Այս անձնավորությանը ուզել եմ անդրադառնալ ՇԱՏ վաղուց: Ընկերներս ամեն անգամ ձեռքս բռնել են` չեն թողել, ասելով թե` մարդ է, գործիչ է, երևի սխալվել է, երևի մի օր խելքի կգա:

Բայց նա` Մարուքյան Էդմոնը, այդպես էլ խելքի չեկավ, ընդհակառակը` գնալով վերացավ որպես քաղաքական պոպուլյացիա և կողքից ծիլեր տվեց որպես քաղաքական դանդուռ:

Ընտանի գործիչների ձեռնասուն տեսակի ներկայացուցիչ` նա մնաց մշտապես խաչմերուկում կանգնած /նստած, պպզած/, չունենալով դիրքորոշում, սկզբունք և ողնաշար: Այսօր Մարուքյանը խոսում է ՆԱԽԿԻՆՆԵՐ և ԹԱԼԱՆ բառերը միմյանց կապելով` բայց չի խոսում այն մասին, որ իր ամբողջ քաղաքական կենսագրության վրա կախված է եղել ԳՐՊԱՆԱՅԻՆ և ՊՐՈՅԵԿՏ բառերը:

Պարոն Մարուքյան, գիտեք, թե ով է իսկական տղամարդը: Տղամարդը նա է, ով տեսնելով հայրենիքի և Սահմանադրության հանդեպ կատարվող ոտնձգությունները` վեր է կանգնում իր անձնական համակրանք-հակակրանքից: Նույնսիկ եթե Դուք չէիք սիրում Ռոբերտ Քոչարյանին, դա Ձեզ բարոյական իրավունք չէր տալիս կանգնել պետականաքանդ «հեղափոխական» խունտայի կողքին և գլխատել Սահմանադրական դատարանը:

Բայց դե, տղամարդ դառնալը Ձեզ չի սպառնում, և քաղաքականությունն էլ ամենևին Ձեր ոլորտը չէ` ի դեպ: Երբ ամեն ինչ խաղաղվի, ԼՀԿ-ն մնալու է իրադարձությունների հեռավոր լուսանցքում:

Նարե Գրիգորյանի ֆեյսբուքյան էջից