Երբ ժողովուրդը վստահում էր Փաշինյանին, նա ինչ ուզում, անում էր, ու ինչ ուզում էր՝ ժողովուրդն էր նրա համար անում, նաև ընդդիմախոսներին լռեցնում, թե՝ թողեք աշխատեն։ Ու եթե այդ ժամանակ ողջ ընդդիմադիր դաշտը համախմբվեր, միևնույն է՝ սոցիալական բազա չէր ունենա՝ ո՛չ Փաշինյանին պաշտոնանկ անելու, ո՛չ էլ իշխանության գալու։ Իսկ այսօր, եթե Փաշինյանը բոլոր ընդդիմադիներին ձերբակալի ու սեփական ընդդիմությունը ստեղծի, միևնույն է՝ հասարակության շահերը չի կարող սպասարկել, քանի որ ժողովուրդը գտնվում է օրհասական վիճակում ու խոսքերով չես կերակրի, եթե անգամ դրանք համով ստեր են։

Ընդդիմությունը չի հրահրում անկարգություններ, այլ փորձում է կանոնակարգել անկանխատեսելի ու անկառավարելի զարգացումները, ինչն անխուսափելի է, քանի որ Փաշինյանի կառվարությունը ոչ ցանկություն ունի, ոչ էլ հնարավորություն՝ իրավիճակը բարելավելու։ Վարչապետն անհուսալի գործընկեր է արտաքին աշխարհի համար, անհուսալի ղեկավար՝ երկրի ներսում ցանկացած գործարարի ու ներդրողի համար, այդ ինչի՞ հաշվին է տնտեսությունը զարգանալու, հանրության սոցիալ-տնտեսական վիճակը բարելավվելու։ Կորոնավիրուսով պայմանավորված օբյեկտիվ համաշխարհային դժվարություններին գումարվել է ներպետական սուբյեկտիվ ձախողումները, այդ պարագայում, եթե անգամ ընդդիմության շրջանում մեղավորներ գտնվեն, դրանց մի մասին կալանավորեն, մյուսներին լռեցնեն, ողջ ժողովրդին ինչպե՞ս են լռեցնելու։

Եթե քաղաքական ընդդիմախոսներդ չեն ցանկանում անել հակասահմանադրական քայլեր ու պայքարում են բացառապես օրենքի շրջանակներում, իսկ իշխանությունները մտադիր են նրանց դեմ ուժ կիրառել՝ պետության անունից, իսկ հանրությունը հասկանում է, որ դա հաշվեհարդար է, ապա ազդեցությունը ծնում է հակազդեցություն, և կգտնվի այն ուժը, որն օրենքի անունից հակաօրինական ուժ կիրառող իշխանության դեմ կհանի զորք՝ անօրենք ուժ կիրառելով, բայց բարոյական տեսանկյունից գործելով միանգամայն օրինական։ Չմոռանանք, որ կռվող տղերքի պակաս չունենք, բացի այդ պատերազմական երկրում ապօրինի զենքի պակաս էլ չկա, ու անթաքույց զենքի դիմող քաղաքական գործիչների պակաս էլ կարծես չի զգացվում։

Կար մի պահ, որ հեղափոխական իշխանություններն էին կանխարգելիչ դեր խաղում, որպեսզի արյուն ուզող ժողովրդի կամքն արտահայտող հրացանավոր մարդիկ իշխանությունը չփորձեն վերցնել ու ժողովրդի անունից հաշվեհարդար տեսնել ում հետ կամենան։ Իսկ այսօր ընդդիմադիր քաղաքական դեմքերը, իրենց ուժերի հետ միասին, այն զսպաշապիկն են, որ հրացանավոր մարդիկ հասարակական աջակցություն չվայելեն։

Եթե իշխանությունները խաղից հանեն ընդդիմադիր լիդերներին, կստանան ահաբեկչական ակտեր, քանի որ հիմա էլ կասեն՝ այս իշխանություններից օրինական ճանապարհով ազատվել չի լինի, չտեսա՞ք, թե ընդդիմության հետ ինչպես վարվեցին։ Իրականում հրացանավոր մարդիկ ուրախ են, որ օրինապաշտ ընդդիմությունը ջախջախվի, ու իրենք փրկիչի կերպարով ասպարեզ մտնեն, ու երեսպաշտորեն պաշտպանեն ջախջախված ընդդիմության առաջնորդներին։

Եթե Փաշինյանն արգելում է, որ ընդդիմությունը զանգվածային միջոցառումներ իրականացնի, դրանով ինքն էլ է զրկվում իր կարևոր «զենքից», որ կամակորների ու ըմբոստների դեմ ժողովրդի «բանակն» ուղարկի։ Եթե օրենքի անունից դիմի տեռորի, ապա ասպարեզ կբերի տեռորիստներին։

Փաշինյանն իրականում ցանկանում է կոնոնավիրուսի առիթն օգտագործել, որպեսզի ամրապնդի իր դիրքերը, բայց համավարակի պարագայում այնքան ապաշնորհ գտնվեցին՝ ինքն ու իր կառավարությունը, որ դա էլ աշխատեց նրա դեմ։ Փաշինյանի գավառական հնարքներն արդեն արդյունք չեն տալիս, ընդդիմադիր ժամանակվա դեստրուկտիվիզմն էլ արդեն կործանարար է գործադիր իշխանության ղեկավարի համար։ Այս իրավիճակում Փաշինյանին միայն հրաշքը կփրկի, բայց հրաշքն էլ է ախր պրագմատիկ՝ փրկի Փաշինյանին, որ ի՞նչ անի, մի որոշ ժամանակ աթոռը պահելը համարենք փրկությո՞ւն։