Երևանի ոչ բարով, բայց՝ «կարգին» քաղաքապետի գործունեության նախորդ շրջանից հայտնի սքեթչներից մեկում Մարալիկի անունն էր շոշափվում: Ենթատեքստը, որ փոքր տեղ է, էլի այդ Մարալիկը:

Չէ, հասկանալի է, որ Մարալիկը նույնիսկ Հայաստանի չափանիշներով մեգապոլիս չէ: Բայց այդ փոքր քաղաքում բավականին մեծ խնդիրներ են բացահայտվում, որոնք ցույց են տալիս նաև, թե «ժողովրդակա՜ն», «ժողովրդասե՜ր», «բոլորի առաջ խոնարհվո՜ղ», «բոլորով հպարտացո՜ղ», մի խոսքով՝ «դմփ-դմփ-հու» իշխանությունը ինչպես է իրականում վերաբերվում միանգամայն կոնկրետ և հողեղեն խնդիրներին, որոնք ուղղակիորեն առնչվում են իշխանական շիրայածոր կեղծավորության օբյեկտի վերածված ժողովրդի կյանքին, հոգսերին, ապրուստին:

Մարալիկում, այսպիսով, օգոստոսի 21-ի լուսաշող օրով ծննդատան աշխատակիցները բողաքի ցույցի էին ելել: Պատճա՞ռը: Այն խիստ կենցաղային է. մարդիկ՝ Մարալիկի ծննդատան աշխատակիցները 7 ամիս աշխատավարձ չեն ստացել: Յո՜թ ամիս, Կա՛ռլ, կներեք, անշուշտ, Պողոս պիտի ասեի...

Տրամաբանական է, որ 7 ամիս սուսուփուս չեն նստել: Բայց փաստ է, որ ավելի քան կես տարի նրանց հարցը չի լուծվել:

Գիտեք, մի որոշ ժամանակ սրանից առաջ, առողջապահության նախարարը «սրբազան պատերազմի» ելավ մարզային, փոքր քաղաքների և ավանների ծննդատների և բուժկենտրոնների մանկաբարձական բաժանմունքների դեմ: Մարալիկում ցույցով-բողոքով, կռվով-դավով կարծես թե հասան այն բանին, որ մանկաբարձագինեկոլոգիական բաժանմունքը շարունակի գործել:

«Մարալիկի առողջության կենտրոն» ՓԲԸ տնօրենի պաշտոնակատար Անուշ Հովսեփյանը panorama.am-ին ասել է, որ 2019 թվականին մերժվել է մանկաբարձագինեկոլոգիական բաժանմունքի պետպատվերի հայտը: Հետո «պետական այրերը» եկել են, ասել՝ վերազինեք, հետո ուսումնասիրել են, բայց բաժանմունքին կարգ չեն շնորհել: Հետո... սկսվել է կորոնավարակը, ու նախարարությունից պատասխանել են, որ դրա պատճառով՝ ուսումնասիրություն իրագործելու համար հանձնախումբ չունեն:

Մի խոսքով, ստեղծվել է իրավիճակ, որի պայմաններում տվյալ բուժկենտրոնի 13 աշխատակցի վերաբերյալ կոնկրետ իրավական ակտ չկա. նրանք համարվում են աշխատող, աշխատանքի մեջ գտնվող, բայց աշխատավարձ չեն ստանում ու նրանց նկատմամբ աշխատավարձային պարտք է կուտակվում: Արդեն մի 10-11 միլիոն դրամ կուտակվել է (միջինը, յուրաքանչյուր աշխատողին ամիսը՝ 130 հազար դրամի կարգի): Չէ, հասկանալի է, որ ամեն ամիս առնվազն 1 միլիոն ստացող նախարարների ու պաշտոնյաների համար դա «թիվ» չէ, բայց... ամեն դեպքում:

Մարալիկի առողջության կենտրոնում անհանգստանում են, որ այդ պարտքը կարող է հետագայում դիտարկվել պատրվակ, որ իրենց ճանաչեն սնանկ ու ընդհանրապես լուծարեն:

Չէ, դուք հասկանո՞ւմ եք, թե ինչ է կատարվել, ըստ էության: Մի խումբ բժիշկներ, մանկաբարձներ՝ նույն համայնքի շահագրգիռ բնակիչների աջակցությամբ իրենց բողոքի ձայնն են բարձրացրել, պահանջ են դրել, որ իրենց քաղաքի ծննդատունը, որն, ի դեպ, սպասարկում էր նաև շրջակա ոչ քիչ թվով համայնքների բնակչությանը, չփակվի:

Մի կերպ, մի կերպ նրանց պահանջը կարծես թե՝ հարգվել է: Բայց հիմա էլ, «ա՜խ, այդպե՜ս ուրեմն, դե՝ դուք ձեր հալը դեռ կտեսնեք» տարբերակով, բյուրոկրատական տարբեր «ֆռիկներ» գործադրելով, այժմ մարալիկցիներից յուրովի «վրեժ են լուծում»: Հապա ուրիշ ինչո՞վ բացատրել այն, որ 7 ամիս շարունակ մարդկանց շատ կոնկրետ հարցերին լուծում չի տրվել, որոշակիություն չի մտցվել, համապատասխան որոշումներ չեն ընդունվել, որ եթե փակվո՞ւմ է բաժանմունքը՝ փակվի, մարդիկ իրենց գլխի ճարը տեսնեն, եթե չի՞ փակվում՝ մարդիկ աշխատեն ու աշխատավարձ ստանան:

Իսկ այսպես, բանը կարող է հասնել նրան, որ լուծարման ռեալ սպառնալիքի կամ հավանականության առջև հայտնվի հիշյալ բուժհաստատությունը:

Երբ «պոպուլիստական» սիլի-բիլի թեփը թափում ես մի կողմ, տակից շատ պարզ երևում է, թե իրականում կամ խորքում ինչպես է «սիրելի կառավարությունը»՝ «ոտնապաչվելի» վարչապետի գլխավորությամբ, զբաղվում ժողովրդի իրական խնդիրներով ու հոգսերով:

Կորոնավարակից երկրում ընդհանուր առմամբ ավելի քան 1000 մարդ է մահացել, իսկ վարչապետն ու առողջապահության նախարարը կառավարության նիստում անհամ կատակներ են անում, թե՝ կուզեի՞ք ֆինանսների նախարար լինել...

Առանձնատնաշեննե՜ր:

Արմեն Հակոբյան