«Իրենք մեր զորքից ավելի բարձր դիրքերում են նստած: Կութ, Նորաբակ, Վերին Շորժա համայնքների տարածքներում են: Իրենք շատ են և հո լրիվ միանգամից դուրս չե՞ն գալիս, փոխվում են, մեկ տեսնում ես՝ անցան սարի հետև, մնացին մի երկու հոգի, հետո տեսնում ես՝ նորից շատացան, նրանք շատ-շատ կլինեն, չի երևում, սարի հետևում երևի հանգստանում են: Այսօր չեմ նայել, բայց նախորդ օրերին դրոշ էին կպցրել, հեռադիտակով ենք նայել…»:

168-am-ը կապ հաստատեց նաև Գեղամասար խոշորացված համայնքի ղեկավար Հակոբ Ավետյանի հետ, վերջինս հեռախոսազրույցի ընթացքում դիրքերում էր: Ասաց,որ գյուղեր հանձնելու վերաբերյալ ինֆորմացիա չունի, ապա մանրամասներ հայտնեց սահմանին տիրող իրավիճակից.

«Այս պահին վիճակը կայուն է, որևէ նոր բան չկա, որտեղ որ եկել-նստել են՝ այդտեղ են, ոչ մի փոփոխություն չկա, ոչ հետ, ոչ առաջ…»:
Հակոբ Ավետյանից հետաքրքրվեցինք, թե արդյոք հակառակորդի մարդկային ուժը մե՞ծ է տվյալ հատվածում.

«Բա ո՞նց շատ չեն, այո, շատ են: Կոնկրետ թիվ չեմ կարող ասել, բայց մեր զորքին մի քանի անգամ գերազանցում է…»:

Գեղամասար խոշորացված համայնքի ղեկավարը հերքեց տեղեկությունը, թե իբր հայ զինծառայողներին սահմանից իջեցրել են և տանում են Վարդենիս.

«Ես հենց հիմա դիրքերում եմ, նման բան չկա: Ճիշտ է, բախումներ չկան, բայց լարված է, ամեն րոպեն կարող է պայթյունավտանգ լինի, բայց այս պահին իրավիճակը վերահսկվում է, ոչ մի կողմը կտրուկ քայլերի չի գնում…»:

Հետաքրքրվեցինք, թե արդյոք հատկապես գիշերային ժամերին հակառակորդի առաջխաղացման փորձերը, դիվերսիոն ներթափանցման փորձերը վերահսկելի՞են՝ հաշվի առնելով նրանց զորքի մի քանի անգամ շատ լինելը:

«Կարող է դժվարությունով լինի, բայց մեր տղաները սարի նման կանգնած են, կարևորը, որ դուխները տեղն է, չեն վախենում, բայց քանակությունը մեծ նշանակություն ունի, եթե մի կողմի ուժերը գերազանցում է, մյուս կողմի համար վտանգն ավելի մեծ է…»,-ասաց Գեղամասար համայնքի ղեկավարը:

Նա նաև նշեց, որ իրենց՝ Գեղամասար համայնքը, բաղկացած է 18 գյուղերից, և որ այս պահին երեք գյուղերի՝ Կութ, Ազատ, Նորաբակ գյուղերի ուղղությամբ է հակառակորդն առաջ եկել, իսկ Վերին Շորժան Վարդենիս խոշորացված համայնքի տարածքում է, և այդ ուղղության մասին ինքը որևէ ինֆորմացիա չի կարող փոխանցել:
Հակոբ Ավետյանից նաև հետաքրքրվեցինք՝ արդյոք թշնամին միայն մարդկային ո՞ւժ է կենտրոնացրել մեր տարածքում, թե՞ նաև ռազմական տեխնիկա է առաջ բերել.

«Գյուղից մինչև իրենց դիրքը 4-5 կիլոմետր է, նայած թե որ հատվածում, գյուղերը տեսանելի են իրենց և հաշվի առնելով հիմիկվա զենքերը՝ ամեն տեղն էլ կարող է շատ հեշտ խոցելի լինի: Եթե կա զորք, ապա կա նաև ռազմական տեխնիկա: Տեխնիկաները պահում են այնպես, որ տեսանելի չլինեն, բայց տեսնում էլ ենք, որ կա:

Ամբողջությամբ զինված, իրենց դրոշները դրած՝կանգնած են: Բայց այնպես չէ, որ մեր մեջ վախ կա, չէ, հակառակը, բնակչության մեջ էլ չկա խուճապ, ամուր կանգնած ենք, յուրաքանչյուր մեկս պատրաստ է կռվի ու ոչ մեկ պատրաստ չի հետնահանջի: Այս պահին, որպեսզի ռազմական ճանապարհով չլուծվի, ավելի շատ սպասում ենք բանակցությունների արդյունքում տեսնենք ինչ կլինի…»:

Վերին Շորժա համայնքի ղեկավար Արտյոմ Երանոսյանն էլ 168.am-ին փոխանցեց, որ իրավիճակը սահմանին շարունակում է նույնը մնալ.

«Ոնց երեկ էր, նույնն էլ այսօր է, ոչ մի փոփոխություն»:

168.am-ը փորձեց կապ հաստատել նաև Գեղարքունիքի մարզպետ Գնել Սանոսյանիհետ, սակայն մեր զանգերն անպատասխան մնացին: