Նկատեցի՞ք` ինչպես ցրեց Նիկոլ Պոռոտախոսը «գրիչի» թեման` սկսելով «Բարձր դատարանի առգրավում» օպերացիան։

Ինչ գրիչ, ի՜նչ բան, եթե սեղանին դրված է «հեղափոխության» լինել-չլինելու հարցը։
Ինչպես ավետեց «հեղափոխության» լուսապայծառ (տափակ-կլոր, պսպղուն) ճակատներից... կներեք, «դեմքերից» մեկը` քայլարած Հովիկ Աղազարյանը (էն, որ ահավոր նեղվում է, երբ իր յոթ տարեկան թոռնիկը հերիք չէ`աղոթում է ու խաչակնքում, դեռ մի բան էլ «Հայր մեր» է արտասանում), «Հայաստանում հեղափոխական իրավիճակ» է։

Փաստորեն 2 տարի է` լռվել-մնացել ենք «հեղափոխական» խորխորատներում ու չենք կարողանում դուրս պրծնել։
Ի սկզբանե «քաղաքական հեղափոխությունն» էր։ Հետո`չսկսված, բայց 2020թ. բյուջեի քննարկումների ժամանակ մի քանի ժամում ավարտված (վերջացած) «տնտեսական հեղափոխությունը»։ Հիմա օրակարգում «սահմանադրաիրավական հեղափոխությունն» է, որին միայն Սահմանադրական դատարանը կուլ տալն էր պակասում, այն էլ` «լրումին» կհասնի ապրիլի 5-ի «հուժկու» հանրաքվեով։

Հաջորդը երևի «սեքսուալ հեղափոխությունն» է`ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացմամբ, ԼԳԲՏ-իզմի և միասեռական ամուսնությունների օրինականացմամբ։
Դռները լայն բացեք...

Լիլիթ Պողոսյանի ֆեյսբուքյան էջից