Չի’ կարելի անդադար խաբվել, հետո՝ ցեղասպանվել, և կրկին հավատալ։ Հասկանու՞մ եք,

ՉԻ’ ԿԱՐԵԼԻ…

Դրսում ովքեր ինչ կասեն, ներսում ինչ կխաբեն՝ էական չէ։

Մենք՝ հայերս, կարող ենք ապրել կողք-կողքի թուրքերի հետ, բայց երբեք չենք կարող ապրել համատեղ ու միասին։

Չենք կարող, հասկանու՞մ եք, չենք կարող՝ դա անհնարին է…

Մի՞թե դժվար է ընկալել այս պարզ ճշմարտությունը:

Քանի անգամ պետք է աղետ լինի, տարածքների և պետությունների կորուստ լինի, քանի միլիոն անմեղ զոհեր պետք է լինեն, որպեսզի ի վերջո հասկանանք, ընկալենք ու դաջենք մեր գլխում ու հոգում ընդամենը մեկ ակնհայտ իրողություն։ Այն է՝ թուրքերի գլխավոր նպատակը հայերին բնաջնջելն է, և ոչ երբեք Հայաստանը վիլայեթացնելը, հայերին ստրկացնելը, թլպատելը, կամ առավել ևս՝ խաղաղություն հաստատելն ու առևտուր անելը։

Նույնիսկ իրենց ղեկավարներն են ազնվորեն հայտարարում ու կրկնում, որ միակ նպատակը հայերին ֆիզիկապես վերացնելն ու ցեղասպանելն է, իսկ դուք ասում եք՝ «վիլայեթ», «խաղաղություն», «առևտուր»:

Լավ, էլ ո՞նց ասեն, որ բոլորը հասկանան:

Ի՞նչ «վիլայեթ», ի՞նչ առևտուր…

Թե բա՝ «Լոռվա կողմում անվտանգ կլինի…»։

Եթե Հայաստանն ու Հայերը չլինեն՝ էլ ի՞նչ Լոռի։

Կլի՞նի Լոռի, կլինե՞ն ողջ մնացած լոռեցիներ, որ մի բան էլ՝ անվտանգ լինի…

Ցնդվե՞լ եք…

Կարեն Ճշմարիտյանի ֆեյսբուքյան էջից