Պարոն Թոխատյան, սկզբի համար ասեմ, որ աջակցում եմ և իմ համերաշխությունն եմ հայտնում նախաձեռնությանը՝ կապված գերիների և զոհվածների մարմինների վերադարձի համար տարվող գործողություններում: Ավելի՛ն, կարծում եմ կարող եք և ենք միահամուռ ուժերով իսկապես դրական արդյունքներ գրացել: Դուք պահանջ նամակներ եք փոխանցում դեսպանատներին, որով փորձում եք այդ երկրների արտաքին քաղաքականության մեջ մտցնել առաջնահերթություն և ճնշում Ադրբեջանի վրա, որպեսզի այդ Ադրբեջանը կատարի իր ստանձնած պարտավորությունները, որոնք ձևակերպված են մի շարք միջազգային փաստաթղթերում (Հելսինկյան եզրափակիչ ակտ, Ժնևյան կոնվենցիա և այլն): Պահանջը գլոբալ քաղաքական է, որոշումները՝ ցանկացած երկրի բացառապես քաղաքական որոշման խնդիր, մտավորականների գործողությունները քաղաքական են՝ ցույցեր, երթեր, պարտավորությունը քաղաքացիական:

Ինչու՞ եք անընդհատ ասում, որ սա չպետք է քաղաքականացնել: Կամ ի՞նչ է նշանակում քաղաքականացնել հարցը, իսկ ՀՀ-ում կա՞ արդյոք որևէ քաղաքական ուժ, որը իր առաջնահերթությունը չի դարձրել մեր հայրենակիցների վերադարձը տուն: Ջանքերը մեկտեղել է պետք: Դրանք շատ ուժերի համար արդեն քաղաքական հարցեր են և այո պետք է դարձնել քաղաքական կուրս, ունենալ միջոցառումների պլան, պատասխանատուներ և առաջին հերթին իշխանություններին պահանջ ներկայացնել: Եթե հայ մտավորականությունը գործ է ձեռնարկում, որով պետք էր զբաղվեր իշխանությունը և ըստ էության ստանձնում է խիստ որոշակի պարտականություն իշխանությունների պարտականության անկատարության պատճառով, ապա հենց մտավորականությունը պետք է քաղաքականացնի և փորձի երկրի ներսում գտնել լուծումները:

Հրանտ ջան հենց մտավորականները պետք է այդ հարցով հանդիպումներ ունենան նաև դերակատար քաղաքական ուժերի հետ, այո հայ մտավորականությունը պետք է քաղաքական ուժերին ներսից ճանաչի և փորձի ակտիվ հարաբերություններ պահել քաղաքական ուժերի հետ և առաջիկայում էլ պահանջներ դնի, որպեսզի հասարակական կյանքին առնչվող հարցերի լուծումները լինեն ավելի խորքային: Այո հենց մտավորականությունը պետք է չափորոշիչներ սահմանի և իր հետևից տանի հասարակությանը, որպեսզի ունենանք ինստիտուցիոնալ հասարակություն, որն էլ ադեկվադ կլինի առկա մարտահրավերներին:

Հրանտ ջան ռազմագերիների և զոհվածների վերադարձը այլընտրանք չունի, դա պետք է անել, անել արագ և անկորուստ, նրանց վերադարձը չափազանց կարևոր է, ոչ միայն նրանց ընտանիքների նկատման բարոյական պարտքի տեսանկյունից, այլ նաև հասարակության վերականգնման, վերքերի բուժման, անտեր չզգալու, իրար նկատման հոգ տանելու տեսանկյունից:

Վաղուց ժամանակն է ունենալ պատասխանատու պետություն, համերաշխ հասարակություն:

Շնորհակալություն հայտնելով ձեզ և բոլոր նրանց ովքեր նախաձեռնել ու մասնակցում են ուզում եմ մեկ շեշտադրում անել՝ ձեռք մեկնեք քաղաքական ուժերին և ձեր ձեռքը օդում չի մնա»: