Վարձկանների և ահաբեկչական խմբավորումների հետ սերտորեն համագործակցող թուրք-ադրբեջանական տանդեմը, որն ի դեպ նույն ձեռագրով սատարում է նաև Զելենսկիի իշխանությանը, Արցախ մտնող գազատարը պայթեցնելով, ըստ էության, քայլ է անում ՌԴ-ի դեմ, որի խաղաղապահ ուժերը տեղակայված են Արցախում։ Այս ագրեսիայի դեմ, ՀՀ գործադիրն ու օրենսդիրը հերթական անգամ աչք են փակում, որովհետև իրենց թվում է քար լռությամբ, դիտորդի կարգավիճակ ունենալով, այս պայթունավտանգ զարգացումների համատեքստում, կկարողանան պահել իրենց լպրձուն քաղաքական գիծը։ Իսկ թուրք-ադրբեջանական տանդեմը շատ լավ հասկանում է, որ թեև իրենց հաջողվեց իրենց գովերգող, պրոթուրքական այս խմբակ-իշխանության օգնությամբ օկուպացնել Արցախը և այդպիսով՝ Հարավային Կովկասում գերակա դիրք զբաղեցնել , միևնույնն է տարածաշրջանից դուրս շպրտվելու իրենց ժամանակը մոտենում է։

Ցեղասպան պետությունը չի կարող խաղաղություն բերել մեր տարածաշրջանին։

Կայուն խաղաղություն կարող է և պետք է բերի միայն ազգային իշխանությամբ Հայաստանը։ Իսկ այդ խաղաղությունը, բոլորն էլ լավ գիտակցում են, որ ռեալ կարող է լինել միայն այս պրոթուրքական իշխանությունից ազատվելու դեպքում։

Այս ամենը շատ լավ գիտեն և մեր դաշնակիցները, և թշնամիները, իսկ այս իրավիճակում մեր ժողովուրդն արդեն ինքը պետք է որոշի, պայքարել հանուն խաղաղությա՞ն, թե՞ պառակտված մնալով՝ դառնալ գործիք այս կամ այն քաղաքական միավորի ձեռքին։

Պետք է հստակ գիտակցել, որ քաղաքական շահը կարող է փոփոխվել, բայց Հայրենքը ու Խաղաղությունը մնայուն արժեքներ են, որոնց համար բոլորս միասին պետք է Ուժ դառնանք։