«Նախկինին վերադարձ չի՛ լինելու» գոռացող նիկոլենք որպես ՀՀ նախագահի թեկնածու են առաջադրել նախկինի՝ ՀՀՇ–ական «պադվալներում» փոշոտված մեկին։

Կիրակի օրով ընտանեկան թերթի կայքից՝ «Թուրքական Հայկական ժամանակից» տեղեկացանք, որ ՀՀ նախագահի պաշտոնում Նիկոլ Փաշինյանի սրտի թեկնածուն Վահագն Խաչատրյանն է։

Սա այն Վահագն Խաչատրյանն է, ով Լևոն Տեր–Պետրոսյանի նախագահության տարիներին Երևանի քաղաքապետ է եղել։ Եղել է նաև լևոնական ՀԱԿ–ի քաղաքապետի թեկնածուն։ Հիմա Վ․ Խաչատրյանը կամ Խաչատուրյանը (վերջին շրջանում նրա ազգանվան հետ կապված շփոթ կա) ԲՏ նախախար է աշխատում՝ մինչև այդ բտ–ություն անելով ու ճամբարափոխ լինելով՝ Տեր–Պետրոսյանի մոտից թռնելով ու քայլարած դառնալով։

Ինչու Նիկոլն ընտրեց Վահագնին

Թեև մեր Սահմանադրությամբ նախագահը պետության գլուխն է, բայց դա զուտ ձևականորեն է այդպես։ Սահմանադրության հոդվածների տողատակերում գրված է, որ ՀՀ նախագահը քաղաքական մեծամասնությանը, ավելի ճիշտ՝ վարչապետին կից մեխի գլուխ պետք է լինի։

Արմեն Սարգսյանը նախկինների մեխի գլուխն էր, որը ժառանգաբար անցավ Նիկոլին ու որոշ ժամանակ անց թռավ։

Այժմ Նիկոլն իր փայ մեխի գլուխն է նշանակում։

Վահագն Խաչատրյանի թեկնածության վրա է կանգնել Նիկոլը մի քանի պատճառներով՝

1․Խաչատրյանը քաղաքական առումով «անլեզու հայվան» է, անդեմ, գորշ, այսինքն՝ չխոսկան է և չունի սեփական տեսակետները, իսկ դա արդեն լուրջ գործոն է Նիկոլին կից մեխի գլուխ աշխատելու համար,

2.Խաչատրյանը քաղաքականապես անողնաշար է ու ճամբարափոխ, ինչպիսիք շատ կան Նիկոլի թիմում և դա ողջունվում է,

3․Խաչատրյանը Խաչատուր Սուքիասյանին կից է, իսկ վերջինս Նիկոլի հետ նոր օլիգարխիկ համակարգ է կառուցում և մեծացրել է իր լոբբիստական հնարավորություններն, այդ թվում՝ կադրային հարցերում (Գագիկ Ջհանգիրյանից հետո սա Սուքիասյանի երկրորդ բարձրաստիճանի նշանակումն է)․ ի դեպ, Երևանի քաղաքապետ Վահագն Խաչատրյանի միջոցով է Սուքիասյանը 90–ականներին շատ ցածր գնով սեփականաշնորհել մայրաքաղաքի Աբովյան փողոցի վրա գտնվող այն գերթանկարժեք տարածքը, որը հիմա ծառայում է ՍԻԼ–ին,

4․Վահագն Խաչատրյանը ղարաբաղատյաց է ու հակաղարաբաղցիական կոդերի կրող, ինչը վճռորոշ նշանակություն ունի Նիկոլի կադրային ընտրության հարցերում,

5․Խաչատրյանը թուրքամետության քարոզիչ է, ինչը Նիկոլի մոտ պաշտոնի անցնելու գլխավոր գործոններից է դարձել հատկապես 44–օրյա պատերազմից հետո և թուրքական նախապայմանները բավարարելու այս շրջանում։

Մի խոսքով, Վահագն Խաչատրյանն իդեալական թեկնածու է նիկոլենց համար՝ քիրվա, ճամբարափոխ, օլիգարխի կրնկի տակ գործող, անլեզու, անողնաշար, դակիչ։ Համ էլ՝ նախկինագույն։

Փաստորեն, նախկինին վերադարձ չի լինելու, բայց նախկինագույնին վերադարձ լինելո՛ւ է (Ապագա կա ապագա)։

Հայկ Ուսունց

Հ․Գ․։ Հոդվածին կից նկարը ՀԱԿ համագումարից է։ Տեր–Պետրոսյանի հետ նույն շարքում նստած Գագիկ Ջհանգիրյանը, Վահագն Խաչատրյանը, Զոյա Թադևոսյանը դարձել են նիկոլական։ Գաղափարապես նույն քիրվան են մնացել, բայց հանուն պաշտոնի թռել են ՀԱԿ–ից ու գնացել քայլարածանոց։

Ֆորմալ առումով միայն Դեմիրճյանը Ստեփանն այդ շարքում նստածներից մնաց Լևոնին հավատարիմ։ Ավելի ճիշտ՝ Նիկոլի կողմը չանցավ։