.jpg)
23.12.2024 ● 13:43
23.12.2024 ● 13:26
.jpg)
23.12.2024 ● 12:32
23.12.2024 ● 11:01
23.12.2024 ● 10:50
22.12.2024 ● 21:53
22.12.2024 ● 21:51
22.12.2024 ● 13:18
22.12.2024 ● 12:48
22.12.2024 ● 11:37
22.12.2024 ● 10:56
21.12.2024 ● 19:34
.jpg)
21.12.2024 ● 19:04
21.12.2024 ● 17:06
21.12.2024 ● 16:13
21.12.2024 ● 16:10
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Գլխակեր «խաղաղության դարաշրջանը»
Թշնամին կրկին կրակում է։ «Խաղաղության դարաշրջանի» պայմաններում ունեցանք հերթական զոհերը։ Պաշտոնապես երեքն են։ Անունները չգիտեմ։ Չեն հայտնում։
Սրանք զոհերին թաքցնում են, որ անուղեղները «երջանիկ անտեղյակության» կամ «ջայլամային» կյանքով ապրեն՝ որոճալով իրենց առաջ նետած տեղեկատվական զիբիլը։
Էս սրիկաները զոհերին դարձրեցին անդեմ, անանուն, ընթացիկ կյանքի անբաժանելի մաս, սովորական երևույթ, լրահոսի վերնագիր․․․
Զոհերը դարձան վիճակագրություն՝ պլյուս, մինուս ճշգրտումով։
Իրենք քարոզում էին, որ զինվորները զոհվել էին հանուն ոչնչի։ Հիմա ոչինչ են սարքում նաև զոհերին։
Որքան մահ և չարագույժ էներգիա կա այս նախադասության մեջ․ «Կեցցե՛ն մեր երեխաները, որ ապրում են ու ապրելու են ազատ և երջանիկ Հայաստանում»։
Անդրանիկ Թևանյանի ֆեյսբուքյան էջից