Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն անհարգալից տոնով է խոսել Հայաստանի մասին։ Պատճառն այն է, որ նման վերաբերմունքի տեղիք է տվել Նիկոլ Փաշինյանը։ Նիկոլին դրսում չեն հարգում։ Ու քանի որ Նիկոլն է ներկայացնում Հայաստանը, չեն հարգում նաև Հայաստանին։ Այս ամենի արդյունքն այն է, որ քյարթու և անմակարդակ Լուկաշենկոն անպարկեշ ձևակերպումներ է իրեն թույլ տալիս։ Մեղավորը, բնականաբար, Նիկոլն է։ Ինքը չի ցավում Հայաստանի համար, լուկաշենկոներն ինչո՞ւ պետք է ցավեն։

Լուկաշենկոյի բերանը լեզու են դրել ՀՀ այն քաղաքացիները, որոնք քվեարկել են Հայաստանի պարտության, նվաստացման օգտին ու ՀՀ անկախության դեմ։

Լուկաշենկոն չի հարգում Հայաստանին նաև այն պատճառով, որ մինչև հիմա իշխանությունից դեռ չենք վռնդել նիկոլենց։

Սրիկաների վերջին հանգրվանը «հայրենասիրությունն» է

Նկատենք, որ Լուկաշենկոն իրականում փրկել է Նիկոլին։ Նրա ձևակերպումները Հայաստանի մասով, հնարավորություն է տվել «ժողվարչապետին» իր ուսապարկերին քսի տալ ու ԱԺ ամբիոնն օգտագործել «հայրենասիրական» մղումներով։

Խորհրդարանի ուսապարկային հատվածից «հուժկու» քննադատում էին Լուկաշենկոյին։ Հրահանգ էին ստացել «հայրենասիրություն» և «ինքնիշխանություն» խաղալու։ Սա այն թիմն է, որը ժամանակին քննադատում էր, թե բա Հայաստանը դարձրել են Ռուսաստանի ֆորպոստ։ Սրանք այն մարդիկ են, որ ինքնիշխանություն բառն օգտագործում էին գրեթե ամեն նախադասության մեջ։

Հիմա սրանք ՀՀ–ն մտցրել են Կրեմլի «պադվալ» և մեր երկիրը ֆորպոստի մակարդակից իջեցրել խնամակալության ներքո գտնվող պետականատիպ կազմակերպության մակարդակի։

Ֆորպոստն ինքնուրույն էր պաշտպանում Արցախն ու հայ–ադրբեջանական սահմանը և միայն հայ–թուրքականի մասն էր ՌԴ–ի հետ համատեղում։ Իսկ հիմա՝ «ինքնիշխանիստների» օրոք, ՀՀ–ն խնդրում է ամբողջ աշխարհին ու հատկապես ՌԴ–ին, որ գան հայ–ադրբեջանական սահմանը պահեն ու ընդհանրապես ՀՀ–ի անվտանգությունն ապահովեն, քանզի ՀՀ–ն գործնականում զրկվել է բանակից։ Եվ այդ ամենն «ինքնիշխանիստ» Նիկոլի ու նրա թիմակիցների իշխանության օրոք։

Հիմա սրանք խրոխտ կեցվածքով Լուկաշենկոյին են քննադատում։ Դա իրենց համար փրկօղակ է, քանզի «դուխով» երևալու շանս են տեսել։ Նիկոլենք Լուկաշենկոյին քննադատում են՝ «մոռանալով» նույնն անել Ալիևի հասցեին, ով ամեն ելույթ ունենալիս նվաստացնում է Նիկոլին։

Ալիևը Նիկոլին ինչ ասես, որ չի ասում․ է՛լ հարբած ծաղրածու, է՛լ սուտասան։ «Նոլդու Փաշինյանը» դարձել է Հայաստանի նվաստացման նախադասությունը։ Ու ոչ մի ծպտուն ուսապարկերի ու գլխավոր ուսապարկապետի կողմից։

Իսկ Լուկաշենկոյին Աղազարյանի կամ մյուս «մտքի տիտանի» միջոցով քննադատելն անշառ է։ Վերջին «վարիանտ» կարող ես Լուկաշենկոյի մոտ արդարանալ, որ դրանք ինքնագլուխ են քննադատել։ Իսկ ահա թուրքերի ու ադրբեջանցիների մոտ դա չի անցնի։ «Խաղաղության դարաշրջանը» ենթադրում է թշնամիների առաջ կզելու քաղաքականություն։ Լուկաշենկոն իր հայտարարությամբ հնարավորություն է տալիս Նիկոլին ցույց տալու, թե, իբր, դրսում ինքը դուխով է, չի կզում։

Էս ամեն ինչը դեռ մի կողմ։ Երկիրն է ափսոս։

Հայկ Ուսունց