13.11.2024 ● 08:13
12.11.2024 ● 19:35
12.11.2024 ● 19:19
28.12.2020 ● 22:30
Մի գյադա կար այլասուն,
Վստահ չեմ, որ՝ կաթնասուն,
Ասես թույնով է սնվել,
Հինգ միլիարդով է գնվել:
Մի լամուկ կար այլասուն,
Թերուս, անգետ, բայց խոսուն,
Զազրախոս էր, սուտասան,
Կեղծ բարեպաշտ, «դերասան»:
Ապրեց տարի քառասուն,
Գրավոր էր բամբասում,
Հայացքը գիժ, պլշած,
Ականջները խլշած:
Թվում էր՝ մարդ է հասուն,
Բայց գլխակերն այլասուն
Հային հայի դեմ հանեց,
Սև հոգին փառավորվեց:
Արյան մեղքի տակ մտավ,
Քաղաքական հենք գտավ,
Զուտ իր շահն էր նրա «ճիշտը»,
Մանրադրամ՝ մարդկանց վիշտը:
***
Թռավ, մի քիչ թաքնվեց,
Երկիրը թարս ֆռռացրեց...
Մի օտարի զանգուլակ,
Բայց... հայկական ժամանակ:
Նստեց-ելավ, շուտ ջոկեց՝
Մեղքն ընդունեց, ազատվեց:
Թեպետ չփտեց փոսում,
Մնաց նույնը՝ այլասո՛ւն:
Ստեղծում էր աժիոտԱԺ,
Լկտի անում էր շանտաժ,
Խոզի կաշի էր խանձում,
Օդից լուրեր էր սանձում:
Մտավ ԱԺ ՀԱԿ-ի հետ,
Չնայած, իսկույնևեթ
Մանդատն առավ ու թռավ,
Փուշ էին կարծում, օձ դառավ...
Թունդ կպնում էր բոլորին,
Խառնած թացը միշտ չորին,
Ճղճղում էր օրնիբուն,
Մի բոցակեզ տրիբուն...
«Մի գյադա է այլասուն,
Հաճախորդ է ձեռնասուն,
Ինչքան կուզի՝ վնգստա,
Որ շատ հաչա... փող կտանք»
Հա՛մ էդպես էին մտածում,
Հա՛մ... կանոնավոր մուծվում,
Չաղացնում էին չարիքը՝
Իրենց գլխի գալիքը:
Իբր՝ ով է, մի գրչակ,
Կեղտի պուլիկ ու փարչակ,
Ինչ է դրա եղածը...
Մինչ կուտակվում էր մաղձը:
...Ու մի օր էլ սողունը
Լքեց հարմար իր բունը,
«Դուխով» փափախը դրեց,
Ոտ-ոտ եկավ, բունտ արեց:
Աջակցությամբ սորոսի
Եվ աղանդավոր քոսի,
Ներգրավմամբ օխլոսի՝
Հասավ գյադեն երազին...
Ցեխից՝ պալատ ոստյունով,
Լեն ու լմփոշ կոստյումով...
Խոսում միշտ մզմզալով,
Կրկնելով, հազալով...
Մնացածն էլ, գիտեք դե,
Դուք եք հրեշին կերտել:
Հպա՜րտ ու գոհ էիք անհուն...
Ձեր երկրաքանդ դմփ-դմփ-հո՛ւն:
Կանչում էիք գյադուն փրկի՜չ,
Բայց նա նույնն էր՝ խառնակիչ:
Գլխակեր էր, հողատու,
Ճղճիմ ստախոս անդուր:
Իր կնգա հետ դիվական,
Կեղծ ժպիտով ձևական,
Փարիսեցիքիդ շահեց,
Հպարտ-ակներիդ մահեց:
Դեսպանորդը դժոխքի,
նեռ, արնախում, անհոգի:
Կար մի գյադա այլասուն...
Դատաստանի սպասում:
Արմեն Հակոբյան
03.11.2024 ● 16:02
Խիարը մի շատ «նագլի» հատկություն ունի՝ թարս բուսնելու։ Հատկապես գյումրեցիներն են սիրում թարս բուսնեցնել խիարը բոլոր նրանց համար, ովքեր կարծում են, որ ինչ և ինչպես ուզեն կանեն գյումրեցիների հետ։
01.11.2024 ● 16:14
Նիկոլը որպես տղամարդ «պադկաբլուչնիկ» է: Չի բացառվում, որ Աննան որոշել է ֆորմալիզացնել ոչ ֆորմալը և զբաղեցնել ամուսնու տեղը, ինչը ենթադրում է միջնադարյան ոճի պալատական խարդավանքներ:
30.10.2024 ● 13:37
Բալասանյանենք դասալքություն են արել։ Փախել են, համ էլ՝ փախած տեղից իրենց վերջին վնասներն են ուզում տալ Գյումրիին։ Գյումրիի ու գյումրեցու հաշվին հարստացան, հիմա էլ «զդաչին» են տալիս։
28.10.2024 ● 14:21
Մայրաքաղաքի բնակիչները և հյուրերը պետք է ճանաչեն իրենց գրպանը մտնողներին։ Դրանք են՝ Նիկոլ Փաշինյանը, Տիգրան Ավինյանը, Սուրեն Գրիգորյանը (սա լեզվանի փոխքաղաքապետն է), Արամ Զավենովնան և Վահան Ավագյանը։
20.10.2024 ● 16:04
Քաղաքացիները պետք է հակառակ նվերն անեն «Գազելի» ֆոնին էժանագին փիառ անող Տիգրան Ավինյանին՝ ստիպելով հրաժարական տալ ու գնալ արտահերթ ընտրությունների։
20.10.2024 ● 14:04
Երբ Նիկոլը հակառուսական հիստերիա է բարձրացնում, Ալենը դառնում է ամենահիստերիկը։ Երբ Նիկոլը պրոթուրքական ու պրոադրբեջանական «բաղնիքի» է վերածում Հայաստանը, Ալենը դառնում է այդ բաղնիքի քարոզչական քիսաչին։
13.11.2024 ● 10:41
13.11.2024 ● 00:31
12.11.2024 ● 19:59
12.11.2024 ● 19:14
12.11.2024 ● 18:49
12.11.2024 ● 18:12
12.11.2024 ● 17:51
12.11.2024 ● 17:41
12.11.2024 ● 16:49
12.11.2024 ● 14:41
12.11.2024 ● 14:29
12.11.2024 ● 14:26
12.11.2024 ● 14:07
12.11.2024 ● 12:01
12.11.2024 ● 11:14
12.11.2024 ● 10:35
12.11.2024 ● 10:06
12.11.2024 ● 09:19
12.11.2024 ● 09:00
12.11.2024 ● 08:21
11.11.2024 ● 20:52
11.11.2024 ● 20:40
11.11.2024 ● 20:31
11.11.2024 ● 17:59
11.11.2024 ● 16:35
11.11.2024 ● 16:14
11.11.2024 ● 16:00
Վասն կառ-ավերիչ և վարչ-աղետ Հայոց, մեծն հողատու և ստախոսաց ստախոս, թշնամյաց բարեկամ և ոսոխաց շահապաշտպան նիկոլն փաշինյան
Մի գյադա կար այլասուն,
Վստահ չեմ, որ՝ կաթնասուն,
Ասես թույնով է սնվել,
Հինգ միլիարդով է գնվել:
Մի լամուկ կար այլասուն,
Թերուս, անգետ, բայց խոսուն,
Զազրախոս էր, սուտասան,
Կեղծ բարեպաշտ, «դերասան»:
Ապրեց տարի քառասուն,
Գրավոր էր բամբասում,
Հայացքը գիժ, պլշած,
Ականջները խլշած:
Թվում էր՝ մարդ է հասուն,
Բայց գլխակերն այլասուն
Հային հայի դեմ հանեց,
Սև հոգին փառավորվեց:
Արյան մեղքի տակ մտավ,
Քաղաքական հենք գտավ,
Զուտ իր շահն էր նրա «ճիշտը»,
Մանրադրամ՝ մարդկանց վիշտը:
***
Թռավ, մի քիչ թաքնվեց,
Երկիրը թարս ֆռռացրեց...
Մի օտարի զանգուլակ,
Բայց... հայկական ժամանակ:
Նստեց-ելավ, շուտ ջոկեց՝
Մեղքն ընդունեց, ազատվեց:
Թեպետ չփտեց փոսում,
Մնաց նույնը՝ այլասո՛ւն:
Ստեղծում էր աժիոտԱԺ,
Լկտի անում էր շանտաժ,
Խոզի կաշի էր խանձում,
Օդից լուրեր էր սանձում:
Մտավ ԱԺ ՀԱԿ-ի հետ,
Չնայած, իսկույնևեթ
Մանդատն առավ ու թռավ,
Փուշ էին կարծում, օձ դառավ...
Թունդ կպնում էր բոլորին,
Խառնած թացը միշտ չորին,
Ճղճղում էր օրնիբուն,
Մի բոցակեզ տրիբուն...
***
«Մի գյադա է այլասուն,
Հաճախորդ է ձեռնասուն,
Ինչքան կուզի՝ վնգստա,
Որ շատ հաչա... փող կտանք»
Հա՛մ էդպես էին մտածում,
Հա՛մ... կանոնավոր մուծվում,
Չաղացնում էին չարիքը՝
Իրենց գլխի գալիքը:
Իբր՝ ով է, մի գրչակ,
Կեղտի պուլիկ ու փարչակ,
Ինչ է դրա եղածը...
Մինչ կուտակվում էր մաղձը:
***
...Ու մի օր էլ սողունը
Լքեց հարմար իր բունը,
«Դուխով» փափախը դրեց,
Ոտ-ոտ եկավ, բունտ արեց:
Աջակցությամբ սորոսի
Եվ աղանդավոր քոսի,
Ներգրավմամբ օխլոսի՝
Հասավ գյադեն երազին...
Ցեխից՝ պալատ ոստյունով,
Լեն ու լմփոշ կոստյումով...
Խոսում միշտ մզմզալով,
Կրկնելով, հազալով...
***
Մնացածն էլ, գիտեք դե,
Դուք եք հրեշին կերտել:
Հպա՜րտ ու գոհ էիք անհուն...
Ձեր երկրաքանդ դմփ-դմփ-հո՛ւն:
Կանչում էիք գյադուն փրկի՜չ,
Բայց նա նույնն էր՝ խառնակիչ:
Գլխակեր էր, հողատու,
Ճղճիմ ստախոս անդուր:
Իր կնգա հետ դիվական,
Կեղծ ժպիտով ձևական,
Փարիսեցիքիդ շահեց,
Հպարտ-ակներիդ մահեց:
Դեսպանորդը դժոխքի,
նեռ, արնախում, անհոգի:
Կար մի գյադա այլասուն...
Դատաստանի սպասում:
Արմեն Հակոբյան