Արսեն Թորոսյանը գրում է, ես՝ որպես քաղաքացի, պատասխանում եմ`«Մեզ անհրաժեշտ է գիտակցված լոքդաուն՝ պարտադրվածի փոխարեն»։

Երբ մեզ անհրաժեշտ էր կազմակերպված լոքդաուն, դուք դեռ քարոզարշավ էիք անում ու Իտալիայից ու Իրանից եկողներին հանգիստ ընդունում ու տուն ճանապարհում:

«Բոլորս պետք է սահմանափակենք մեր ոչ կենսական շփումները, շարժումները, այցերը, միջոցառումները, հանդիպումները: Պետք է մնանք տանը ինչքան հնարավոր է շատ»։

Այս ամենը դուք պիտի կազմակերպեիք գոնե մարտի 15-ից, բայց ԿԱԶՄԱԿԵՐՊԵԻՔ, այլ ոչ հայտարարեիք ԱԴ ու անգործության մատնվեիք:

«Շաբաթ-կիրակի օրերին նույնպես պետք է մնալ տանը, չգնալ հյուր, ցերեկույթների, երեկույթների, մեր հարազատների հետ բնության գրկում պիկնիկների»։

Դուք պետք է կազմակերպեիք ախտահանման գործընթացը ողջ երկրում, ամեն քաղաքում, ամեն համայնքում, ամեն փողոցում ու բակում, ամեն շենքում:

«Պետք է դադարեցնել խմբակային կամ նույնիսկ անհատական այցերը տարատեսակ տեսարժան վայրեր, հիմա դրա ժամանակը չէ»։

Պետք է դադարեցնեիք մի օր ասել վտանգավոր վիրուս չի, մյուս օրը վտանգավորա, մի օր դիմակը չի պաշտպանում, մյուս օրը պաշտպանումա, մի օր հեսա սաղիդ կվարակեմ, մյուս օրը պինցետով կհանենք և այլ և այլ։

«Պետք է դադարեցնել նշել տարբեր ուրախ առիթներ՝ երեխայի ծնունդ, ծննդյան արարողություններ, ամուսնության տարեդարձեր և այլն, այդ թվում ձեր իսկ տներում»։

Պետք է դադարեցնեիք ծաղրել Վրաստանին հակահամաճարագային միջոցառումները և ուղղակի, тупо, կրկնեիք այն, ինչ նրանք են անում:

«Սգո միջոցառումներին մասնակցությունը պետք է առավելագույնս սահմանափակել, պրակտիկորեն դադարեցնել։ Հեռախոսով ասված ցավակցությունը այս համաճարակային վիճակում ավելի արժեքավոր պետք է դիտվի, քան անձամբը»։

Պետք է բոլոր մարզերը փակեիք լոքդաունի ժամանակ, այլ ոչ սպասել, տեսնել՝ որտեղ հիվանդանալու դեպքեր կան, գալ, հավաքել, տանել ու վերջ։

«Երեկոյան նույնպես պետք է մնալ տանը, չիջնել բակ, չշփվել հարևանների հետ։ Պարզապես պետք է չշփվել, չհանդիպել, իրարից հեռու մնալ, միասին սուրճ չխմել և այլն»։

Պետք է ապահովեիք երկիրը թեսթերի սքրինինգային քանակով, այլ ոչ օրը միջինը 800-1000 թեսթ անել, ու անկախ դեպքերի քանակից:

«Երեխաներին, ինչքան էլ դժվար է, պետք է պահել տանը, ինչքան հնարավոր է շատ ու երկար։ Պետք է այլ զբաղմունք մտածել երեխաների համար, որ նրանք չգնան բակում խաղալու»։

Պետք է բժիշկների համար ՀՈւՆՎԱՐԻՑ, երբ ստացաք ԱՀԿ ահազանգը, կազմակերպեիք դասընթացներ համաճարակի ընդհանուր պայմանների պահպանման վերաբերյալ, նախապատրաստեիք հատուկ համազգեստերի պահոց ու նույնը ոչ միայն հիվանդանոցների այլ առաջինը պոլիկլինիկաների ու բուժկետերի համար:

«Մի այցելեք ձեր հարազատներին, եթե կենսական անհրաժեշտություն չկա, առժամանակ շփվեք հեռավար կապի միջոցներով։ Այդ զոհողությունը պետք է հենց նրանց կյանքը փրկելու համար»։

Նույն մարտից, երբ եղավ պաշտոնական առաջին դեպքը, դուք պետք է փակեիք օդային ու ճանապարհային հաղորդակցությունը դեպի երկիր և երկիր վերադարձող քաղաքացիներին տեղակայեիք մեկուսարաններում:

«Դադարեցրեք սրճարան-ռեստորանային այցելությունները, դա միակ տեղն է, որտեղ հնարավոր է լինել առանց դիմակի և վարակել միմյանց։ Եթե սնունդ եք ուզում ընդունել հենց այդ ռեստորանից, պատվիրեք այն և միայնակ սնվեք»։

Այ էս մեկը Ավինյանին ու Բադասյանին ասեք:

«Դուրս մի եկեք երեկոյան զբոսանքների։ Պետք է կարողանանք դիմանալ այդ գայթակղությանը և կարևոր պահանջին մինչև իրավիճակի լավացումը»։

Դուք պարտավոր էիք լոքդաունից անցումը չսկսել ֆաբրիկաներից, որտեղ մարդկանց մեծ կուտակում է, իսկ սկսելուց պարտադիր թեսթավորեիք, մեկուսացնեիք 14 օրով բոլորին, նոր թույլ տայիք աշխատանքի անցնել:

«Մնացած բոլոր դեպքերում պետք է ճիշտ կրել դիմակ, պահպանել 1.5-2մ հեռավորություն, հաճախ ախտահանել ձեռքերը»։

Մնացածը, երբ ժողովուրդը տեսներ այս լրջությունը, ամենայն հավանականությամ ինքն էլ լուրջ կվերաբերվեր։

«Այս իրավիճակից դուրս գալու այլ ելք չկա։ ՊԱՐԶԱՊԵՍ ՉԿԱ…»

Այս իրավիճակից ելնելու ելքը ձեր ապիկար կառավարության հրաժակականն է:

Քրիստինա Նազարյանի ֆեյսբուքյան էջից