Հայաստանի բոլոր իշխանություններն ինչ-որ փուլից սկսած այլասերվել են։ Ամենամեծ այլասերումը տեղի ունեցավ ՀՀՇ–ական իշխանության օրոք։ Ղարաբաղյան շարժման ալիքի վրա իշխանության եկածները Ղարաբաղը համարեցին բեռ և ուրացան 88–ի շարժման արժեքները։ ՀՀՇ–ն դրեց իշխանության այլասերման հիմքերը։

1991–ից մինչև 2018–ը գործող ՀՀ իշխանություններն այլասերվում էին, բայց գոնե ֆորմալ առումով կարող էին հանդես գալ ձեռքբերումներով։

1991–ից հետո եղած բոլոր իշխանությունները հիմնված էին Ղարաբաղյան պատերազմի հաղթանակի վրա։ Այդ հաղթանակն էր նրանց լեգիտիմության հիմքը և նույն այդ հաղթանակը, ցավոք, դարձել էր նաև այլասերման արդարացումը։

Ղարաբաղյան պատերազմի հաղթանակը մսխվեց այնքան, որ 2018–ին իշխանության եկան փողոցայինները՝ չալոները։ Եկան ու ավիրեցին մեր բոլոր ձեռքբերումները։ Եկան ու առաջին օրվանից այլասերվեցին, քանզի այդպիսին էին ի սկզբանե։

Հեղափոխական այլասերում

Նիկոլ Փաշինյանն ու իր թայֆան այլասերվում են հեղափոխական տեմպերով։ Թալանի, անարդարության, կոռուպցիայի դեմ խոսողները գերազանցել են բոլոր թալանչիներին, կոռուպցիոներներին։

Ընդ որում՝ սրանց այլասերումը տեղի է ունենում պետության քայքայման, պատերազմում պարտության, Արցախի պետականության կորստի, Հայաստանի Հանրապետության գոյությունը հարցականի տակ դնելու, հազարավոր զոհերի, 1991–ից հետո մեր ունեցած բոլոր ձեռքբերումների զրոյացման ֆոնին։

Նիկոլ Փաշինյանը 2018–ին տված իր բոլոր խոստումները կա՛մ չի կատարել, կա՛մ կատարել է ճիշտ հակառակ իմաստով։

Սրանք հիմա ձեռքները մտցրել են պետական բյուջեի մեջ ու չեն հանում։

Խնամի–ծանոթ–բարեկամ սկզբունքի դեմ խոսող Նիկոլի կադրային քաղաքականությունը բացառապես այդ սկզբունքի շրջանակներում է իրականացվում։

Սրանք այնքան են լկտիացել, որ արդեն չեն ուզում կամ չեն կարողանում թաքցնել իրենց կուտակածը, թալանածը։ Չեն կարողանում թաքցնել, որ իրենց համար իշխանությունը բացառապես վայելքների ու հարստացման համար է։

Նիկոլն ու իր նեղ շրջապատն այլասերվել են բացարձակ ձևով, քանզի ձևավորված է բացարձակ մենիշխանություն։

Սրանք այնքան թքած ունեն իրենց «սիրելի» ժողջանի վրա, որ նրանց դիակների վրա տոնախմբություններ են կազմակերպում՝ օրը ցերեկով, ու բյուջե մսխում բացահայտ։

Պադավատապետության դեմ խոսող Նիկոլը միլիոններ է ծախսում իր պադավատների վրա։

Այս այլասերված իշխանության յուրօրինակ սիմվոլներ են դարձել Ալեն Սիմոնյանը և Տիգրան Ավինյանը։ Ալենը տժժում է պետության ու այլոց հաշվին միկոնոսներում, կատարներում, բալիներում և այլուր։

Ալենից հետ չի մնում նաև «սբխեչի ուլի» դեմքով Տիգրան Ավինյանը, ով ապօրինաբար ղեկավարում է Երևան քաղաքը, և ով հասցրել է շատ արագ հարստանալ 2018-ից հետո։ «Սբխեչի ուլը» Ալենից վերցրել է Կատար մեկնելու և ֆուտբոլ նայելու էստաֆետը։ Նիկոլականների սիրած ոճով հարցնենք՝ բա խի՞ Սերժի վախտ ֆուտբոլ նայելու չէիք մեկնում, ա՛յ հեղափոխական օլիգարխներ, ա՛յ չտեսներ, ա՛յ թալանչիներ, ա՛յ չալոներ։

Նիկոլենց այլասերումը արյունոտ է։ Սրանք պարում են մեր զինվորների ոսկորների վրա ու վատ, շատ վատ են ավարտելու։ Բայց հիմա տաք են, չեն զգում։ Իրենց թվում է, թե հավերժ են ու այլասերվում են կայծակնային արագությամբ։ Նույն արագությամբ էլ հեղափոխության կատարից ցած են նետվելու, և այդ նետումը շատ ցավոտ է լինելու։ Իսկ առայժմ կարող են տժժալ «սբխեչի ուլի» պես։

Հայկ Ուսունց