Արայիկ Հարությունյան, երբ դուք դավաճանից օգնություն էիք խնդրում, գիտակցո՞ւմ էիք, որ դավաճանից էք օգնություն խնդրում
Արայիկ Հարությունյան, երբ դուք դավաճանից օգնություն էիք խնդրում, գիտակցո՞ւմ էիք, որ դավաճանից էք օգնություն խնդրում:
Երբ դուք տեսնում էիք ազգի ոգևորությունը ու տեսնում էիք, որ ամբողջը «պրծածա», ի՞նչն էր խանգարում դիմել ազգին:
Երբ դուք տեսնում էիք, որ դավաճանը չի օգնում, մատը մատին չի տալիս, որ ամբողջը «պրծածա» ու զագահեռ շարունակում էիք կատարել իր բոլոր հրամանները` հրաժարվելով բոլոր փորձառու հրամանատարների, Արցախի հերոսների օգնությունից, ի՞նչ էիք մտածում, էլ ինչի՞ց էիք վախենում, ի՞նչն էր ձեզ կանգնեցնում հավաքել բոլորին ու Շուշին գոնե չտալ:
Երբ դուք աջուձախ Արցախի հերոսի կոչում էիք բաժանում մարդկանց, ով առաջին օրվանից տանուլ տվեց պատերազմը, դա՞ էլ էր դավաճան Նիկոլը հրամայում:
Եվ ի վերջո. էլ, ավել քան կար այդ պահին, ի՞նչ պիտի լիներ, որ դուք դեռ վախենում էիք դավաճան ստահակից ու հիմա դեռ շարունակում եք:
Արայիկ Հարությունյան, երբ դուք դավաճանից օգնություն էիք խնդրում, գիտակցո՞ւմ էիք, որ դավաճանից էք օգնություն խնդրում