10 օր պահանջվեց հողատուից, որպեսզի օյաղանա ու 2 բառ իրար կապելով «պարզաբանում» տա Շուշիի թեմայով։

Նախ սկսենք այնտեղից, որը ինքը ԱԺ-ում այդպես էլ չի պատասխանել Նաիրա Զոհրաբյանի այն հարցին, թե ինչու չի ընդունել Պուտինի առաջարկն ու շուտ չի կանգնեցրել պատերազմը՝ Շուշին պահելով մեր վերահսկողության տակ։ Նա, սովորության համաձայն, մանիպուլյացրել ա ու կռուտիտ եղել։

Հարցնում են՝ ինչի՞ չես պահել մեր վերահսկողության տակ, ինքն ասում ա՝ բնակչությունը 90% թուրք էր, հետ էին գալու։

Է այ հիմար մոլախոտ, հիմա հա՛մ մեր վերահսկողությունից դուրս ա, հա՛մ թուրքը 100%-ով ա հետ եկել։ Սրանից ո՞րն էր շահեկան մեր համար։ Եթե դու քո թուրքական հոգու խորքում վստահ չլինեիր, որ Շուշին ադրբեջանական ա, դու ամեն ինչ կանեիր, որպեսզի գոնե 10% բնակչությամբ ու ՄԵՐ ՎԵՐԱՀՍԿՈՂՈՒԹՅԱՆ պայմաններում Շուշին մնար մեզ։ Ամեն քարի ու թփի համար կպայքարեիր, որ գոնե էտքան զոհված տղերքի արյունը ջուր չդարձնեիր, մահն էլ՝ անիմաստ։

Բայց քանի որ դու թուրք ես, երկար չես մտածել, թուրք ախպերներիդ ասել ես՝ չե՞ք կարում գրավեք հայերից, հեսա նենց պայմաններ ստեղծեմ, որ թողնեն, դուրս գան քաղաքից, պե՞տք ա, մի հատ էլ ձեր անունից Իսկանդեր կկրակեմ հայերի վրա։

Պետք ա ֆիքսենք, որ Շուշի վերադառնալուց վերադառնալու էին ՓԱԽՍՏԱԿԱՆՆԵՐԸ, ոչ թե զինվորականներն ու զինտեխնիկան։ Շուշին լինելու էր հայկական զինված ուժերի վերահսկողության տակ, որտեղ պետք է ապրեին ադրբեջանցի բնակիչներ։ Հիմա Շուշին ադրբեջանական դիրք ա, բարեհաջող բարձունք, որն ուղիղ թիրախի տակ ա պահում Ստեփանակերտը։ Էս տարբերակը միմիայն ձեռք կտար թուրքի ու նիկոլին։

Եթե դեռ չեք խելագարվել, ապա մի անգամ էլ փորձեք մարսել էս միտքը՝ դավաճան վիժվածքը նախընտրել է Շուշին թողնել 100% թուրքի վերահսկողության տակ ու 100% թուրքական բնակչությամբ, քան թե մեր վերահսկողության տակ և հայ ու թուրք բնակչությամբ։

Արամ Գևորգյանի ֆեյսբուքյան էջից