Հայաստանի խամաճիկային ու օրենքից դուրս «վարչապետ» նիկոլ չաքուջօղլին ինչ-որ հաճախ է իր «հարեմի» հետ ֆոտոսեսիաներ անում՝ տարբեր պոզաներով: Իր հաճախորդների հետ հատիկ-հատիկ հանդիպելուց հետո օրերս անցան խմբակային հանդիպման:

Առհասարակ, նիկոլը, որ նախկին իշխանությունների հաճախորդն է եղել, որպես հաճախորդ տարբեր ծառայություններ մատուցել ու նաև «ընդդիմություն» աշխատել, հատկապես Արամ Զ. Սարգսյանի և ոմն «լուսավոր» դասական մանրուքի հետ համակցված, այժմ ինքն է ակտիվորեն օգտվում «հաճախորդների» ծառայություններից:

Ու քիչ չեն այդ հաճախորդները, ի դեպ: Քանակական առումով, այո, անուններ շատ կան: Բայց որակական առումով դրանք չկան։ Էլեկտորալ առումով էլ գրեթե զրո են։ Քաղաքական դիակներ: Վերջին հաշվով, որքան պետք է որևէ անհետ ինքնաոչնչացած լինի, որ նիկոլի նման մեկի հետ զրուցի, դրա պիղծ ու հայի արյամբ թաթախված ձեռքը սեղմի, առհասարակ, տարբեր պոզաներով հաճախորդական ծառայություններ մատուցի թուրքերի առաջ կզած, Պուտինի առաջ բերանքսիվայր փռված այդ սուբյեկտին:

Ամեն դեպքում, հաճախորդ նիկոլն իր հերթին ունի հաճախորդներ, որին ժողովուրդը կնքել է «հաճախորդաց հարեմ» բնութագրական բառակապակցությամբ:

Ու միանգամայն բնական հարց է ծագում, թե նիկոլի ինչի՞ն է պետք այդ «հաճախորդաց հարեմը»: Հարցն այդ ծագում է մի քանի առումով:

Նախ, նիկոլ չաքուջօղլին հայտարարում էր, թե «պողպատե մանդատ» է ստացել, ֆլան-ֆստան: Եթե դա այդքան վստահ է, որ ինքը իրականում ժողովրդական լայն զանգվածների աջակցությունն է վայելում, այլ ոչ թե միայն Մուկուչյանի նկարած-կնքած թվերով, ապա ինչի՞ն են պետք 1 կամ 0,5 տոկոս ձայն ստացած մանր-մունր հաճախորդիկները:

Դա հուշում է, որ նիկոլն իրականում ինքն էլ շատ լավ գիտե, թե քանի քոռ կոպեկ արժե իր 53 տոկոսանոց մանդատը, իրեն շատ թույլ է զգում, իր դիրքերը՝ խախուտ, և շրջապատվելով զանազան ոչնչություններով ու քաղաքական դիակներով, փորձում է ցույց տալ, թե տեսեք-տեսեք՝ շատ ենք, էս, էն:

Կամ էլ, հնարավոր է, ցանկանում է ցույց տալ, թե, էլի՝ տեսեք-տեսեք, ինչպիսի դեմք է ինքը, ազգի երևելիները գլխովը պտիտ են գալիս, ինքը բոլորին գլխին է հավաքել, ֆլան-ֆստան:

Հնարավոր է, որ նիկոլն ուղղակի ցանկանում է «ազգային համերաշխության» պատրանք ստեղծել: Ասում են, դրա քամակը լպստող «հաճախորդներից» ոմանք նույնիսկ նման բաներ են վնգստում: Իրականում, բոլոր նրանք, ովքեր «ազգային համերաշխության» մեջ են նիկոլի նման մեկի հետ, ամենից առաջ իրենց ազգային պատկանելությունը պիտի հստակեցնեն: Չնայած, դրա կարիքն էլ չկա, քանի որ նիկոլի հետ ազգային համերաշխության մեջ կարող են լինել միայն թուրքերն ու ազերբայժանցիները, թերևս մի քիչ էլ՝ պակիստանցիները:

Այդ ամենից բացի, կա ևս մեկ կարևոր կետ, ինչի համար էլ հիմնականում նիկոլն ունի «հարեմի» կարիքը: Խնդիրն այն է, որ այս այսպես ասած՝ «քաղաքակիրթ» Արևմուտքն ու, առհասարակ, արտաքին ուժերը «արտահերթ ընտրություններում» նիկոլին թույլ տվեցին հաղթել, նրա ապիկարությունների վրա աչք փակելով «հաղթելու» համար շնորհավորեցին և այլն, քանի որ նա ստանձնած պարտավորություններ ունի և իշխանության է թողնվել դրա համար: Գործարքը բոլորին ձեռնտու է, բացի Հայաստանից ու չնիկոլացած (չթրքացած) հայերից:

Խնդիրն այն է, որ նիկոլը պարաստվում է Հայաստանից նոր հատվածներ, եթե ոչ ամբողջական մարզեր ծախել իր թուրքերին, մատուցել այլ ծառայություններ: Ըստ այնմ, նիկոլը պատրաստվում է արդեն իսկ գործած եռապատիկ ցմահի ենթակա հանցանքներին ավելացնել նորերը: Այս հարցում նրան հանցակիցներ են պետք: Սա այն դեպքն է, երբ հանցակիցներին հատուկ փնտրելու կարիք չկա, երբ «հարեմը» ձեռքի տակ է, մշտապես պատրաստ՝ մատուցել իր ծառայությունները՝ ցանկացած դիրքով:

Արմեն Հակոբյան