Այս աղետային ու առավել քան «տարօրինակ պատերազմի» ամբողջ ընթացքում նիկոլ փաշինն ու նրա ենթակաները, սպասարկուները ոչ թե սոսկ խաբել են Հայաստանի ժողովրդին և Սփյուռքի հայությանը, այլ կանխամտածված ստել են, մոլորության մեջ են գցել, իրավիճակն ու իրողությունները ներկայացրել են գլխիվայր շրջված:

Այդ կանխամտածված մոլորեցման, բացարձակ ստախոսության սև գործում նիկոլ փաշինն ու նրա ապիկար, դավաճանական իշխանությունն օգտագործել են ՊՆ-ի մամուլի նախկին խոսնակ, այդ պահին դասախոսական աշխատանքի անցած Արծրուն Հովհաննիսյանին: Շատ հնարավոր է, որ Արծրուն Հովհաննիսյանը պարզապես կույր գործիք է եղել՝ նիկոլ փաշինի հակահայ և մինչև վերջին բջիջը ստախոս ռեժիմի ձեռքին: Հնարավոր է:

Բայց զինվորականը, սպան, ավելին՝ փորձառու և տեղեկատվական-քարոզչական ճակատում ամենևին էլ ոչ նորելուկ, հակառակը՝ փորձառու զինվորական սպան, է՛լ ավելին՝ դասախոսը, մասնագիտական գրքերի, հոդվածների հեղինակը պետք է որ չափազանց արագ հասկանար, որ իրեն օգտագործում են, որ իրեն դեմ են տալիս բացարձակ իրականությանը չհամապատասխանող «ամփոփագրեր»: Կարող էր արագորեն գլխի ընկնել, որ պարզապես իրեն օգտագործում են՝ պաշտոնական ստեր տարածելու նպատակով: Առավել ևս, որ կոնկրետ ինքը եղել էր Արցախում մարտական գործողությունների գոտում կամ անմիջական մերձճակատային հատվածներում: Հիշենք թեկուզ ոչ պակաս տխրահռչակ Պեգովի հետ դեպի Հադրութ ընթանալը, սիգարով պատկերը...

Սակայն 44 օր շարունակ Արծրուն Հովհաննիսյանի միջոցով տարածվում էր՝ «հաղթելու ենք», «հաղթում ենք» ու նմանօրինակ քարոզչություն: Կհիշեք: Արծրուն Հովհաննիսյանի գործատու իշխանությունն էլ՝ նիկոլփաշինի գլխավորությամբ, ըստ էության, փակել էր գրեթե բոլոր այլընտրանքային տեղեկատվության հնարավորությունները, պաշտոնականից տարբերվող տեղեկություն տարածելու համար էլ վիշապային տուգանքներ էին սահմանել և կիրառում բացարձակապես բոլորի դեմ, լիներ դա ստախոսների դավաճանական իշխանությանը չենթարկվող լրատվամիջոց, թե պարզապես ֆեյսբուքյան որևէ օգտատեր:

Ինչևէ:

Արծրուն Հովհաննիսյանը գիրք է գրել: «Ռազմարվեստ. Ցամաքային ճեղքում» հնչեղ վերնագրով: Ու մի շնորհավորանքների հեղեղ է՝ իր գրքի հրատարակման և այդ գրքի՝ Երևանի ու Գլենդելի գրախանութներում հայտնվելու առթիվ:

Մարդը, ում անունը (ցավով եմ ասում) այլևս անջնջելիորեն շաղկապված է «տարօրինակ պատերազմում» սեփական հանրությանը մոլորության մեջ գցելու, ցինիկ ծաղրանքի վերածված «Հաղթելու ենք» հեշթեգի հետ... գիրք է հրատարակում ռազմարվեստի, «ցամաքային ճեղքման» մասին: Ինչպե՞ս բնորոշել նման պահվածքը:

Չեմ կարդացել, իհարկե, ոչ էլ պատրաստվում եմ դա անել: Եթե միայն Արծրուն Հովհաննիսյանն այդ գրքում չի բացահայտել կամ ներկայացրել նիկոլ փաշինի և նրա կնոջ հիստերիկ պահանջներով ափալ-թափալ, զուտ էժանագին քարոզչական դիվիդենտներ շահելու նպատակով հարավային ուղղությամբ ձեռնարկված «ցամաքային ճեղքման» մանրամասնությունները: Այն կործանարար ճեղքման, որով ուղղակիորեն մսաղացի մեջ նետվեցին մեր բանակի մարտունակ ստորաբաժանումները՝ ահռելի կորուստներ կրելով օդուժի ու ԱԹՍ-ների բացահայտ գերակշռություն ունեցող թշնամու ռմբահրթիռային հարվածներից:

Այ, եթե Արծրուն Հովհաննիսյանը հայտնի, թե ով է այդ «ճեղքման» որոշումն ընդունել, ով է հրաման տվել, ով է եղել այդ «հանճարեղ» ռազմագործողության զինվորական պատասխանատուն, ով է եղել այն գեներալը, ում անունն այդպես էլ անհայտ է պահվում և այլն, և այլն, և այդպես շարունակ:

Բայց Արծրուն Հովհաննիսյանը նման բան չի ասի: Տակտիկական նկատառումներով:

Դա էլ հո Հ1-ի հարցազրույցատաղավա՞րը չէ, որ տեսախցիկին նայելով ասի, թե իբր 2018-2020 թվականների ընթացքում (նիկոլ փաշինի իշխանավարման օրոք, էլի) բազմապատիկ ավելի շատ բարձրտեխնոլոգիական զենք ու սպառազինություն է ձեռք բերվել, քան «նախկինների» ժամանակ:

Հարկավ, «տարօրինակ պատերազմի» միջոցով պարտություն բեմադրելու, Հայոց բանակի տասնյակ հազարավոր զինվորների կյանքի ու առողջության կորստի գնով, Հայոց բանակը կանխամտածված կազմաքանդելու և որպես գործոն չեզոքացնելու, Հայրենիքի էական հատված թշնամուն հանձնելու և մնացյալ մասը կործանման սպառնալիքի տակ դնելու առումներով հիմնական պատասխանատուն չ-վարչապետ նիկոլ փաշինն է՝ իր բոլոր թիմակիցներով հանդերձ, ներառյալ այդ շրջանում պաշտոնավարած զինվորական վերնախավը:

Այնպես չէ, թե՝ Արծրուն Հովհաննիսյանն է այդ ամենի մեղավորը: Բայց եթե նաև կարծում է՝ հասարակությունը մոռացել է, թե ինչ դեր էր վերապահված իրեն և ինքն ինչպես էր այդ դերը կատարում, ապա նա սխալվում է: Արծրուն Հովհաննիսյանը, նիկոլ փաշինը, Արցախի փաշին աշխատող «նախագահը» և փաշինի կինն այն քառյակն էին, որոնք բայրաքթարերի աղմուկի տակ ապահովում էին մեր պարտության «հաղթական» քարոզչությունը։

Արմեն Հակոբյան