Հեռուստատեսության և ռադիոյի հանձնաժողովի նախագահ Տիգրան Հակոբյանը ֆեյսբուքյան իր էջում այսպիսի գրառում է արել. «Հանրային մուլտիպլեքսում գործող երկու հեռուստաընկերություն իրենց եթերային քաղաքականությամբ համառ ջանքեր են գործադրում, որպեսզի հեռարձակման իրենց լիցենզիան առնվազն կասեցվի: Ինչ ասենք՛ իրենց ընտրած ճանապարհն է»: Թե կոնկրետ ո՞ր հեռուստաընկերություններին նկատի ունի Տիգրան Հակոբյանը՝ անուններ չկան, կարելի է զուտ ենթադրել:

Այս առնչությամբ Aravot.am-ի հետ զրույցում «Թի վի 5» հեռուստաընկերության գործադիր տնօրեն Հարություն Հարությունյանը ասաց. «Ես հասկանում եմ, որ ինքը կարող էր մեզ նկատի ունենալ, բայց հաշվի առնելով, թե որ օրն էր ինքը գրառումն արել…Առանձնապես մտահոգություններ ես չունեմ ու չեմ էլ մտածում դրա մասին, անկեղծ ասած: Մուլտիպլեքսում կլինենք, թե չենք լինի՝ դա մեզ ոչ տաք է պահելու, ոչ սառը: Հիմա մենք աշխատում ենք ու եթե որևէ մեկի քիմքին հաճելի չի մեր գոյությունը, դա չի նշանակում, որ մենք դադարեցնելու ենք մեր աշխատանքը: Ինչ կլինի կամ ինքը ում նկատի ունի՝ դա ժամանակը ցույց կտա: Բայց այդ օրը, երբ ինքը այդ գրառումն արել է, մենք ընդհանրապես եթեր չենք մտել ու որևէ լրատվական նյութ, Երևանում կատարվող իրադարձությունների որևէ լուսաբանում չի եղել, որովհետև մեր մոտ շատ մեծ վթար էր եղել և մենք կարողացանք մի անկյունում դնել համակարգիչ ու ծրագրում դնել ֆիլմեր: Կարող է մեզ առնչվել, կարող է չառնչվել: Ինքը միշտ ինձ ասում է՝ ես հեռուստացույց չեմ նայում, կարող է ինքը մտածի այդ օրը, որ դա լավագույն առիթն է, որովհետև ոստիկանների կողմից ջարդը եղավ, լավագույն առիթն է գրել այդ մասին: Դա էլ ցույց է տալիս, որ միգուցե կա պատվեր ու չիմանալով, որ մենք չենք հեռարձակել որևէ բան՝ գրել է:

Բայց մյուս կողմից ամենակարևորն այն է, որ դուք պետք է որպես լրագրող դիտարկեք՝ արդյոք իրավունք ունի՞ ՀՌՀ նախագահը, որը ՀՌՀ անդամներից մեկն է, նախապես գրել նման եզրակացություն, կապ չունի, թե ում է վերաբերվում: Առանց նիստ գումարելու, առանց որևէ որոշում կայացնելու՝ նա իրավունք ունի՞ կանխակալ կարծիք արտահայտել: Սա ես դիտարկում եմ իր վրա իջեցված պատվեր: Էլի եմ կրկնում՝ 5-րդ ալիքի հետ կապված չի իմ մտահոգությունը: Մենք՝ ԶԼՄ-ներս հանրությանը մեր մոտեցումները, մեր նյութերը հասցնելու բազմաթիվ միջոցներ ունենք, դրա համար կան սոցցանցեր, YouTube, էլեկտրոնային ԶԼՄ՝ կայք: Հասկանո՞ւմ ենք, մենք հայտնվել ենք ուրիշ դարաշրջանում, բայց աշխատում են նախորդ դարաշրջանի կանոններով: Միակ մտահոգիչ բանը այստեղ, որ իմ մոտ կա, զուտ այն է՝ հանձնաժողովի նախագահը իրավունք ունի՞ նման կանխակալ որոշման մասին սոցցանցում գրել: Ես հասկանում եմ, որ հանձնաժողովը կարող է միաձայն քվեարկել ցանկացած որոշման, բայց վերջապես կան օրենքներ, բարոյական, գրված ու չգրված օրենքներ»:

