Իհարկե, չկա մի իշխանություն աշխարհում, որին հաճելի լինեն քննադատությունները: Այնուամենայնիվ, քննադատությունը կառավարման այն գործիքն է, որը մաքրագրում է քաղաքական որոշումները, շտկում է կառավարման թերությունները, այլընտրանքներ ու նորամուծություններ է առաջադրում, հանրային դիսկուրս է ձևավորում և հավասարակշռում է հանրային կյանքը:

Փաշինյանի իշխանության տարբեր ներկայացուցիչներ հաճախ են խոսում ընդդիմության և լրատվամիջոցների կողմից իրենց ուղղված քննադատություններից՝ նրանց անվանելով ծախու, ուղղորդված կամ իրենց սևացնելու միտումնավոր նպատակ ունեցողներ:

Մի պահ պատկերացրեք՝ չկա քննադատություն: Հանրապետականը, Դաշնակցությունը, Բարգավաճ Հայաստանը, Լուսավոր Հայաստանը, ընդդիամադիր դաշտի նորաստեղծ մյուս կուսակցությունները պատկերացրեք՝ ոչինչ չեն խոսում: Ընդհակառակը, պատկերացրեք՝ նույնիսկ սաղմոսներ են հյուսում և գովերգում Նիկոլ Փաշինյանին և մյուսներին:

Ենթադրենք նաև՝ ընդդիմության խոսքին տեղ տվող հեռուստաընկերություններն ու կայքերը իշխանության դիրքորոշումներից զատ, հարթակ չեն տրամադրում ընդդիմադիր խոսքին և սկսում են առավոտից երեկո գովերգել միայն Փաշինյանին ու նրա աստվածատուր տաղանդավորներին: Այնպես, ինչպես դա անում են պետական միջոցներով և օտարերկրյա փողերով ապրող հեռուստաընկերություններն ու լրատվական կայքերը, որոնք մեծ հաշվով անտեսել են (չնչին անդրադարձներով) ընդդիմությանը և լծված են Նիկոլ Փաշինյանին գովերգելու և անցյալը սևացնելու սրբազան գործին: Ընդ որում, ընդդիմության խոսքին քիչ թե շատ տեղ տվող լրատվամիջոցների տեղեկատվական ծավալի մեծ մասը բաժին է ընկնում հենց իշխանության գործունեության լուսաբանմանը:

Այս ամենին պետք է ավելացնենք տասնյակ հազարավոր ֆեյքային բազայի ամենօրյա աջակցությունը, որոնք նպատակ ունեն սևացնել, հայհոյանքի ու անեծքների արժանացնել ընդդիմությանը՝ մատաղ լինելով Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա երևելիների ”քրտնաջան աշխատանքին”:

Հիմա հարց: Քննադատության իսպառ բացակայությունը և զոմբիացված լրատվությունը բերելո՞ւ է արդյոք լավ կառավարմանը, նոր աշխատատեղերի բացմանը, նոր ներդրումների ներգրավմանը, անվտանգության մակարդակի ավելացմանը, կոռուպցիայի կանխարգելմանը, դատական համակարգի առողջացմանը, սոցիալական նվազագույն ապահովմանը, վիրուսների դեմ պայքարի արդյունավետությանը, արտաքին քաղաքականության զարգացմանը, արցախյան հարցի նպաստավոր կարգավորմանը, անվտանգության մակարդակի բարձրացմանը:

Իհարկե ոչ: Ոչ մի ողջամիտ քաղաքական գործիչ չի ասի, “…ինձ մի քննադատեք, որպեսզի ավելի լավ աշխատեմ ”: Սա, թույլ տվեք ասել՝ մանկամտություն է:

Հետևաբար, նույնիսկ լրատվական դաշտում ունեցած խոշոր աջակցության պայմաններում՝ մեր իշխանությունները ինչպես երևում է՝ վախենում են քննադատական խոսքից: Իսկ ինչո՞ւ: Պատասխանը առավել քան պարզ է: Որովհետև քննադատությունները ոչ թե ռազմավարական կամ մարտավարական ծրագրերին, կամ ինչ-որ բան անելուն են վերաբերում՝ այլ ընդհակառակը:

Քննադատության է ենթարկվում կառավարական սուտը, կեղծիքը, ուշացած քայլերը, ռեսուրսների սխալ տնօրինումը, մի շարք ոլորտներում անհեռանկար քաղաքականությունը, օրեցօր անկում ապրող հասարակական սպասելիքները, իշխանության ներկայացուցիչների վուլգար ու անպատասխանատու հայտարարությունները, դիլետանտ վերաբերմունքը: Քննատավում է ամեն բան նախկին իշխանությունների վրա բարդելու արատավոր պրակտիկան, Ռոբերտ Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի դեմ ծավալված անհիմն դատավարությունները, քաղաքական սպառնալիքները և այլն:

Շուտով լրանում է ձեր բացարձակ իշխանության երկու տարին: Ցույց տվեք մի լավ բան, մի հաջողված ձեռնարկ, մի օգտակար ծրագիր, որը քննադատության է ենթարկվել կամ աջակցության չի արժանացել ընդդիմության կողմից:

Այնպես, որ հարգելիներս մի վախեցեք քննադատություններից, եթե դուք վստահ եք ձեր արդարության, ազնվության ու պրոֆեսիոնալիզմի մեջ: Եթե խելացի ու շրջահայաց գտնվեք, նույնիսկ կարող եք այն ընդունել որպես նվեր, ձրի խորհուրդ, օգտվել ընդդիմադիր խոսքից ու դրանից շահած դուրս կգա մեր երկիրը:

Ու միշտ հիշեք՝ սուրբ տեղը դատարկ չի մնում: Եթե մենք չքննադատենք, վաղը ձեր իշխանական արհեստածին հավաքագրված շարքերը ինքնուրույն են քանդվելու՝ հենց ներքին քննադատությունների ու անհամաձայնությունների պատճառով: Վերջերս պարզել եմ, որ ձեր ներսում էլ կան խելոք մարդիկ, ովքեր հասկանում են, որ Նիկոլ Փաշինյանն ու իր թիմը սխալ ու անհեռանկար ճանապարհի վրա են: Եթե այսօր ընդդիմությունից եք վախենում, ապա վաղը հենց ձեր միջի շրջահայացներն են ձեզ գետնովը տալու:

Հ.Գ. Խնդրում եմ ընդունել ի գիտություն, որ սա քննադատություն չէր, այլ դիտարկում:

Արտակ Զաքարյանի ֆեյսբուքյան էջից