Դատելով նիկոլական քարոզչամեքենայի կողմից շրջանառության մեջ դրած թեզերից՝ քայլարածները շատ լավ են ճանաչում իրենց ընտրազանգվածին ու հույսը դրել են դեբիլների վրա։

Դեբիլիզմ–1

Միայն ավարտված դեբիլը կհավատա, որ «Ղարաբաղը նախկինները ծախել էին, փողը վերցրել էին, բայց տարիներով չէին տալիս, ու Նիկոլի գլխին սարքեցին»։

Եթե այս թեզին հավատացող կա, ուրեմն նշանակում է, որ Նիկոլին իշխանության են բերել նախկինները։ Բա ո՞ւր մնաց «ժողովրդի հաղթանակն» ու «ժողովրդի իշխանությունը»։

Համ էլ քանի՞ ոչխար կա, որ կհատավա, որ Ղարաբաղը նախկինները ծախել էին Ալիևին, փողը վերցրել էին, բայց «ապրանքը» չէին տվել ու սպասում էին Նիկոլը գա, որ վրան դուրս գրեն Ղարաբաղը հանձնելը։

Եվ վերջապես՝ եթե մարդ կա, որ հավատում է «նախկինները ծախեցին, բայց Նիկոլի ջեբը գցեցին» թեզին, բայց համ էլ երկրպագում է Նիկոլին, նշանակում է, որ այդ «մարդը» երկրպագում է մի ապուշ խամաճիկի, ում բերել են իշխանության, որ գլխին սարքեն առևտուրը։

Մի խոսքով, այս թեզին հավատացողները ոչխար են ու այդ ոչխարները քվեարկելու են Նիկոլի օգտին։ Թե քանիսն են դրանք, կհաշվի Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովը։

Դեբիլիզմ–2

Եթե կա ոչխար, որը հավատում է նիկոլական այն գաղափարին, որ ադրբեջանցների բոլոր ուզածները տալով խաղաղություն է հաստատվելու, ճանապարհները բացվելու են ու լավ ապրենք, ուրեմն դրան ոչ թե պետք է ուղարկել ընտրատեղամաս, այլ խուզարան՝ բուրդ հանձնելու։

Ադրբեջանն ինչո՞ւ պետք է շահագրգռված լինի Հայաստանի զարգացմամբ ու հայաստանցիների լավ ապրելու հարցում։

Նիկոլն իր քարոզչությամբ հայ ժողովրդին պատրաստում է «խաղաղության», իսկ Ալիևն իր գործողություններով՝ հերթական զավթումների։ Նիկոլն այդպես էր վարվում նաև 2018–ից հետո, բայց նրա «խաղաղասիրությունը» բերեց պատերազմ, մահեր, ավերածություններ, Արցախի պետականության կորուստ և խայտառակ կապիտուլյացիա։

Հիմա եթե կան «մարդիկ», որոնք հավատում են, որ տարածքները հանձնելով ու ՀՀ սահմանները նեղացնելով «խաղաղության դարաշրջան» է գալու, ուրեմն դրանք պետք է գնան խուզվելու։

Դեբիլիզմի այլ դրսևորումներ էլ կան, բայց դրանք կներկայացնենք հետագայում։

Հայկ Ուսունց