-Նա համոզված է, որ իր հետ ոչինչ էլ չի լինի, որովհետև, երբ պահը գա, նրան կօգնեն և՜ դրսից, և՜ներսից: Իսկ եթե հանկարծ դա չստացվի, ապա գրպանից կհանի հոգեբույժի թուղթը և կասի՝ ես սա եմ… Դրանից հետո, առավելագույնը նրան կտեղափոխեն Սևանի հոգեբուժարան…

Ամեն ինչ, գրեթե, կատարվեց այնպես, ինչպես կանխատեսում էր իմ զրուցակիցը, բացառությամբ մեկի՝ նրան ոչ թե տեղափոխեցին Սևանի հոգեբուժարան, այլ դրանից մի քանի ամիս անց, ներսի և դրսի օժանդակությամբ, վերընտրեցին նույն պաշտոնում…

Ինչքան էլ ցավալի, բայց այդ ամենից հետո պարզվեց, որ հոգեբույժի կարիք ունի ոչ այնքան ինքը, որքան՝ նրանք, ովքեր սատարել և այսօր էլ շարունակում են հանդուրժել մեկին, ով զոհաբերելով հազարավոր կյանքեր, թշնամուն հանձնելով զգալի հայրենական տարածքներ և այդ ամենի դիմաց խոստանալով «խաղաղության դարաշրջան», այսօր նորից խաբեց, հայտարարելով, որ «ոչ ոք չի կարող երաշխիք տալ, որ խաղաղության օրակարգը հաջողություն կունենա…»

Իսկ ՄԵՆՔ մեր իրական անելիքները թողած, վիճաբանում ենք վրանների ապամոնտաժման շուրջ…։

Սենոր Հասրաթյանի ֆեյսբուքյան էջից