Ես արդեն համոզվում եմ, որ Սահմանադրությունը, օրենքները ում ինչպես պետք է, ինչպես հարմար է, ինչպես ձեռնտու է, այնպես էլ մեկնաբանում ու կիրառում է:

Օրենքները վերջերս դարձել են պլաստիլին, կավանյութ, որից մանուկներն ինչ ուզում «կերտում են»...

Այդ դեպքում ու՞մ են պետք այս «խուճուճմուճուճ» բազմահատոր օրենքները, Ազգային ժողովներն իրենց ձևական ու կանխորոշված, միաձայն ու միայնակ քննարկումներով, դատարաններն ու իրավապահները, որոնց մեկ կենտրոնից ղեկավարելու մենաշնորհի և իրավունքի պայքարն է գնում՝ ամեն գնով, նույնիսկ կորոնավիրուսի վտանգն անտեսելու, հետո շահարկման, մարդկանց մահվան, ճնշումների ու կորոնավիրուսի դիկտատուրայի հաստատմամբ:

Փաստորեն ստացվում է, որ ում ինչպես պետք է, այնպես էլ անում է և ուժն է ծնում իրավունքը՝ բազմաքանակ կամակատար ոստիկաններով և ողջ իրավապահ համակարգով...

Հայաստանում հերթական անգամ հիպնոսացած և անուղեղ բիոզանգվածը «կերավ կուտն» ու համոզվեց, որ մածունը սև է, իսկ արեգակը ծագում է Արևմուտքից և մայր մտնում Արևելքում՝ ինչպես կասի կամ կցանկանա Բենամուկին:

Ռոբերտ Մելքոնյանի ֆեյսբուքյան էջից