Ասում է՝ ցավոք, մենք չկարողացանք լուծել ռազմագերիների հարցը․․․Դե, ո՞նց չասես, այ մեխի գլուխ, դու հարց լուծո՞ղ ես, դու սեղան նստո՞ղ ես, դու միայն մեկ բան արեցիր՝ մեր պետականության հիմքերը քանդեցիր եւ մեր երկիրը տվեցիր թուրքին․․․ Սրիկա․․․ Գնալդ եղավ, գալդ չլինի․․․ Սրիկա, խեղճությունդ առ ու չքվիր մեր կյանքից, մեր ազգը երբեք խեղճ չի եղել, էդ դու ես խեղճը եւ վախկոտը, դու ես հողն ու հայրենիքը ծախողը եւ դու ոչ մի արյունակցական կապ չունես մեր ազգի, հայ ժողովրդի հետ։ Մի հատ արյանդ անալիզը տուր, ՌԴ-ում չեն կեղծի, տուր եւ համոզվիր, որ արյամբ, ուղնուծուծով թուրք ես։ Զզվելի․․․ Չկարողացաք, հա՞, լուծել գերիների հարցը, բա ի՞նչ հարց լուծեցիք, բա ո՞ւր էիր ճամփա ընկել, տո մեր պետականության անվտանգության հերն անիծող, տո աննամուս, անթասիբ․․․ Իբր ուզո՞ւմ էիր լուծել, բա որ ուզում էիր, էդ չարաբաստիկ հայտարարության 8-րդ կետում ինչո՞ւ կոնկրետ ժամկետ ու պահանջ չկար գերիների վերադարձի մասին, բա եթե ուզում էիր լուծել, ո՞ւր էիր ափալ-թափալ մեր հողերը հանձնում թուրքին, ո՞ւր էիր Շուշին եւ Հադրութը, Բերձորը, Քարվաճառը, Սյունիքը եւ Սոթքը հանձնում, ո՞նց էիր հանձնում, այ սրիկա․․․

Տո, դու ով ես, վաբշե․․․ Գնացիր, որ ադրբեջանի ուզածները տա՞ս․․․ Տո, ռադ եղի․․․