Սորոսի գրասենյակը «թակարդն» էր, «ժողովրդավարությունը»՝ ձրի պանիրը
Խորհրդային Միության փլուզումից հետո Արևմուտքը շարունակեց պայքարը` ռուսական ազդեցությունը տարածաշրջանում թուլացնելու ուղղությամբ: Եվ թեև ռուս-ամերիկյան հարաբերություններում ավարտված սառը պատերազմը փոխարինվել էր դիվանագիտական խորամանկ քաղաքականությամբ` մերթ ընդ մերթ ընդմիջվող փոխադարձ կսմիթներով, գործի դրվեց հասարակական կազմակերպությունների ինստիտուտը:
Այսինքն, առաջին հայացքին անմեղ թվացող մի գործիքակազմ, ընդամենը հասարակական գործունեություն, որը որդեգրել էր ամենաբարի, ամենամաքուր և մարդկային կարգախոսները` «զերծ պահենք կանանց բռնությունից», «սևամորթների և սպիտակների իրավահավասարություն», «ամեն երեխա ունի կրթության իրավունք» և նման գեղեցիկ եզրույթներ, այնուամենայնիվ, կյանքը ցույց տվեց, որ ձրի պանիրը միայն թակարդում է լինում:
Այդ թակարդը տարիների ընթացքում կատարելագործվեց և դարձավ մի իսկական քայքայիչ միջազգային շարժում` սորոսիզացիա, որը ցեցի պես մտավ պետություններ, կոռուպցիայի դեմ պայքարի անվան տակ սկսեց իրագործել հակառուսական ծրագրեր, տարածել համասեռամոլություն, և ամեն տեղ սկսեց զրկել ազգերին իրենց ինքնությունից: Գունավոր հեղափոխությունների ճարտարապետ, ամերիկյան հրեա, միլիարդատեր Ջորջ Սորոսը փող չխնայեց` հետխորհրդային երկրների վիճակը քաոսի վերածելու, ամենուր իր մարդկանց նշանակելու համար: Վրաստանում` Սաակաշվիլի, Կիրգիզիայում` Ատամբաև, Ուկրաինայում` Պորոշենկո, Հայաստանում` Փաշինյան, Բելառուսում Լուկաշենկոն դեռ իր տեղում է:
Մարիոնետների իշխանությունն ամեն մի երկրում նախաձեռնում է նույն գործընթացը` հանում է մայրենի լեզվի դասաժամերը, ոտնահարում է կրոնն ու եկեղեցին, ավանդական ընտանիքը փոխարինում է նույնասեռ ամուսնություններով: Նրանք սարքում են երևակայական հակահերոսներ ու պայքարում դրանց դեմ, մինչդեռ իրականում իրենք են զբաղվում թալանով և կոռուպցիայով:
Այստեղ հարկ եմ համարում շեշտել, որ 1998-2008 թվականներին` Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանավարման ժամանակ, Սորոսի գրասենյակն այդքան ակտիվ աշխատանքներ չէր կարողանում կազմակերպել, քանի որ կար ազգային կառավարություն` հայրենասեր, պետականամետ, կայուն: Նույնիսկ եթե թերություններ էլ կային, բայց կային սկզբունքներ և սրբություններ, որոնք Քոչարյանի կադրերը երբեք չէին խախտի, դրանք էին` հայոց լեզուն, հայոց պատմությունը, հայ գրականությունը, հայ մշակույթը: Այսօր այդ ամենը վտանգված է` գործում է Սորոսի պլանը:
Սորոսի գրասենյակը «թակարդն» էր, «ժողովրդավարությունը»՝ ձրի պանիրը
Խորհրդային Միության փլուզումից հետո Արևմուտքը շարունակեց պայքարը` ռուսական ազդեցությունը տարածաշրջանում թուլացնելու ուղղությամբ: Եվ թեև ռուս-ամերիկյան հարաբերություններում ավարտված սառը պատերազմը փոխարինվել էր դիվանագիտական խորամանկ քաղաքականությամբ` մերթ ընդ մերթ ընդմիջվող փոխադարձ կսմիթներով, գործի դրվեց հասարակական կազմակերպությունների ինստիտուտը:
Այսինքն, առաջին հայացքին անմեղ թվացող մի գործիքակազմ, ընդամենը հասարակական գործունեություն, որը որդեգրել էր ամենաբարի, ամենամաքուր և մարդկային կարգախոսները` «զերծ պահենք կանանց բռնությունից», «սևամորթների և սպիտակների իրավահավասարություն», «ամեն երեխա ունի կրթության իրավունք» և նման գեղեցիկ եզրույթներ, այնուամենայնիվ, կյանքը ցույց տվեց, որ ձրի պանիրը միայն թակարդում է լինում:
Այդ թակարդը տարիների ընթացքում կատարելագործվեց և դարձավ մի իսկական քայքայիչ միջազգային շարժում` սորոսիզացիա, որը ցեցի պես մտավ պետություններ, կոռուպցիայի դեմ պայքարի անվան տակ սկսեց իրագործել հակառուսական ծրագրեր, տարածել համասեռամոլություն, և ամեն տեղ սկսեց զրկել ազգերին իրենց ինքնությունից: Գունավոր հեղափոխությունների ճարտարապետ, ամերիկյան հրեա, միլիարդատեր Ջորջ Սորոսը փող չխնայեց` հետխորհրդային երկրների վիճակը քաոսի վերածելու, ամենուր իր մարդկանց նշանակելու համար: Վրաստանում` Սաակաշվիլի, Կիրգիզիայում` Ատամբաև, Ուկրաինայում` Պորոշենկո, Հայաստանում` Փաշինյան, Բելառուսում Լուկաշենկոն դեռ իր տեղում է:
Մարիոնետների իշխանությունն ամեն մի երկրում նախաձեռնում է նույն գործընթացը` հանում է մայրենի լեզվի դասաժամերը, ոտնահարում է կրոնն ու եկեղեցին, ավանդական ընտանիքը փոխարինում է նույնասեռ ամուսնություններով: Նրանք սարքում են երևակայական հակահերոսներ ու պայքարում դրանց դեմ, մինչդեռ իրականում իրենք են զբաղվում թալանով և կոռուպցիայով:
Այստեղ հարկ եմ համարում շեշտել, որ 1998-2008 թվականներին` Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանավարման ժամանակ, Սորոսի գրասենյակն այդքան ակտիվ աշխատանքներ չէր կարողանում կազմակերպել, քանի որ կար ազգային կառավարություն` հայրենասեր, պետականամետ, կայուն: Նույնիսկ եթե թերություններ էլ կային, բայց կային սկզբունքներ և սրբություններ, որոնք Քոչարյանի կադրերը երբեք չէին խախտի, դրանք էին` հայոց լեզուն, հայոց պատմությունը, հայ գրականությունը, հայ մշակույթը:
Այսօր այդ ամենը վտանգված է` գործում է Սորոսի պլանը:
Անի Կարապետյանի ֆեյսբուքյան էջից