Քաղաքական

18.02.2022 17:15


Ինչո՞ւ Փաշինյանը որոշեց «քսի» տալ իր «վեցնոցներին» Քոչարյանի վրա

Ինչո՞ւ Փաշինյանը որոշեց «քսի» տալ իր «վեցնոցներին» Քոչարյանի վրա

ՀՀ Երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի վերջին հարցազրույցում բացահայտվեցին մի քանի քարոզչական «փուչիկներ», որոնք տարիներ շարունակ օգտագործվում էին Նիկոլ Փաշինյանի և նրա թիմի կողմից: Ստամբուլյան գագաթաժողովի փաստաթղթից բացի Քոչարյանը, փաստացի, զգուշացրեց հայ հանրությանը, որ Նիկոլ Փաշինյանը կանխամտածված քաղաքականություն է վարում, Արցախի, փաստացի հայաթափման և Հայաստանի կախվածությունը Թուրքիայի կողմից կտրուկ մեծացման ուղությամբ:

Սա արդեն նկատելի է հանրության ճնշող մեծամասնության կողմից: Փաշինյանի թուրքամետ ուղին այնքան ակնհայտ է մարդկանց համար, որ նույնիսկ որոշ գրանտակեր և արևմտամետ շրջանակներ սկսել են կաշկանդվել Փաշինյանին բացահայտ պաշտպանելու հարցում: Բայց Փաշինյանի վարկանիշի կտրուկ անկումը այդ շրջանակների համար կարող է կործանարար հետևանքներ ունենալ: Օրինակ, Տիգրան Խզմալյանը ի՞նչ է բացատրելու ապագա իշխանությանն իր գործնեության մի շարք դրվագների համար:

Այդ իմաստով Նիկոլ Փաշինյանի վարկանիշի անկումը լուրջ մտահոգում է այդ շրջանակներին: Քանի դեռ Փաշինյանը իշխանության է, նրանք մտահոգվելու կարիք չունեն: Քանզի իրենց տարիների աշխատանքի գլխավոր նպատակն է եղել Հայաստանը Ռուսաստանի ազդեցության գոտուց հանելն ու Թուրքիային մոտեցնելը: Այս առումով այդ քաղաքականության հաջողությանը խանգարում էին արցախցիները, սակայն վերջին պատերազմից հետո Արթուր Սաքունցը, Լևոն Բարսեղյանը, Դանիել Իոաննիսյանը, Արման Բաբաջանյանը և նմանատիպ շրջանակները կարող են հանգիստ շունչ քաշել, որ դեպի Թուրքիա ճանապարհին արդեն գլխավոր խոչընդոտը վերացել է: Հատկապես Բայրաքթարներից վախեցած մարդկանց ավելի հեշտ կարելի է համոզել, որ Թուրքիայի հետ բարեկանալով, գոնե մի քանի տարի «Սերգոն հանգիստ կարող է ապրել խաղաղ կյանքով»:

Սակայն հանրության մեծ մասն արդեն հասկացել է, որ այդ ճանապարհն իրենց տանում է դեպի քաղաքական գերեզման: Ժամանակին, մեկ դար առաջ, Արևմտյան Հայաստանի քաղաքական վերնախավի մի մասն էլ էր այդպես մտածում, երբ որոշեցին համագործակցել երիտթուրքերի հետ, հանուն «ապահով խաղաղության»:

Թե ինչ ստացվեց վերջում, բոլորս գիտենք:

Արձանագրենք, որ այսօր թրքահայաստանում գրեթե ոչ մի հայ չմնաց: Մինչդեռ, ռուսահայաստանում հարյուր տարվա ընթացքում 800 000-ից հայերի թիվը ավելացավ մինչև չորս միլիոն: Իհարկե, սույն փաստը Փաշինյանին կամ Տիգրան Խզմալյանին քիչ է հետաքրքրում, քանի որ իրենց շահերի հետապնդման տիրույթը ոչ մի կապ չունի Հայաստանի և հայ ժողովրդի շահերի հետ:

Երեկվա ասուլիսում Ռոբերտ Քոչարյանը մարդկային լեզվով հենց այս ամենը բացատրեց, որ վերջին ժեխի համար էլ պարզ դառնա, թե ինչ է սպասվելու Հայաստանի ապագային, եթե Փաշինյանի իշխանության կյանքը երկարաձգվի:

Այս մեսիջը հանրությունն ընդունեց, ինչպես նաև դրա վտանգը զգաց նաև Փաշինյանը: Հենց դրա պատճառով էլ նա «քսի» տվեց իր «վեցնոցներին» ՀՀ երկրորդ նախագահի դեմ, փորձելով օգտագործել քաղաքական իմաստով պառաված օրիորդներին բնորոշ հին քննադատական բնորոշումները նրա դեմ:

Բայց, ինչպես ասում են, ամեն մի սուտ, ունի իր սկիզբն ու վերջը: Փաշինյանական խմբակի ստի վերջն արդեն մոտ է իր ավարտին: Հենց դրա պատճառով էլ, նրանք ծղրտում են, փորձելով կոլեկտիվ աղմուկ ձևավորելով, նպատակ ունենալով, փոքր ինչ թուլացնել իրենց վախը սպասվող պատասխանատվության առաջ:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

Աղբյուրը՝ zham.am

Այս խորագրի վերջին նյութերը