Հայտնի է, որ հասարակ կյանքում, ինչպես նաև մեծ քաղաքականության մեջ, գործում է, այսպես կոչված «բումերանգի էֆեկտ» կոչվող օրենքը: Ավստրալացի աբորիգենների կողմից ստեղծած այդ գործիքը, կոր մահակի տեսքով, որը վերադառնում է այն նետողին, վաղուց դարձել է խաղի կանոն կյանքի գրեթե բոլոր բնագավառներում և հատկապես քաղաքականության մեջ:

Դրա համար էլ լուրջ գործիչների մեջ հայտնի է հետևյալ ասույթը. «Եթե ​​ուզում ես քեզ լավ վերաբերվեն, այդպես վարվիր ուրիշների հետ: Իսկ ստորություն կամ աննշան կեղտոտ հնարքներ գործելիս պետք չէ հույս դնել բարի և ջերմ վերադարձի վրա»:

Ցավոք սրտի, Նիկոլ Փաշինյանը այդ լուրջ գործիչների շարքից չէ, ճիշտ հակառակը: Նա թեև մի պահ կուռք դարձավ սեփական երկրում, սակայն այդպես էլ մնաց անհավատ, տգետ և անսկզբունքային:

Հենց դրա պատճառով էլ, այդ նույն բումերանգի էֆեկտի օրենքի համաձայն, այսօր նա ստանում է այն, ինչը ժամանակին նետում էր ուրիշների վրա:

Նա հեգնում էր ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին և ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովին, վիրավորում նրանց, հետո ստացավ իսկական նվաստացում նրանց կողմից: ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների աշխատանքից ցույց էր տալիս իր դժգոհությունը, մերժում էր բանակցել առանց Արցախի ներկայացուցչի, այսօր աղաչում է, որ այդ հարթակի գոնե մի մասը վերադառնա: Իր քաղաքական հակառակորդներին անվանում էր թալանչիներ, հանցագործներ, մարդասպաններ, այսօր նրան հանրության մեծ մասը հռչակել է հենց այդպիսին: ժամանակին ծաղրում էր երկրի նախկին նախագահներին, այսօր ամաչում է դրա մասին խոսել, քանզի երես չունի որևէ բան խոսել:

Մեղադրում էր, որ նախկինները թալանում էին բանակը, այսօր իրեն և իր ընկերներին են մեղադրում ասֆալտի գործի թալանի մեջ, իսկ բանակն այն աստիճանի է փլուզված, որ ամոթ է խոսել բանակում ելակի բացակայության մասին: Ժամանակին գինովցած պարում էր Շուշիում՝ գազազեցնելով ադրբեջանցիներին, որ հետո այն կորցրած ստիպված հայտարարեր, որ Շուշին դժգույն ու դժբախտ քաղաք էր:

Հետո հայտարարեց, որ «Արցախը Հայաստան է և վերջ», դուր գալու համար շարքային քաղքենի ղարաբաղցուն, որ հետո այդ նույն ղարաբաղցուն անտուն թողներ և հետո փաստացի հայտարարեր, որ «Արցախը Ադրբեջան է և վերջ»:

Վերջապես քաղաքական գլխապտույտի մեջ հայտնվելով հայտարարեց, թե «Ալիևի հարցը պիտի լուծի ադրբեջանական փողոցը», որպեսզի այսօր Ալիևը իրեն պատասխանի, որ «քո հարցը կլուծի հայաստանյան փողոցը»:

Երբևէ պատմության մեջ դժվար է հիշել այսպիսի անգետ մարդ, գործիչ, ինչպիսին Նիկոլ Փաշինյանն է:

Նա իր թերզարգացվածության պատճառով ողբերգության մեջ է գցել ոչ միայն իրեն, այլև Հայաստանին՝ լրջագույն վտանգի տակ դնելով մեր ժողովրդին, այն էլ այսպիսի բարդ աշխարհաքաղաքական իրավիճակում:

Այսքանից հետո, մարդ պիտի տարրական խիղճ ունենա և հեռանա քաղաքական ասպարեզից, որպեսզի վերջնական ողբերգության պատճառ չդառնա 2500 տարվա պատմություն ունեցող ժողովրդի համար, որին այդ աստիճանի վնաս է հասցրել ընդամենը չորս տարվա ընթացքում:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

Աղբյուրը՝ zham.am