22.11.2024 ● 18:42
22.11.2024 ● 18:27
22.11.2024 ● 18:15
28.12.2020 ● 22:30
Մի գյադա կար այլասուն,
Վստահ չեմ, որ՝ կաթնասուն,
Ասես թույնով է սնվել,
Հինգ միլիարդով է գնվել:
Մի լամուկ կար այլասուն,
Թերուս, անգետ, բայց խոսուն,
Զազրախոս էր, սուտասան,
Կեղծ բարեպաշտ, «դերասան»:
Ապրեց տարի քառասուն,
Գրավոր էր բամբասում,
Հայացքը գիժ, պլշած,
Ականջները խլշած:
Թվում էր՝ մարդ է հասուն,
Բայց գլխակերն այլասուն
Հային հայի դեմ հանեց,
Սև հոգին փառավորվեց:
Արյան մեղքի տակ մտավ,
Քաղաքական հենք գտավ,
Զուտ իր շահն էր նրա «ճիշտը»,
Մանրադրամ՝ մարդկանց վիշտը:
***
Թռավ, մի քիչ թաքնվեց,
Երկիրը թարս ֆռռացրեց...
Մի օտարի զանգուլակ,
Բայց... հայկական ժամանակ:
Նստեց-ելավ, շուտ ջոկեց՝
Մեղքն ընդունեց, ազատվեց:
Թեպետ չփտեց փոսում,
Մնաց նույնը՝ այլասո՛ւն:
Ստեղծում էր աժիոտԱԺ,
Լկտի անում էր շանտաժ,
Խոզի կաշի էր խանձում,
Օդից լուրեր էր սանձում:
Մտավ ԱԺ ՀԱԿ-ի հետ,
Չնայած, իսկույնևեթ
Մանդատն առավ ու թռավ,
Փուշ էին կարծում, օձ դառավ...
Թունդ կպնում էր բոլորին,
Խառնած թացը միշտ չորին,
Ճղճղում էր օրնիբուն,
Մի բոցակեզ տրիբուն...
«Մի գյադա է այլասուն,
Հաճախորդ է ձեռնասուն,
Ինչքան կուզի՝ վնգստա,
Որ շատ հաչա... փող կտանք»
Հա՛մ էդպես էին մտածում,
Հա՛մ... կանոնավոր մուծվում,
Չաղացնում էին չարիքը՝
Իրենց գլխի գալիքը:
Իբր՝ ով է, մի գրչակ,
Կեղտի պուլիկ ու փարչակ,
Ինչ է դրա եղածը...
Մինչ կուտակվում էր մաղձը:
...Ու մի օր էլ սողունը
Լքեց հարմար իր բունը,
«Դուխով» փափախը դրեց,
Ոտ-ոտ եկավ, բունտ արեց:
Աջակցությամբ սորոսի
Եվ աղանդավոր քոսի,
Ներգրավմամբ օխլոսի՝
Հասավ գյադեն երազին...
Ցեխից՝ պալատ ոստյունով,
Լեն ու լմփոշ կոստյումով...
Խոսում միշտ մզմզալով,
Կրկնելով, հազալով...
Մնացածն էլ, գիտեք դե,
Դուք եք հրեշին կերտել:
Հպա՜րտ ու գոհ էիք անհուն...
Ձեր երկրաքանդ դմփ-դմփ-հո՛ւն:
Կանչում էիք գյադուն փրկի՜չ,
Բայց նա նույնն էր՝ խառնակիչ:
Գլխակեր էր, հողատու,
Ճղճիմ ստախոս անդուր:
Իր կնգա հետ դիվական,
Կեղծ ժպիտով ձևական,
Փարիսեցիքիդ շահեց,
Հպարտ-ակներիդ մահեց:
Դեսպանորդը դժոխքի,
նեռ, արնախում, անհոգի:
Կար մի գյադա այլասուն...
