«Իրավունք» թերթը գրում է․ «Ստեփանակերտի Վերածննդի հրապարակում կայացած հանրահավաքին մասնակցում էին Արցախի երկրորդ, երրորդ եւ գործող նախագահները: Հենց հանրահավաքում էլ «Իրավունքը» բացառիկ հարցազրույց ունեցավ Արցախի Հանրապետության երկրորդ նախագահ Արկադի Ղուկասյանի հետ:

—Պարոն Ղուկասյան, բոլոր հնարավոր առիթների դեպքում Նիկոլ Փաշինյանը պնդում է, որ արցախյան տարածքները նախկիններն են հանձնել, ոչ թե ինքը: Դուք եւս նախկինների շարքում եք, ի՞նչ կասեք այս մասին:

—Սա աբսուրդային գաղափար է: Նույն հաջողությամբ կարելի է ասել, որ 1990-ական թվականների հաղթանակն էլ նախկիններն էին հաղթել, այսինքն՝ սովետական, կոմունիստական ուժերը: Ի՞նչ կապ ունեն նախկինները: Գտնում եմ, որ ամեն մարդ, ով ղեկավարում է պետություն, ինքը պետք է պատասխան տա իր քայլերի համար: Ես հեռու եմ այն մտքից, թե նախկինների գործունեության մեջ չեն եղել սխալներ: Եղել են ե՛ւ հաջողություններ, ե՛ւ անհաջողություններ, բայց բարդել ամեն ինչ նախկինների վրա, ծիծաղելի է:

—44-օրյա պատերազմից երկու տարի է անցել: Ձեր գնահատմամբ՝ ո՞րն էր հիմնական բացթողումը, որի հետեւանքով ունեցանք այն, ինչ ունենք այսօր:

—Մեր հաջողությունները 1992-94 թվականներին, բացի մեր տղաների հերոսությունից, պայմանավորված էին նաեւ նրանով, որ Ադրբեջանը քայքայված վիճակում էր: Եթե հիշում եք, այն ժամանակվա Ադրբեջանում ամեն մի նոր ղեկավար մեղադրում էր նախկիններին դավաճանության մեջ՝ Մութալիբովը, էլչիբեյը, Ալիեւը... Եվ մենք օգտվեցինք դրանից, որ Ադրբեջանը պառակտված էր:

Այս պատերազմի ժամանակ էլ մենք էինք պառակտված, որովհետեւ այսօրվա Հայաստանի իշխանությունները հարձակվեցին բանակի, եկեղեցու վրա, բաժանեցին հանրությանը սեւերի ու սպիտակների, մեղադրեցին բոլորին, իսկ իրենք ներկայացան՝ որպես հրեշտակներ, որոնք պետք է փրկեին երկիրը: Իսկ դրա արդյունքը մենք տեսանք: Պառակտված երկիրը չէր կարող դիմադրել այդպիսի դաժան պատերազմի:

—Շատ ռազմական փորձագետներ պնդում են, որ Շուշին գրավել հնարավոր չէր, այն հանձնել են: Ո՞րն է Ձեր տեսակետը:

—Չգիտեմ՝ մեկ տարի հետո, թե՝ երկու, բայց վստահ եմ, որ մենք այդ հարցերի պատասխանները ստանալու ենք: Ես լուրջ կասկածներ ունեմ, որ ոչ միայն Շուշին հանձնեցին:

—Ո՞րն է Արցախը հայկական պահելու Ձեր բանաձեւը:

—Այդ հարցն այլընտրանք չունի: Արցախը կա՛մ պետք է լինի հայկական, կա՛մ չպետք է լինի, եւ այստեղ մենք այլ ընտրություն չունենք: Ինչ վերաբերում է, թե որն է բանաձեւը, շատ երկար կարելի է խոսել դրա մասին, բայց նախ մենք պետք է լինենք համախմբված, ունենանք Հայաստան-Արցախ-Սփյուռք միասնականություն, հզոր բանակ եւ ճկուն դիվանագիտություն»: