«Հայաստանի ոչ մի ղեկավար այդքան հաճախ Ղարաբաղի հարցի վերաբերյալ դիրքորոշում չի հայտնել, ինչքան ես եմ հայտնել, ոչ մի ղեկավար հրապարակային ու թափանցիկ չի եղել այնքան, ինչքան ես եմ եղել:

Մեր դիրքորոշումը գոյություն ունի` անկախ նրանից, թե աշխարհում էլ ուրիշ ինչ դիրքորոշումներ գոյություն ունեն»,- ասել է Նիկոլ Փաշինյանը:

Ուրեմ, Հայաստանի ոչ մի ղեկավար այդքան հաճախ կարծիք չի փոխել Արցախի վերաբերյալ:

2018 մայիսի 8-ին ասեց որ հեղափոխության արդյունքն է դռնալու Արցախի անկախության ճանաչումը:

Ընտրվելուց հետո, որ Արցախը իրեն չի ընտրել, մանդատ չի տվել ու Փաշինյանը չի կարող բանակցել Արցախի անունից:

Հետո արդեն հայտարարեց, որ «պատրաստ» է, կարող է բանակցել:

Հետո հայտարարեց, որ Արցախը Հայաստան է «և վերջ»:

Հետո ասաց, որ այդ հարցի շուրջ մենք հանրային «դիսկուրս» չենք ունեցել ու չենք ասել «կգնաս» հարցը «սենց կլուծես»:

Հետո ասեց որ Ագոռան է որոշելու ու ոչ մի բան թաքուն չի արվելու:

Հետո ասեց որ բանակցություններ չկան:

Հետո ասեց բանակցություններ չեն, «քննակումներ» են:

Հետո ասեց, որ «իրենք»( ըստ ամենայնի` իրենց քայլը) ունեն իրենց դիրքորոշումը այդ հարցում:

Հետո ասեց, որ հարցի լուծումը պիտի ընդունելի լինի նաև Ադրբեջանի ժողովուրդի համար:

Հետո ասեց` նախկին կառավարությունը «փաստաթուղթ» է թողել:

Հետո ասեց փաստաթուղթ չկա, քննարկումա միայն:

Հետո Մնացականյանի բերանով ասաց բանակցում ենք:

Իսկ հետո Լավրովը ասաց բանակցում են տարածքներ` դեբլոկադայի դեմ հարցով:

Հիմա Փաշինյանը, որն այդպես էլ չարձագանքեց Լավրովի հայտարարության արդյունքում կայացած հանրության դիսկուրսին, ասում է թափանցիկ եմ:

Դա նման է նրան որ ասում էր կոմունալները մի մուծեք` հետո ասեց 3 օրում մուծեք, թե չէ կանջատենք գազն ու լույսը:

«Մեր դիրքորոշումը գոյություն ունի` անկախ նրանից, թե աշխարհում էլ ուրիշ ինչ դիրքորոշումներ գոյություն ունեն»

Այո` ունի, ձեր անպատասխանատու դիրքորոշումը` դիրքորոշում չունենալն է:

Քրիստինե Նազարյանի ֆեյսբուքյան էջից