Դատաստանի սպասում:
Արմեն Հակոբյան
14.11.2024 ● 16:17
Հայաստան է ժամանել օրիորդ Գրետան՝ Թունբերգը: Այս աչոնիկն իրեն ներկայացնում է որպես բնապահպան, մարդասեր, ֆլան, ֆստան:
12.11.2024 ● 11:28
Սարուխանյան Կարենը տիպիկ նիկոլական թեկնածու է՝ զզվելի, անգրագետ, անդուր, փողասեր, չտես, մուտիլովչիկ, բանսարկու։ Դե հաստ գլուխն էլ՝ ձեզ «փեշքեշ»։
03.11.2024 ● 16:02
Խիարը մի շատ «նագլի» հատկություն ունի՝ թարս բուսնելու։ Հատկապես գյումրեցիներն են սիրում թարս բուսնեցնել խիարը բոլոր նրանց համար, ովքեր կարծում են, որ ինչ և ինչպես ուզեն կանեն գյումրեցիների հետ։
01.11.2024 ● 16:14
Նիկոլը որպես տղամարդ «պադկաբլուչնիկ» է: Չի բացառվում, որ Աննան որոշել է ֆորմալիզացնել ոչ ֆորմալը և զբաղեցնել ամուսնու տեղը, ինչը ենթադրում է միջնադարյան ոճի պալատական խարդավանքներ:
30.10.2024 ● 13:37
Բալասանյանենք դասալքություն են արել։ Փախել են, համ էլ՝ փախած տեղից իրենց վերջին վնասներն են ուզում տալ Գյումրիին։ Գյումրիի ու գյումրեցու հաշվին հարստացան, հիմա էլ «զդաչին» են տալիս։
28.10.2024 ● 14:21
Մայրաքաղաքի բնակիչները և հյուրերը պետք է ճանաչեն իրենց գրպանը մտնողներին։ Դրանք են՝ Նիկոլ Փաշինյանը, Տիգրան Ավինյանը, Սուրեն Գրիգորյանը (սա լեզվանի փոխքաղաքապետն է), Արամ Զավենովնան և Վահան Ավագյանը։
22.11.2024 ● 20:01
22.11.2024 ● 18:45
22.11.2024 ● 17:40
22.11.2024 ● 16:41
22.11.2024 ● 16:40
22.11.2024 ● 16:08
22.11.2024 ● 16:06
22.11.2024 ● 15:39
22.11.2024 ● 15:29
22.11.2024 ● 15:14
22.11.2024 ● 14:50
22.11.2024 ● 13:54
22.11.2024 ● 13:07
22.11.2024 ● 11:59
22.11.2024 ● 09:37
22.11.2024 ● 09:28
22.11.2024 ● 08:42
22.11.2024 ● 08:15
21.11.2024 ● 22:10
21.11.2024 ● 21:18
21.11.2024 ● 17:53
21.11.2024 ● 17:24
21.11.2024 ● 15:58
21.11.2024 ● 14:58
21.11.2024 ● 12:31
21.11.2024 ● 11:57
21.11.2024 ● 11:16
Վասն կառ-ավերիչ և վարչ-աղետ Հայոց, մեծն հողատու և ստախոսաց ստախոս, թշնամյաց բարեկամ և ոսոխաց շահապաշտպան նիկոլն փաշինյան
Մի գյադա կար այլասուն,
Վստահ չեմ, որ՝ կաթնասուն,
Ասես թույնով է սնվել,
Հինգ միլիարդով է գնվել:
Մի լամուկ կար այլասուն,
Թերուս, անգետ, բայց խոսուն,
Զազրախոս էր, սուտասան,
Կեղծ բարեպաշտ, «դերասան»:
Ապրեց տարի քառասուն,
Գրավոր էր բամբասում,
Հայացքը գիժ, պլշած,
Ականջները խլշած:
Թվում էր՝ մարդ է հասուն,
Բայց գլխակերն այլասուն
Հային հայի դեմ հանեց,
Սև հոգին փառավորվեց:
Արյան մեղքի տակ մտավ,
Քաղաքական հենք գտավ,
Զուտ իր շահն էր նրա «ճիշտը»,
Մանրադրամ՝ մարդկանց վիշտը:
***
Թռավ, մի քիչ թաքնվեց,
Երկիրը թարս ֆռռացրեց...
Մի օտարի զանգուլակ,
Բայց... հայկական ժամանակ:
Նստեց-ելավ, շուտ ջոկեց՝
Մեղքն ընդունեց, ազատվեց:
Թեպետ չփտեց փոսում,
Մնաց նույնը՝ այլասո՛ւն:
Ստեղծում էր աժիոտԱԺ,
Լկտի անում էր շանտաժ,
Խոզի կաշի էր խանձում,
Օդից լուրեր էր սանձում:
Մտավ ԱԺ ՀԱԿ-ի հետ,
Չնայած, իսկույնևեթ
Մանդատն առավ ու թռավ,
Փուշ էին կարծում, օձ դառավ...
Թունդ կպնում էր բոլորին,
Խառնած թացը միշտ չորին,
Ճղճղում էր օրնիբուն,
Մի բոցակեզ տրիբուն...
***
«Մի գյադա է այլասուն,
Հաճախորդ է ձեռնասուն,
Ինչքան կուզի՝ վնգստա,
Որ շատ հաչա... փող կտանք»
Հա՛մ էդպես էին մտածում,
Հա՛մ... կանոնավոր մուծվում,
Չաղացնում էին չարիքը՝
Իրենց գլխի գալիքը:
Իբր՝ ով է, մի գրչակ,
Կեղտի պուլիկ ու փարչակ,
Ինչ է դրա եղածը...
Մինչ կուտակվում էր մաղձը:
***
...Ու մի օր էլ սողունը
Լքեց հարմար իր բունը,
«Դուխով» փափախը դրեց,
Ոտ-ոտ եկավ, բունտ արեց:
Աջակցությամբ սորոսի
Եվ աղանդավոր քոսի,
Ներգրավմամբ օխլոսի՝
Հասավ գյադեն երազին...
Ցեխից՝ պալատ ոստյունով,
Լեն ու լմփոշ կոստյումով...
Խոսում միշտ մզմզալով,
Կրկնելով, հազալով...
***
Մնացածն էլ, գիտեք դե,
Դուք եք հրեշին կերտել:
Հպա՜րտ ու գոհ էիք անհուն...
Ձեր երկրաքանդ դմփ-դմփ-հո՛ւն:
Կանչում էիք գյադուն փրկի՜չ,
Բայց նա նույնն էր՝ խառնակիչ:
Գլխակեր էր, հողատու,
Ճղճիմ ստախոս անդուր:
Իր կնգա հետ դիվական,
Կեղծ ժպիտով ձևական,
Փարիսեցիքիդ շահեց,
Հպարտ-ակներիդ մահեց:
Դեսպանորդը դժոխքի,
նեռ, արնախում, անհոգի:
Կար մի գյադա այլասուն...
Դատաստանի սպասում:
Արմեն Հակոբյան