Թե ի՞նչ են ուզում այսօր ադրբեջանցիները հասկանալի է բոլորին, նրանք ուզում են, որ Արցախում կայանա հումանիտար աղետ և այնտեղ մնացած հայությունը արագ լքի այդ տարածքը: Թե ի՞նչ են ուզում արցախցիները, նույնպես հասկանալի է, նրանք ուզում են ապրել իրենց հողում անվտանգ ձևով: Ինչ են ուզում ռուսները, նույնպես հասկանալի է, նրանք չեն ուզում, որ Արցախը հայտնվի ադրբեջանցիների ձեռքերում, որպեսզի կարողանան իրենց ազդեցությունը պահպանել միաժամանակ և Հայաստանի, և Ադրբեջանի վրա:

Իսկ ի՞նչ են ուզում Հայաստանի ներկայիս իշխանությունները, նույնպես հայտնի է: Նրանք ուզում ամեն գնով պահպանել իրենց իշխանությունը, քանզի հակառակ պարագայում անվտանգ չի լինելու իրենց ապագան Հայաստանում: Այդ իսկ պատճառով նրանք պատրաստ են ամեն քայլի, որտեղ Արցախի շահը երկրորդական է: Ուշադրություն դարձնենք թե ինչպես են արտահայտվում Նիկոլ Փաշինյանի կողմնակիցները այս վերջին ճգնաժամի վերաբերյալ: «Գեներալ» կոչվող Գագիկ Մելքոնյանը հայտարարում է, թե Լաչինի միջանցքի հարցը Հայաստանի խնդիրը չէ և դրանով պիտի զբաղվեն ռուսները: «Գեներալ» Մելքոնյանի նման պահվածքը միայն իր խնդիրը չէ: Պետք է պարզել, թե ով է տվել նրան այդ կոչումը և ում հաշվին է նա ժամանակին դարձել ՀՀ բանակի թիկունքի պետ:

Իսկապես, որ որոշ հանցանքների հետագիծը անցյալում է գտնվում:

Հովիկ Աղազարյանը հայտարարում է, թե ի՞նչ են ուզում արցախցիները Հայաստանի կառավարությունից, որ իրենց պատճառով Հայաստանը Ադրբեջանին պատերազմ հայտարարի՞: Եվ դա ասում է ծագումով արցախցի և նախկին դաշնակցական գործիչը:

Մարդկային փչացվածության բոլոր սահմանները այս ծագումով արցախցի գործիչը արդեն գերազանցել է: Ավելին, նրա հայտարարություններն արդեն լայնորեն մեկնաբանվում են Ադրբեջանում և ոգևորում բոլոր նրանց, ովքեր պնդում են, թե Փաշինյանի իշխանության վրա նույնիսկ թեթև ճնշման պարագայում կարելի է հասնել Արցախի լիակատար հայաթափմանը:

Իսկ եթե այս ամենին գումարենք այն, որ Փաշինյանի ներկայիս իշխանության մեջ են այնպիսի գործիչներ, ինչպիսիք են Մարիա Կարապետյանը, Գուրգեն Արսենյանը, Անդրանիկ Քոչարյանը, Վիգեն Խաչատրյանը, Արսեն Թորոսյանը, ովքեր նույնիսկ չեն էլ թաքցնում, որ «հանուն թուրքերի հետ խաղաղության հաստատման պետք է զոհաբերել Արցախը», ապա կարող ենք արձանագրել, թե ինչ արհավիրքներ է սպասում հայ ժողովրդին գալիք տարվա ընթացքում:

Ընդվորում, եթե Փաշինյանի իշխանության կյանքը երկարաձգվի ևս մեկ տարով, ապա այդ ընթացքում մենք կկորցնենք, ոչ միայն Արցախը, այլև Հայաստանն ամբողջությամբ: Շատերին սա կարող է ծայրահեղ գնահատական թվալ, սակայն գործընթացները մեծ արագությամբ կարող են զարգանալ, եթե այս վտանգավոր թափանիվը չկանխվի:

Եթե կորցրեցինք Արցախը, ապա «Զանգեզուրի միջանցքի» «բացման» հարցը կդառնա ժամանակի հարց: Իսկ եթե կորցնենք Սյունիքը, ապա մնացած Հայաստանը արդեն ոչ մեկին պետք չի լինի, քանզի ոչ Ռուսաստանը, ոչ էլ Իրանը չեն ունենա աշխարհաքաղաքական և աշխարհագրական սահման մնացած Հայաստանի հետ, և ուրեմն այդ անդամահատված Հայաստանի հանձման հարցը Ադրբեջանին, կամ Թուրքիային կդառնա տեխնիկայի հարց:

Ի՞նչ կլինի Հայաստանում ապրող բնակչության հետ, այլևս ոչ մեկին հետաքրքիր չի լինի, քանզի անարժանապատիվ ազգերը ոչ մեկին հետաքրքիր չեն: Երբ բոլորի համար հասկանալի կլինի, թե ինչ կատարվեց նաև հարյուր տարի առաջ:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

Աղբյուրը՝ zham.am