Հարություն Հարությունյանը վստահեցրեց, որ Տիգրան Հակոբյանի խոսքն իրեն չի մտահոգում. «Թե մեզ կզրկեն լիցենզիայից, չեն զրկի, դա ինձ չի հետաքրքրում բացարձակապես, ես իմ հասանելիությունն ունեմ, ես ունեմ 150 հազար բաժանորդ մենակ YouTube-ում և արգելված պտուղի դեպքում այդ պտուղը շատ ավելի քաղցր է դառնալու և մենք ունենալու ենք ոչ թե 150, այլ՝ 300, 400 հազար հետևորդ: Այսինքն, ես իմ ասելիքը ում որ պետք է կհասցնեմ: Բացի դրանից, միայն YouTube-ը չի, այսօր բազմաթիվ հեռախոսային հավելվածներ կան, կաբելային ալիքներ: Մուլտիպլեքս, մուլտիպլեքս ասելով՝ թող մի հատ ուսումնասիրություն անեն, թե հեռուստադիտողների քանի տոկոսն է մուլտիպլեքսի վրա նստած: Կա՛մ կաբելայինից են սնվում, կա՛մ հեռախոսի հավելվածներից են սնվում, կամ կայքերից, սոցցանցերից են սնվում: Այնքան հնարավորություններ կան, որ մուլտիպլեքսը բոլորին արդեն զիջում է: Ես գրեթե վստահ եմ, որ մի քանի տարի հետո մուլտիպլեքսը ավելորդություն է լինելու»:

Հարություն Հարությունյանը բացատրեց, թե ինչպես կարող են այսօրվա օրենսդրությամբ հեշտ մեղադրել հեռուստաընկերությանը ու խնդիրներ գտնել. «Տեսալսողական մեդիայի մասին օրենքում գրված է, որ մի թեմայի մասին 24%-ից ավելի իրավունք չունեն լուսաբանել: Եթե երկրում էքստրեմալ վիճակ է և ժամ առ ժամ իրադարձություն է փոխվում, մե՛կ գալիս են ԱԳՆ-ի դիմացն են ցույց անում, մե՛կ գնում են հրապարակ, մե՛կ ոստիկանների հետ բախում է լինում, անընդհատ իրադարձություններ ու զարգացումներ են, հիմա ես պետք է նստեմ կարկինով չափե՞մ, քանոնով չափեմ, բազմապատկեմ, հանեմ, ասեմ՝ լավ, այս թեմայից ավելի լավ է չխոսեմ, որ հանկարծակի օրենքը չխախտե՞մ: Լավ,օրենք գրողները չե՞ն մտածել, որ հնարավոր է լինի էքստրեմալ վիճակ: Հիմա երկիրը մի ամիս է՝ գտնվում է արտակարգ իրավիճակի մեջ, ես ի՞նչ պետք է անեմ, 24%-ը պահե՞մ եթերում ու մնացած թեմաներին չանդրադառնամ: Կամ եթե ես 24%-ը լրացրել եմ մինչև ժամը 6-ը, ժամը 7-ին միտինգ է, 7-ից հետո երթ է, ես պետք է դրանց չանդրադառնա՞մ, նորմա՞լ եք դա համարում: Օրենքը գրել են մարդիկ, ովքեր շատ քիչ առնչություն են ունեցել տեսալսողական, լրատվական ծառայությունների հետ, այնքա՜ն բան կա, որ այդ օրենքում չկա գրված: Հիմա 24%-ը անցել ենք, ասում են՝ հլը եկեք բացատրեք ինչի եք խախտել օրենքը: Հասկացա, օրենքի տառին համաձայն եմ, բայց էքստրեմալ իրավիճակում պե՞տք է լինեն բոնուսներ: Չէ՞ որ մենք առաջին հերթին ոչ թե գործարար ենք, այլ՝ լրատվական: Մենք մատնոց չենք արտադրում, որ այսօր 24 հատ այդ մատնոցից արտադրեցինք՝ գնացինք տուն, վերջ: Երբ որ մոտեցումները կփոխվի, այն ժամանակ կարող ենք ասել՝ ամեն ինչ իր տեղում է, իր գրածն էլ միգուցե տեղին լինի: Ես չեմ պատրաստվում անձնապես արձագանքել դրան, ինչ անելու են՝ թող անեն, Աստված իրենց հետ: Ինչ անելու են, հակառակ ձևով է աշխատելու ու իրենց դեմ է լինելու: Եթե 21-րդ դար մտել են, հեղափոխություն են արել, չգիտեմ ինչ են արել ու մինչև հիմա չեն հասկացել, որ բիրտ ուժով հնարավոր չի հարցեր լուծել, լրատվամիջոցների բերան փակել, ուրեմն թող անեն, ինչ է եղել: Ես չանեմ՝ դու կանես, դու չանես՝ մյուս թերթը կանի, մյուս ռադիոն կանի: Իսկ եթե կորոշեն, որ բոլորին պետք է փակեն, է թող բոլորին փակեն: Մուլտիպլեքս է, էլի»:

Ի դեպ, Հարություն Հարությունյանը նկատեց, որ 44-օրյա պատերազմի օրերին, ինչպես նաև կորոնավիրուսի համավարակի օրերին «5-րդ ալիքը» էլի արտակարգ իրավիճակում աշխատելով՝ խախտում է արել ու գերազանցել 24%-ի լուսաբանումը, բայց այն ժամանակ նման հարց չի առաջացել: Հիմա ցույցերի լուսաբանման հետ կապված առաջանում է այդ հարցը: