Դա, իհարկե, բլեֆ էր և հակապետական քարոզ, քանզի Թուրքիան ու Ադրբեջանն այնպիսի գին են պահանջում լավ ու խաղաղ ապրելու համար, որ այն վճարելուց հետո Արցախն ու Հայաստանը պարզապես չեն լինի։

Ուշագրավն այն է, որ բաց ճանապարհները որպես գլխավոր ռազմավարություն հռչակած փաշինյանական իշխանության օրոք գործնականում փակվում են եղած բաց ճանապարհները, և բեռների տեղափոխումը կանգ է առնում։

Գորիս–Կապան 21–կիլոմետրանոց հատվածը Ադրբեջանին հանձնելուց հետո չունենք համարժեք որակի ու հարմարության ճանապարհ, ինչն ազդել է Հայաստան–Իրան բեռնափոխադրումների վրա։

Ինչ վերաբերում է Վրաստանի հետ մեր մյուս բաց սահմանին, ապա այս ուղղությամբ վերջին շրջանում լրջագույն խնդիրներ են առաջացել։ Ավելի քան 2 շաբաթ հայ վարորդների բեռնատարներին թույլ չեն տալիս տեղաշարժվել։ Թբիլիսիի մատույցներում կիլոմետրերով ավտոշարասյուն է «բանտարկվել»։ Այսինքն՝ խնդիրներ կան ոչ միայն Վերին Լարսի անցակետում, այլ նաև բուն Վրաստանի տարածքում։

Հայ բիզնեսմեններն այս ամենի արդյունքում հսկայական վնասներ են ստանում։ «Բանտարկված» ավտոշարասյան միջավայրում ստեղծվել է նաև հումանիտար ճգնաժամ։ Մարդիկ օրերով քնում են վարորդական խցիկներում՝ առանց լողանալու, առանց հիգիենայի նորմալ պայմանների հնարավորության։

Նիկոլական իշխանությունը, որն, իբր, սիրում էր բոլորին, անտերության է մատնել ՀՀ քաղաքացիներին։ Գոնե մեկ չինովնիկ չի այցելել Վրաստանում գտնվող մեր հայրենակիցներին ու չի փորձել որևէ օգնություն առաջարկել։

Ինձ հետ զրույցում բեռնատարի վարորդները պնդում էին, որ իրենց որևէ բացատրություն չի տրվում, իսկ Հայաստանի իշխանություններից որևէ աջակցություն չկա ու իրենք անտերության են մատնվել։

Փաստորեն, ՀՀ կառավարությունը չի կարողանում կամ չի ցանկանում Վրաստանի իշխանությունների հետ նորմալ բանակցել ու լուծում տալ խնդրին։ Սա՛ է «բաց սահմանների» քարոզով մարդկանց կերակրող իշխանության իրական դեմքը։

Անդրանիկ Թևանյանի ֆեյսբուքյան էջից