Հիշե՛ք՝ Փաշինյան Նիկոլը ոչինչ, հավասարապես ոչինչ չի արել պատերազմից խուսափելու համար՝ սկսած իրարամերժ հայտարարությունների շղթայից մինչև իր զրոյական կետ, Ժնևի ու Պետերբուրգի պայմանավորվածություններից հեռացումից մինչև Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի՝ ինչ ֊ որ անհեթեթ խաղաղությանը ստորադասում, Արցախի կարգավիճակի առաջնայնության հարցը մի կողմ դնելուց մինչև միկրոհեղափոխություններ, Արցախը բանակցային սեղան վերադարձնելու սուտ խոստումից մինչև Դուշանբեի վերելակ, իսկ յուրաքանչյուր բանակցություն առավել լավ է, քան ամեն պատերազմ, սակայն Արցախյանից դասալքված, Ապրիլյանին մայիսին մասնակցածն ի՞նչ իմանա՝ պատերազմն ինչ է, հանուն էյֆորիայի Մարտի 1 ֊ի դիասակարկմանը միլիոններ ծախսածն ու սևազգեստ մայրերին քամահրածն ի՞նչ իմանա՝ զոհերը հանուն ոչնչի լինել չեն կարող, հիմա էս ամենին հավելեք՝ Փաշինյանն ազատագրված հողերը մշտապես համարել է օկուպացված, նաև հիշե՛ք՝ Աշոտյանի՝ Արցախի վերաբերյալ դեռ երկու տարի առաջ ԱԺ ֊ում հնչեցրած հարցին ինչպես պատասխանեց՝ ձեր իմացած հողերն ու մի մոռացեք՝《Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն》թեզի հեղինակի քաղաքական ծնունդն է, միաժամանակ՝ Ալիևի կիրթ ու կառուցողական կոլեգան։ Իսկ կարո՞ղ է ինչ ֊ որ մեկը վերցնել ու Արցախը հանձնել, իհարկե, ո՛չ, դրա համար էլ հիմա ունենք այն, ինչ ունենք՝ Նիկոլի՝ սեփական հանրությանը խաբելու համար պատերազմի քարտ բլանշ՝ նվիրված Ալիևին, բզկտված, բարոյալքված հասարակություն, տնտեսական գլխովին անկում ... Այսինքն՝ Նիկոլը Ալիևի համար ստեղծել է նպաստավոր բոլոր պայմանները, նախապատրաստել ամենապարարտ հողն ամեն իմաստով, վերջապես, նա, ով 2018 թվականին հայտարարում էր՝ կգա, ժողովրդի հետ կխոսի, միասին կորոշեն՝ ինչի շուրջ պետք է բանակցի, հիմա ասում է՝ ինչ ուզում, դա էլ բանակցում է ...

Կեղծ խաղաղասերներն ու զենքերից զարդ պատրաստողները պատահակա՞ն են հիմա էլ սուտ հայրենասիրության քարոզով զբաղաված, ինչպես հանուն ոչնչի են ամենը համարել, նույնն էլ հիմա է. շուտով պարգևավճարների ու շքեղ կյանքի ռեսուրս պետությունը կկոչեն հայրենիք ու կհանձնեն մեզ՝ էդպիսին է սրիկաների բնութագիրը։

Ալիևը հարցազրույց է տալիս, հղում է անում մեր սխալներին՝ բանակցությունները փակուղում են,《Արցախը Հայաստան է և վերջ》, տողատակում վերստին հասկացնում՝ Նիկոլի պայմանավորվածություններն իր այժմյան պահվածքի հետ չեն համապատասխանում, Արցախի՝ բանակցություններին մասնակից լինելու անհնարինությանը և կարծես միջազգային հանրությանն է հասկացնում՝ որ այլընտրանքը պատերազմն է, իհարկե, փորձելով իրենց կանխավ տեղակայել պաշտպանվողի դերում, ստացվում է՝ Նախագահ Քոչարյանի դեռ երեկվա գնահատականներն այսօր արդեն հաստատվում են՝ սրանք ոչ միայն չգիտեն ինչ անել, այլև չգիտեն՝ ինչ չանել, իսկ մենք ավելի քան երկու տարի գուժում ենք ...

Հիմա պետք է առավելագույնս զգոն լինել, թույլ չտալ ներքին որևէ էսկալացիա, միավորվել ու հեռացնելով սույն դավադիր իշխանությունը՝ ձեռնամուխ լինել պետության պաշտպանությանն. այս երկու առաջնահերթությունների շուրջ միավորման բոլոր խոչընդոտողները պետք է որակվեն բացառապես որպես սույն իշխանության սպասարկու և հանցակից։