«Մենք անվտանգությունն ենք կորցնում, հասկանո՞ւմ եք»․ Կապան համայնքի ղեկավար
Սիսիանի խոշորացված Կապան համայնքի մի շարք գյուղեր, նոր իրողություններով պայմանավորված, դարձել են Ադրբեջանին սահմանակից: Դրանք ենք՝ Դավիթ Բեկ, Կաղնուտ, Ուժանիս, Եղվարդ, Ագարակ, Դիցմայր, Սյունիք, Գեղանուշ, Ճակատեն, Շիկահող, Սրաշեն, Ներքին Հանդ, Ծավ: Նրանց թվում է նաև Կապան քաղաքը: Պատերազմից հետո ի հայտ եկան բազմաթիվ խնդիրներ, որոնք հանգիստ չեն տալիս բնակիչներին, սակայն բոլորն այսօր միայն մեկ կարևոր հարցի պատասխան են ուզում ստանալ՝ ինչպե՞ս է լուծվելու իրենց անվտանգության խնդիրը: Կապան համայնքի ղեկավար Գևորգ Փարսյանն«Արմենպրես»-ի հետ զրույցում նշեց, որ անվտանգության հարցը դարձել է թիվ մեկ խնդիր: Խոսքն այս պահին որևէ միջադեպով չէ պայմանավորված, այլ բնակիչների մտահոգությունը կապված է սահմանագծումների ապագա գործընթացի հետ:
«Մենք անվտանգությունն ենք կորցնում, հասկանո՞ւմ եք: Նոր դրանից հետո նյութական հարցերն են: Այո, կրճատվել են մեր հնարավորությունները՝ արոտավայրեր, վարելահողեր, անտառներ: Գյուղատնտեսության հետ կապված մեծ վնասներ են լինելու, բայց հիմա մեզ համար առաջնահերթ է բնակիչների անվտանգությունը պահելը, մնացած սոցիալական, տնտեսական հարցերը այս փուլում երկրորդական են»,-ասաց համայնքի ղեկավարն՝ ընդգծելով, որ ներկայում անվտանգության հարցերի ապահովման գործն արդյունավետ կազմակերպելու համար կամավորականներ են ներգրավվել:
Գևորգ Փարսյանը նկատեց, որ դեռ իրենց հատվածում սահմանազատման որևէ աշխատանք չի իրականացվել, սակայն սահմանների հստակեցման հարցում անորոշությունը շատ է, թե ինքը, թե բնակչությունը չգիտեն՝ ինչ է սպասվում:
«Եթե սահմանային բնագիծը ԽՍՀՄ-ի սահմանային գծերին համապատասխան լինի, ապա այդ դեպքում լուրջ անվտանգության հարց է առաջանալու: Եթե Տավուշի դեպքում գյուղերը որոշակի չափով հեռու են սահմանից, ապա Կապան քաղաքի դեպքում խոսքը 1 կմ-ի մասին է»,-ասաց Գևորգ Փարսյանը:
Համայնքի ղեկավարը նկատեց, որ նոր իրողություններով պայմանավորված՝ շատ բաներից բնակիչները զրկվել են, տնտեսական հնարավորությունները կրճատվել են: Անհրաժեշտություն է առաջանում սահմանային համայնքներում նոր ծրագրի իրականացման, որպեսզի տեղացիները կարողանան իրենց հմտությունները զարգացնել, իրենց գտնել նոր իրողություններում: Տնտեսական, սոցիալական խնդիրները կան, համայնքի ղեկավարը դրանք թվարկում է, սակայն հավատացնում է ու մեկ անգամ ևս ընդգծում՝ անվտանգությունն առաջնային է:
«Մենք անվտանգությունն ենք կորցնում, հասկանո՞ւմ եք»․ Կապան համայնքի ղեկավար
Սիսիանի խոշորացված Կապան համայնքի մի շարք գյուղեր, նոր իրողություններով պայմանավորված, դարձել են Ադրբեջանին սահմանակից: Դրանք ենք՝ Դավիթ Բեկ, Կաղնուտ, Ուժանիս, Եղվարդ, Ագարակ, Դիցմայր, Սյունիք, Գեղանուշ, Ճակատեն, Շիկահող, Սրաշեն, Ներքին Հանդ, Ծավ: Նրանց թվում է նաև Կապան քաղաքը: Պատերազմից հետո ի հայտ եկան բազմաթիվ խնդիրներ, որոնք հանգիստ չեն տալիս բնակիչներին, սակայն բոլորն այսօր միայն մեկ կարևոր հարցի պատասխան են ուզում ստանալ՝ ինչպե՞ս է լուծվելու իրենց անվտանգության խնդիրը: Կապան համայնքի ղեկավար Գևորգ Փարսյանն «Արմենպրես»-ի հետ զրույցում նշեց, որ անվտանգության հարցը դարձել է թիվ մեկ խնդիր: Խոսքն այս պահին որևէ միջադեպով չէ պայմանավորված, այլ բնակիչների մտահոգությունը կապված է սահմանագծումների ապագա գործընթացի հետ:
«Մենք անվտանգությունն ենք կորցնում, հասկանո՞ւմ եք: Նոր դրանից հետո նյութական հարցերն են: Այո, կրճատվել են մեր հնարավորությունները՝ արոտավայրեր, վարելահողեր, անտառներ: Գյուղատնտեսության հետ կապված մեծ վնասներ են լինելու, բայց հիմա մեզ համար առաջնահերթ է բնակիչների անվտանգությունը պահելը, մնացած սոցիալական, տնտեսական հարցերը այս փուլում երկրորդական են»,-ասաց համայնքի ղեկավարն՝ ընդգծելով, որ ներկայում անվտանգության հարցերի ապահովման գործն արդյունավետ կազմակերպելու համար կամավորականներ են ներգրավվել:
Գևորգ Փարսյանը նկատեց, որ դեռ իրենց հատվածում սահմանազատման որևէ աշխատանք չի իրականացվել, սակայն սահմանների հստակեցման հարցում անորոշությունը շատ է, թե ինքը, թե բնակչությունը չգիտեն՝ ինչ է սպասվում:
«Եթե սահմանային բնագիծը ԽՍՀՄ-ի սահմանային գծերին համապատասխան լինի, ապա այդ դեպքում լուրջ անվտանգության հարց է առաջանալու: Եթե Տավուշի դեպքում գյուղերը որոշակի չափով հեռու են սահմանից, ապա Կապան քաղաքի դեպքում խոսքը 1 կմ-ի մասին է»,-ասաց Գևորգ Փարսյանը:
Համայնքի ղեկավարը նկատեց, որ նոր իրողություններով պայմանավորված՝ շատ բաներից բնակիչները զրկվել են, տնտեսական հնարավորությունները կրճատվել են: Անհրաժեշտություն է առաջանում սահմանային համայնքներում նոր ծրագրի իրականացման, որպեսզի տեղացիները կարողանան իրենց հմտությունները զարգացնել, իրենց գտնել նոր իրողություններում: Տնտեսական, սոցիալական խնդիրները կան, համայնքի ղեկավարը դրանք թվարկում է, սակայն հավատացնում է ու մեկ անգամ ևս ընդգծում՝ անվտանգությունն առաջնային է: