Տանտերը՝ Նավասարդ Սիմոնյանը, վշտացած է, բայց չի շտապում վերականգնել տունը։ Հասկանալի է՝ կրակոցները շարունակվում են։ Ասում է՝ կսպասի մի քանի օր, մեկ էլ տեսար՝ էլի ինչ-որ բան ընկավ գլխին։ Սա արդեն նրա երկրորդ տունն է, առաջինն այրվել է 1994թ.-ին։

Ամենաշատը նրան վշտացնում է այն, որ իրավիճակի սրման պատճառով չի կարողանում հանդիպել թոռանը։

12 տարի ինքը ծառայել է սահմանին, իսկ ընտանիքն ապրել է տնակում, վերջապես տուն են գնել, և հիմա ամեն ինչ նորից է սկսվում։ Եվ բանը փողը չէ, ուղղակի թևաթափ են լինում։ Ահա, ուզում էր կրտսեր որդուն ամուսնացնել՝ արդեն 30 տարեկան է։ Տղան էլ ասում է․ «Ամուսնանամ, կնոջս ո՞ւր բերեմ, կրակոցների տա՞կ»։

«Ապրել ենք ուզում, բայց չեն թողնում»,-կրկնում են շուրջը հավաքված տարիքով գյուղացիները։

Կյանքն այս գյուղում քաղցր չէ։ Մանկուց ցնցվում են հանկարծակի կրակոցներից։

Եվ մանկուց էլ սուլոցի ձայնից կարող են որոշել, թե ինչ զենքից են իրենց վրա կրակում։ Այդ ձայները տարբերում են բոլորը, անգամ փոքրիկ աղջիկները։

Այգեպար գյուղում, որը գտնվում է հակառակորդի դիրքերից մի քանի հարյուր մետր հեռավորության վրա, ականանետերից և հրանոթներից գնդակոծության հետևանքով մոտ 10 տուն է տուժել: Նախքան հարվածները կսկսվեին, մարդիկ հասցրել են թաքնվել հատուկ ապաստարաններում։ Նրանք դեռ վախենում են թողնել ապաստարաններն ու տուն վերադառնալ։

«Գիժ կամ անխելք պիտի լինես, որ չվախենաս։ Երեխաների համար ենք վախենում։ Բայց սովոր ենք, հենց գնդակոծությունն ուժեղանում է, իջնում ենք նկուղներ։ Մի քանի օր առավոտից երեկո չենք կարողանում դուրս գալ, որ գոնե մի բան ուտենք»,-ասում է գյուղի բնակչուհին։

Գյուղի մեկ այլ բնակիչ՝ Մխիթար Սամսոնյանը, հրաշքով է փրկվել իր մեքենայի կողքին տեղի ունեցած պայթյունից։ Կադրերում երևում է, որ մեքենան կարգին վնասվել է։

Մեկ այլ գյուղի՝ Արծվաբերդի շատ ծնողներ իրենց անչափահաս երեխաներին ուղարկել են քաղաքներում կամ սահմանից հեռու գյուղերում բնակվող ազգականների մոտ։

«Ամբողջ գիշեր գլխներիս վերևում կրակոցներ են, երեխաները վախենում են, չեն քնում, ինչ արած։ Չնայած գյուղի վրա չեն կրակել, մի քանի արկ ընկել է շրջակայքում»,-պատմեց գյուղի բնակչուհի Աստղիկը։

Գյուղի բնակիչները չեն կարողանում դաշտ դուրս գնալ, որ մշակեն խաղողի վազերը։ ՈՒԱԶ-ով դաշտ դուրս եկած համարձակները գնդակոծության տակ են ընկել, բայց հասցրել են վերադառնալ։

Մի քանի արկ էլ Բերդ քաղաքի շրջակայքում է ընկել։ Կյանքը սովորականի պես է ընթանում։ Չնայած բնակիչների մի մասը տնից դուրս չի գալիս, իսկ շատ խանութներ փակ են, սակայն քաղաքում իրավիճակը շատ ավելի հանգիստ է։

Այս ընթացքում Բերդ են ժամանել կամավորական «Արծիվ-30» մահապարտների ջոկատի անդամները։ Բանակն առայժմ նրանց օգնության կարիքը չի զգում, բայց նրանք ամեն պահի պատրաստ են աջակցել։

Հուլիսի 16-ի գիշերը ադրբեջանական զինուժը անհաջող դիվերսիայից հետո վերսկսել է Մովսես և Այգեպար գյուղերի հրետակոծությունը: Թե ինչ իրավիճակ է հիմա այնտեղ՝ դեռևս հայտնի չէ։

Աղբյուրը՝ armeniasputnik.am