ 120 հազար մարդ զրկված է ազատ տեղաշարժի հնարավորությունից։

Արցախում վերջացել են առաջին անհրաժեշտությա բազմաթիվ ապրանքներ։ Սա անվտանգային, հումանիտար ճգնաժամ է, որի վերջը չի երևում։

Ալիևը փակել է Լաչինի միջանցքը՝ հիմնվելով Նիկոլ Փաշինյանի դիրքորոշման վրա։ Ըստ այդ դիրքորոշման՝ Արցախը պատկանում է Ադրբեջանին։ Ալիևը փակել է «իր» Արցախի ճանապարհը, որպեսզի խնդիրներ ստեղծի արցախահայության ու ռուս խաղաղապահների համար։

Ռուսաստանը չի ուզում ուժ կիրառել, քանզի չի կարող Ուկրաինային զուգահեռ երկրորդ ճակատ բացել։ Բայց կա ավելի լուրջ խնդիր։ Բանն այն է, որ ռուս խաղաղապահները մենակ են մնացել Արցախը պաշտպանելու հարցում, քանզի Հայաստանն՝ ի դեմս իր իշխանության, գործում է Ալիևի հետ համատեղ։

Արցախը 23 օր է փակ է, բայց Նիկոլ Փաշինյանը խնդիրը գցել է ռուսների վրա ու միացել ադրբեջանական կողմին՝ Արցախն ադրբեջանական համարելով։

Նիկոլի քաղաքականությունն Արցախի մասով հետևյալն է՝

1․ փող եմ տալիս և վերջ,

2.ռուսներն են վերցրել Արցախի ու Լաչինի միջանցքի պաշտպանության պարտավորությունը, թող ռուսներն էլ մտահոգվեն Արցախով, հատկապես որ իրենց է պետք Արցախը ռազմաբազա ունենալու համար,

3.թող ղարաբաղցիները լեզու գտնեն Բաքվի հետ, Հայաստանի իշխանությունը Ղարաբաղի հարցով չի զբաղվելու, քանզի այն ճանաչում է որպես Ադրբեջանի մաս։

Արցախը մենակ է մնացել, ավելի ճիշտ՝ դավաճանվել է Նիկոլ Փաշինյանի կողմից։ Փաշինյանն ու Ալիևը հիմա պայքարում են ռուս խաղաղապահների դեմ։

Իր ամանորյա ուղերձում Նիկոլ Փաշինյանը ևս մեկ անգամ ձևակերպեց, որ իրեն չի հետաքրքրում Արցախը, քանզի այն ինքը համարում է միրաժ, ֆիկցիա, միֆ, ուղեղային մորմոք, սրտի հիվանդություն...

Նիկոլն առաջ է քաշում «Արցախը հանձնենք, որ 29.800 քառակուսի կիլոմետրը պահենք» կարգախոսը, բայց դա դավաճանական ծրագիր է ոչ միայն Արցախի, այլ առաջին հերթին Հայաստանի դեմ, քանզի Արցախի հանձնմանն անմիջապես հետևելու է Հայաստանի մյուս մարզերի հանձնումն ու Երևանի կապիտուլյացիան։

Նիկոլն իրականում 29.800–ի վրա էլ թքած ունի։ Եթե 29.800 քառակուսի կիլոմետրը Նիկոլի համար կարմիր գիծ լիներ, ապա նա պետք է քայլեր ձեռնարկեր, որովհետև թշնամին արդեն 150–ով կրճատել է 29.800–ը, սակայն նիկոլենք ոչինչ չեն անում։ Ձևը գտել են՝ մեղադրում են Ռուսաստանին, որ Հայաստանի փոխարեն չի կռվում։ Այդ տրամաբանությամբ՝ նիկոլենք փաստացի կարմիր գիծ չունեն, քանզի վաղը թշնամին կարող է Սյունիքը, Տավուշը կամ Գեղարքունիքը գրավել։ Նիկոլն այդ դեպքում ընդամենը կհայտարարի, որ դա անթույլատրելի է, դա իրենց կարմիր գիծն է, կմեղադրի ռուսներին և վե՛րջ։

Այս ամենից ելնելով՝ կարող ենք պնդել, որ 23 օր է ոչ միայն Արցախն է շրջափակված, այլ նաև Հայաստանը։ Բայց կառավարությունը իրեն ռետինե խողովակի տեղ է դրել ու հանրությանը շարունակում է կերակրել «խաղաղության դարաշրջանով»։

Նիոկլենք սպասում են Արցախի կործանմանը, որպեսզի, իբր, իրենց պատկերացրած երկիրը կառուցեն։ Բայց կոնկրետ Նիկոլը շատ լավ գիտի, որ Հայաստանի կործանման քաղաքականություն է վարում։ Իսկ թե ինչու է այդպես վարվում, շատ պարզ՝ իր կաշին փրկելու գինը Հայաստանի կործանումն է։ Ինքն արևմտաթուրքական ծրագրերին, այն է՝ հակաիրանական ու հակառուսական քաղաքականությանը «այո» է ասել՝ դիմացը ստանալով անձնական անվտանգության երաշխիքներ։ Ինքը փախնելու է՝ իր հետևից թողնելով մահեր ու ավերածություններ։ Այս ամենը կանխելու համար շատ քիչ ժամանակ է մնացել։

2023–ը շատ վճռորոշ ու ճակատագրական է լինելու Հայաստանի Հանրապետության ու հայ ժողովրդի համար։

Կորյուն Մանուկյան