Մշակութային լրատվության մեջ կարդացի, որ աշխարհում կտրուկ աճել է դասական գրականության պահանջարկը:

Այսօր ամենաշատը մեջբերվում է Սառա Թիսդեյլի բանաստեղծությունը, որն ավելի շատ հայտնի է Բրեդբերիի «Մեղմ անձրև կլինի» պատմվածքի շնորհիվ:

Ափսոս հայերեն թարգմանություն չկա.

Будет ласковый дождь, будет запах земли
Щебет юрких стрижей от зари до зари

И ни птица ни ива слезы не прольет
Если сгинет с земли человеческий род
И весна, и весна встретит новый рассвет
Не заметив, что нас уже нет
1920թ

Մենք հակառակը պիտի, որ Չարենցի Ars poetika-ի այս հատվածը ամենաշատը հիշեինք.

Ո՛չ մի ձագ, ոչ մի ձագ ձվի կեղևից
Չի բաժանվում ողբով։
Ողբով չի՛ բաժանվում արյունը վարակից։
Այլ — պայքարով միայն։
Այդպես էլ քանա՛կն է ահա՛ փոխվում որակի,

Այդպես էլ ե՛րգն է դառնում կարմի՛ր բողբոջ։—
1929 թ

Կարդացեք պոեզիա: Պոետները տարօրինակորեն միշտ կանխազգում են:

Արա Գալոյանի ֆեյսբուքյան էջից