Ամեն անգամ, Ռոբերտ Քոչարյանի հերթական հարցազրույցից հետո, ավելի ու ավելի լավ ես հասկանում` ինչու է Փաշինյանն այդպես հիվանդագին կերպով ատում երկրորդ նախագահին. ո՞րն է, էլի, Տեր-Պետրոսյանի «քանդուքարափ» արած երկիրը 10 տարում եթե ոչ 100 տոկոսով, ապա հիմնականում «շողուլի բերած» Քոչարյանի նկատմամբ այդ մարդու տածած անչափելի թշնամանքի և անհանդուրժողականության պատճառը։
Տեսակների կռիվ է։ Հետևողականորեն սխալվելու վճռականությունը` չսխալվելու վճռականության դեմ։ Պարտվելով` հաղթելու ակնհայտ կեղծ «գաղափարախոսությունը»` անգամ ամենածանր իրավիճակներում սթափ դատողությունը չկորցնելու, արդյունավետ լուծումներ գտնելու, ճիշտ քայլը ճիշտ ժամանակին անելով` հաղթելու հետևողանության դեմ։ Բանականությունը, լայնախոհությունը, հեռատեսությունը, սկզբունքայնությունը` անկանխատեսելիության, քաոսայնության, կոնֆլիկտայնության, կարճամտության, անհեռանկարայնության, խառնիփնթորության դեմ։
«Թյուրիմացաբար» պետության ղեկին հայտնված պուճուր մարդը սրա՛ համար է կենտրոնացել հե՛նց Քոչարյանի վրա, սրա՛ համար է բոլորին թողած` ընկել հենց նրա հետևից։
Տեսակների «անլուծելի հակամարտությունն» է պատճառը, որ «սխալը սխալի հետևից անելով»` քանդում է դատաիրավական համակարգը, ու չի հոգնում, ձևում, կարում է «Քոչարյանի վրայով», որ հանկարծ «չպլստա» իր հյուսած թավշյա չարդարադատության սարդոստայնից...
Տեսակների կռիվ է, ոչինչ չես կարող անել